Ik zag ook als een berg op tegen de uitgerekende datum. Afgelopen 20 juni zou ik uitgerekend zijn van ons eerste kindje. Ik heb het met de hele miskraam heel moeilijk gehad, iedere woensdag was weer een moeilijke dag omdat ik dan weer een week verder zou zijn. Veel vrouwen in mijn omgeving waren zwanger of hadden net een kindje gekregen dus dat werkte ook niet mee. Ik had die dag speciaal vrij genomen van m'n werk zodat ik niks hoefde en kon doen waar ik behoefte aan had.
's Ochtends had ik het wel even moeilijk. Ik heb een half uurtje zitten huilen en me echt heel rot gevoeld, maar daarna voelde het alsof er een last van mn schouders viel. Ik kon niet meer steeds terug denken 'ik zou nu zoveel weken zwanger zijn'. Ik heb 's avonds een hele kleine tatoeage laten zetten, voor ons kindje wat er niet is, maar ook omdat ik er ondanks dit nog wel ben, en sterker dan ooit. Tuurlijk blijft het moeilijk als je eraan denkt, maar bij mij is die dag heel erg meegevallen.
Doe vooral waar jij je goed bij voelt. Iedereen ervaart zo'n dag anders. Ik hoop dat het voor jou dezelfde afsluiting geeft als die ik heb gehad. Ik heb er sinds die dag voor het eerst sinds mijn miskraam iets meer vrede mee gekregen. Heel veel sterkte en weet dat je niet alleen bent, ookal voelt het soms wel zo.