miskraam

A

ANONYMOUS_USERNAME

hallo,
Twee wken geleden ben ik gecuretteerd.
Ben nu twee weken thuis. Ik geloof dat ik het een beetje onderschat heb allemaal. Drie weken geleden ging ik voor mijn eerste echo,ik was toen 9,9 weken. Bij de echo bleek dat ik maar 6,4 weken was! ik schrok daar heel erg van. er gaat van alles door je hoofd. Ik snapte het gewoon niet dat ik minder ver was. dacht ook meteen dat het niet goed was dat het vruchtje niet goed gegroeid was. het hartje klopte wel maar erg onregelmatig.ik moest een week later terug komen. de eerste dagen vond ik vreselijk, had best wel pijn en het voelde anders dan anders. een paar dagen voor de echo werd ik weer wat rustiger. Toen bleek bij de echo waar ik al voor vreesde. het hartje klopte niet meer! de dag erna naar de huisarts gegaan. ik wlde het zo snel mogelijk afsluiten dus koos ik voor een curettage. hij maakte een afspraak voor diezelfde dag bij gyn. en ben een paar uur later gecuretteerd. of het achteraf te snel is geweest weet ik niet maar afwachten leek mij ook niets. De eerste week toch wel pijn gehad maar nu(2e wk) niet meer. het vloeien is helaas niet over. ik ben alleen erg moe en down. dacht dat ik het toch al aardig verwerkt had maar deze week heb ik het erg moeilijk. er zijn ineens zoveel mensen zwanger. het vervelende is ook nog eens dat ik tegelijk met iemand zwanger was, dus even ver. natuurlijk hoop ik voor haar dat het allemaal goed blijft gaan maar het doet pijn. het had zo leuk kunnen zijn! weet iemand hoe lang je moet wachten voor je weer zwanger mag worden? heb gelezen dat je meer kans op herhaling heb als je binnen 4 mnd weer zwanger wordt? groetjes Randy
 
Hallo Randy, graag wil ik ingaan op je verlies, jammer dat je zwangerschap is afgebroken. Zelf heb ik 4 maanden geleden een miskraam gehad en nog wel op de dag dat mijn dochtertje jarig was. Mijn zwangerschap is bij 11 weken afgebroken, ik vloeide al bij 6 weken, maar omdat ik bij de zwangerschap van mijn jongste dochtertje ook wat bloedverlies had met zes weken, schrok ik in eerste instantie wel, maar ik dacht ook dit komt wel goed, niet dus. Het bloedverlies werd met de weken erger in die periode heb ik 4 echo ´s gehad, op de echo ´s was duidelijk te zien dat de baby goed groeide en er was ook altijd een goede hartreactie, Elke keer ging ik weer opgelucht naar huis, de gynecoloog wist elke keer te vertellen dat het wel vaker voor komt, de dag dat ik het kindje verloor had ik een erge kramp in mijn buik, kreeg een steek in mijn buik, het was net ofdat er iets knapte van binnen, ik ben toen gelijk naar de badkamer gegaan, daar contstateerde ik dat ik hevig aan het vloeien was, mijn man heeft toen gelijk het ziekenhuis gebeld, moest gelijk komen, in het ziekenhuis heb ik het kindje verloren, ben toen doormiddel van een tang leeg gehaald door een gynecoloog, hel was het deed heel erg pijn, mocht na een tijd weer terug naar huis echter 2 dagen later had ik weeën, met heel veel bloedverlies, heb toen zelf de huisarst gebeld, deze heeft met spoed het ziekenhuis gebeld, belde mij even later terug er was een bed klaar op de kraamafdeling, en werd direct verwacht, die ochtend ben ik onder algehele narcose gecurriteerd, er bleek nog wat te zitten. De dagen daarna waren hel voor mij, dit kindje was zo erg gewenst, je komt in een rouwproces, je mag best verdrietig zijn, en begrijpen kun je het al helemaal niet.
Ben een paar keer bij een psychologe geweest, ik zat hele dagen te huilen, nu naar 4 maanden gaat het nog vaak door mijn hoofd en kijk ik nog regelmatig naar de echo foto ´s, je moet het een plaatsje geven, heb je veel steun aan je vriend of man, het is heel belangrijk dat je er met iemand over kan praten.
Over de vraag hoe lang je moet wachten totdat je weer zwanger mag/kan worden, volgens mijn gynecoloog moet je eerst weer je menstruatie afwachten, wacht met het opnieuw zwanger worden totdat je groen licht hebt gekregen van de gynecoloog, je moet toch nog op controle komen met 6 weken.
Ik wens je in ieder geval heel sterkte.
 
Hoi Randy.
Ook ik heb een miskraam gehad, in januari dit jaar.Ik was bijna 7 weken zwanger toen ik begon te vloeien. Ik heb toen de doktersdienst gebeld en vertelde de telefoniste me heel koud, "je kunt de natuur niet tegen gaan hoor". Ze had gelijk maar op dat moment kun je daar heel boos om worden. 3 dagen daarna ben ik het vruchtje verloren.Alle goed bedoelde woorden ten spijt; "ach, je weet tenminste dat je zwanger kunt worden", "je bent nog jong" en "je was pas 7 weken", het verlies deed pijn. Tuurlijk ben je verdrietig. 3 dagen later ging ik alweer aan het werk. Daar kwam ik mezelf wel even flink tegen. Niet alleen geestelijk, maar ook lichamelijk vergt dit veel van je.
Bij mij sloeg de twijfel nog wel even toe, omdat ik niet veel bloedverlies had. Ik had het vruchtje wel met eigen ogen gezien. Maar misschien waren het er dan wel 2, is er een vruchtje blijven zitten. Na een week werd een controle echo gemaakt om te kijken of alles wel schoon was. Gelukkig was dit het geval.Volgens de gyneacoloog was het makkelijkerom te plannen wanneer je vruchtbare dagen zijn om de volgende menstruatie af te wachten alvorens weer opnieuw proberen zwanger te worden, maar dat was niet noodzakelijk.
Dat hebben wij dus ook niet gedaan. De volgende maand bleef mijn menstruatie uit en bleek ik dus alweer zwanger te zijn. Gelukkig maar. Volgens mij heeft dit enorm geholpen in het verwerkingsproces. Hoewel ik de eerste weken niet echt kon genieten van het zwanger zijn, zo bang was ik dat het weer mis zou gaan. Toch voelde het allemaal anders, beter en had ik goede hoop dat het deze keer wel goed zou komen.
Ik ben nu 38 weken zwanger en hoop dus binnenkort een gezond kindje op de wereld te zetten.
Ik hoop dat ook jij snel weer zwanger zal zijn en dat alles deze keer goed gaat.
 
hallo grada, had net een heel verhaal naar je geschreven maar er ging iets mis.
Allereerst wil ik ook jou veel sterkte toewensen!
bedankt voor je reactie. Met mij gaat het al wat beter. Heb veel steun aan mijn man, ouders fam en een aantal vrienden. Ik had eerst moeite met verwerken. Probeerde me ervoor af te sluiten maar ik kwam er toch achter dat dat niet kan. Ook ik had recht op mijn verdriet al kan het volgens anderen altijd erger. Ik ben ook bij een psycholoog gaan praten over mijn gevoelens omdat ik niet zo veel meer van mijzelf snapte. Vond dat wel fijn.Ben er pas een paar dagen met mijn man tussenuit geweest. Dat heeft best geholpen. Ik voel me nog wel verdrietig maar dat hoort bij het rouwproces.nogmaals bedankt voor je reactie.
 
Hallo Yvette, Ik wil je nog bedanken voor je reactie.
jouw verhaal heeft me goed gedaan. ik hoop dat je ondertussen een gezond kindje op de wereld hebt gezet.misschien zou het voor mij ook beter zijn als ik weer snel zwanger zou zzijn. heb gisteren te horen gekregen dat het weer kan(medisch)ik moet wel zeggen dat ik tegen de 1e drie maanden opzie.
groetjes en bedankt!
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan