<p>Toen ik met de 8 weken echo te horen kreeg dat het vruchtje met 6 weken gestopt was met groeien was dat een klap. We hielden rekening met de mogelijkheid dat er iets mis kon gaan maar gingen er niet vanuit. We verwachten die dag een kloppend hartje te horen.</p><p>Het leek allemaal goed te gaan. Overduidelijke zwangerschapssymptomen en geen tekenen dat er iets niet goed zat. De uitslag van de echo was een complete verrassing voor ons. Eenmaal thuis was er ontlading met een flinke huilbui en heb ik meteen alle mensen ingelicht die al van de zwangerschap afwisten. Ik wilde niet dat iemand op een onbewaakt moment zou vragen hoe het met de zwangerschap ging.</p><p>Mijn verdriet en teleurstelling maakte al na een paar dagen plaats voor een acceptatie van wat er gebeurd is. Ik leefde met het idee dat het beter voor me was om te genieten van de leuke dingen. Daarom besloot ik gewoon dingen te ondernemen en mijn leventje weer op te pakken.</p><p>Af en toe welden er gevoelens over de miskraam boven. Bijvoorbeeld toen ik een felicitatiekaartje vond die ik van mijn beste vriend had gekregen toen ik het hem had verteld. Die gevoelens mochten er ook gewoon zijn. Maar zodra deze weer minder werden, zette ik een lekker kopje thee en ging het leven weer verder.</p><p>Na een week voelde ik me best goed. Ik kon lachen en grapjes maken met vrienden en klasgenoten, je zou niet snel aan mij merken dat er iets was. Daar voelde ik mij bijna schuldig over. <br />Andere vrouwen in mijn omgeving waren enorm meelevend en vertelden over hun eigen ervaringen en hoe verschrikkelijk dat was geweest en emotioneel. Maar, zo voelde ik dat niet. <br />Ik voelde me bijna verplicht om te doen alsof ik er veel meer mee zat dan dit in werkelijkheid het geval was. Had ik een koud hart? Hoorde ik nu in de emotionele kreukels te liggen?<br /><br />Gelukkig heb ik een lieve vriend die mij bij deze gedachtes met beide voeten op de grond plantte. Hoe jij je voelt, zo is het goed. Want het is jóuw gevoel. </p><p>Toch vond ik op de websites van verloskundigen of op fora, vrijwel niets over vrouwen die deze periode ook zo ervaren. <br />Hier lees ik vrijwel alleen dat de periode na een miskraam een verdrietige en vervelende periode is. Natuurlijk had ik het liever anders gehad maar, ik herken mij gewoon niet in die omschrijvingen.<br />Voor mij is het vallen en weer opstaan, nieuwe ronde nieuwe kansen.</p><p>Daarom schrijf ik dit bericht. Dit is ook een ervaring die bij een miskraam kan horen. En deze wordt naar mijn idee te weinig verteld. </p><p>Maar, voorop staat dat iedere ervaring en elk gevoel er mag zijn omdat het jóuw gevoel is.</p><p><br /><br /><br /><br /></p>
