Miskraam

Dag Allemaal, allereerst wil ik iedereen veel sterkte en goede gezondheid en veel geluk voor de toekomst wensen. Ik ben 30 jaar en heb in mei een miskraam gehad. Het was mijn eerste zwangerschap. Na bijna 1,5 jaar proberen was het dan gelukt. In de 8e week heeft de miskraam plaatsgevonden maar ik kwam er pas achter in de 11e week. Omdat ik alleen wat licht bloedverlies had kon ik niet terecht in het ziekenhuis voor een echo en heb ik (en mijn vriend) ruim een week in spanning gezeten. Een paar uur voor de echo verloor ik het vruchtje geheel onverwacht. Geen buikkrampen. Bij de echo bleek inderdaad dat mijn baarmoeder zo goed als leeg was. Daarna heb ik nog een week last gehad van bloedingen en buikpijn (zware menstruatiepijn). Nog 1 week thuis gebleven om mentaal op adem te komen. Nu, 4 maanden later, merk ik dat ik nog altijd angstig ben om zwanger te worden maar het wel heel graag wil. Daardoor ben ik erg gespannen en dat helpt natuurlijk helemaal niet ! Ik merk ook dat ik erg veel moeite heb met het uiten van mijn emoties. Hierdoor kan ik soms erg onverwacht onredelijk en kribbig uit de hoek komen. Hier heb ik dan later spijt van. Ik hoop dan ook door ervaringen uitwisselen meer er te kunnen zijn voor anderen (afleiding !) die hetzelfde hebben meegemaakt en daardoor zelf in staat te zijn emoties te uiten. Ik ben zelf nogal onzeker geworden na de miskraam. Ik ben naar mijn huisarts gegaan (ik voel me al gauw bezwaard !) voor een inwendig onderzoek omdat ik twijfels heb over mijn lijf. Dit was verder allemaal prima. Ik blijf toch onrustig en wil dus vragen of er goeie tips zijn voor ontspanning, hoe kun je het zwanger willen zijn niet laten overheersen ? Daarnaast heb ik wel geleerd dat mocht dit nog een keer gebeuren dan zal ik eisen en ervoor zorgen dat ik direct geholpen kan worden. 1 week in spanning is echt nergens voor nodig ! en doet je geen goed.
Ik ben ondertussen weer begonnen met foliumzuur en probeer er toch weer positief tegen aan te kijken.
Succes allemaal en bedankt voor het "aanhoren".
 
Ik heb eind maart een miskraam gehad. Op de echo na ruim 11 weken bleek het hartje niet te kloppen. Na een halve week wachten kwam het tot een spontane miskraam. Aanvankelijk was ik heel bang om weer zwanger te worden, maar al snel werd de angst overwonnen door de idee dat een nieuwe zwangerschap alles minder erg zou maken. Intussen zijn we zes maanden verder en nog steeds niet zwanger. Terwijl ik me aan het begin vast kon klampen aan de hoop, wordt ik nu steeds wanhopiger. Iedereen om me heen is zwanger en ik merk dat ik het nauwelijks meer kan opbrengen om enthousiast te reageren op het zoveelste positieve nieuws van een ander. Nog maar drie weken dan is de oorspronkelijke uitgerekende datum en daar zie ik ook enorm tegenop. Bij het woord zwanger, baby, geboorte etc lopen de rillingen over mijn rug. Begin nu ook heel bang te worden dat het nooit zal lukken. Vooral omdat mijn menstruatie sinds de miskraam onregelmatig is geworden. Voorheen had ik altijd een nette 28 daagse cyclus. Nu is het de ene keer 33, dan weer 28 dan weer 31 dagen. En na de miskraam heb ik twee periodes gehad die meer dan drie weken duurden! Wat moet ik nu?

 
Terug
Bovenaan