Hoi allemaal, vorige week woensdag ging ik naar de vk voor een tweede echo, ze had 2 weken ervoor ook een echo gedaan waarbij een mooi kloppend hartje te zien was, een hele vreugde aangezien ik daarvoor een miskraam had gehad en ik daar best bang voor was. Helaas was het bij deze tweede echo niet goed, het hartje klopte niet meer. Ik was erg verdrietig en heb erom gehuild, ook wilde ik het graag zo snel mogelijk eruit hebben maar helaas kon ik gezien de drukte pas de week erop langs het ziekenhuis.
Dat was gisteren, ik had al flinke krampen en licht bloedverlies, op de parkeerplaats is het begonnen en bloedde ik hevig, ik strompelde naar binnen en ben goed geholpen, echo gemaakt en ik werd weer naar huis gestuurd omdat het wel goed op gang was, vruchtje zat nog wel helemaal in de baarmoeder maar door de heftige bloeding verwachtte ze dat ik er binnen een paar uur wel vanaf zou zijn. Helaas was dit niet zo, ik ging naar huis mijn ouders haalden mij op maar het bloed bleef maar stromen toen ik uit te auto stapte stroomde het letterlijk langs mijn benen. Mijn man was thuis bij de kinderen en mijn ouders besloten na een tijdje om de kids mee te nemen zodat ze hier niet teveel mee geconfronteerd werden. Dat was een goede beslissing, het bloeden werd steeds heftiger en heftiger en ik heb toen de verloskundige gebeld en die zou komen. Na 15 minuten heeft mij man haar gebeld dat het echt niet goed ging en ik heel draaierig was en het gevoel had flauw te vallen, ambulance werd gebeld en ik moest met sirene en al naar het ziekenhuis. Daar ging het bloeden maar door en door. Tijdens een controle wat later die avond zag de gynaecoloog toen dat het vruchtje bij mijn baarmoedermond zat, zij heeft dat handmatig (heel erg pijnlijk) weg kunnen halen. Dat was de oplossing. De weeën hielden op en het bloeden werd minder, ik moest de nacht blijven en mocht vandaag in de middag naar huis. Mijn ijzerI is aan de lage kant en voel me nog erg slap op de benen. Ik vond dit naast het verdriet een extreem heftige ervaring en ik denk niet dat ik nogmaals zwanger durf te worden. Dit was ook zo heel anders dan mijn vorige ervaring. We zijn gezegend met 2 prachtige kids en misschien moet ik daar maar gewoon tevreden mee zijn. Tegelijk voelt dit als iets af moeten sluiten waar ik eigenlijk nog helemaal niet aan toe was. Ik vind dat heel moeilijk.
Dat was gisteren, ik had al flinke krampen en licht bloedverlies, op de parkeerplaats is het begonnen en bloedde ik hevig, ik strompelde naar binnen en ben goed geholpen, echo gemaakt en ik werd weer naar huis gestuurd omdat het wel goed op gang was, vruchtje zat nog wel helemaal in de baarmoeder maar door de heftige bloeding verwachtte ze dat ik er binnen een paar uur wel vanaf zou zijn. Helaas was dit niet zo, ik ging naar huis mijn ouders haalden mij op maar het bloed bleef maar stromen toen ik uit te auto stapte stroomde het letterlijk langs mijn benen. Mijn man was thuis bij de kinderen en mijn ouders besloten na een tijdje om de kids mee te nemen zodat ze hier niet teveel mee geconfronteerd werden. Dat was een goede beslissing, het bloeden werd steeds heftiger en heftiger en ik heb toen de verloskundige gebeld en die zou komen. Na 15 minuten heeft mij man haar gebeld dat het echt niet goed ging en ik heel draaierig was en het gevoel had flauw te vallen, ambulance werd gebeld en ik moest met sirene en al naar het ziekenhuis. Daar ging het bloeden maar door en door. Tijdens een controle wat later die avond zag de gynaecoloog toen dat het vruchtje bij mijn baarmoedermond zat, zij heeft dat handmatig (heel erg pijnlijk) weg kunnen halen. Dat was de oplossing. De weeën hielden op en het bloeden werd minder, ik moest de nacht blijven en mocht vandaag in de middag naar huis. Mijn ijzerI is aan de lage kant en voel me nog erg slap op de benen. Ik vond dit naast het verdriet een extreem heftige ervaring en ik denk niet dat ik nogmaals zwanger durf te worden. Dit was ook zo heel anders dan mijn vorige ervaring. We zijn gezegend met 2 prachtige kids en misschien moet ik daar maar gewoon tevreden mee zijn. Tegelijk voelt dit als iets af moeten sluiten waar ik eigenlijk nog helemaal niet aan toe was. Ik vind dat heel moeilijk.