Hoi,
Na ruim 1,5 jaar proberen kreeg ik het mooiste verjaardagscadeau die ik mij kon wensen, ik was zwanger. Na 12.5 week kreeg ik lichte buikpijn en donker bloedverlies. De veloskundige stelde ons gerust omdat de eerste echo prima was en omdat ik al 3 maanden was. Ik moest een paracetamol nemen en weer bellen als het erger werd. En dat werd het. Op zondagavond om 21.30 uur heeft de veloskondige gekeken op een echo om te kijken waar de pijn vandaan kwam. De grond werd toen onder ons vandaan geslagen, er zat geen hartactiviteit meer in de vrucht. Mijn eerste reactie was dat ik gecurreteerd wilde worden, maar de veloskundige adviseerde ons om de natuur haar gang te laten gaan. Mijn lichaam was al bezig met de vrucht af te stoten, vandaar het bloedverlies en de pijn. Bijna een week lang heb ik thuis gezeten in afwachting van. Omdat we het wilde opvangen en begraven heb ik iedere keer als ik moest plassen met een zeef op het toilet gezeten. Op donderdag was ik het helemaal zat, er moest wat gebeuren. Bij de drogist konden we een homeopatisch middel kopen die het samentrekken van de baarmoeder moest bevorderen. Mijn man heeft het opgehaald bij de drogist en daar kreeg hij van de verkoopster een "tip" mee. Tussen het enkelbot en de achillespees zat een drukpunt wat je een uur lang (aan beide benen) moest masseren en dan zou het allemaal op gang komen. Tijdens dat uur kreeg ik ontzettende pijn in mijn buik. Onbeschrijvelijk was het. Na ± 50 minuten hield ik het niet meer en toen begon ik te bloeden. Ik zat op het toilet en het bloed stroomde er letterlijk uit. Ik verloor bloedproppen
die leken op grote golfballen. In de plas bloed hebben we gezocht naar de vrucht. Door het gebrek aan licht konden we het niet vinden en hebben we mijn moeder gebeld. Zij is gekomen en kon ook niets vinden. Dus hebben we de veloskundige gebeld. Toen ze kwam schrok ze haar eigen wezeloos. Ik was teveel bloed verloren en ik ben in schock met de ambulance naar het ziekenhuis gebracht. In het ziekenhuis ben ik als nog gecurreteerd. Ik was in korte tijd ruim 2 liter bloed verloren en heb ik ook bijna mijn leven verloren. Omdat de vrucht vast bleef zitten aan de baarmoederwand bleef mijn baarmoeder samentrekken en bleven ook mijn bloedvaten wijd open staan. De volgende dag ben ik tegen het advies van de gynaeceloog in naar huis gegaan. Ik lag op de kraamafdeling tussen allemaal blije ouders en huilende baby's. Dat kon ik even niet hebben. Ik voelde me gestraft, ruim 1,5 jaar hadden we hier op gewacht, 3 maanden lang heb ik alles laten staan waarvan ik maar halevers dacht dat het slecht kon zijn voor de baby. Van rauwe producten tot uitsmijters en zacht gekookte eieren. Dan gaat het alsnog fout. Dan doe je er alles aan om de vrucht op te vangen en dan word je uiteindelijk half dood naar het ziekenhuis gebracht om vervolgens alsnog alles kwijt te raken. Dit alles is nu ± 7 weken geleden. Bij de nacontrole van de gynaecoloog kregen we te horen dat ze ons gaat helpen om zo snel mogelijk weer zwanger te worden. Met echo's gaat ze kijken wanneer mijn eisprong precies is zodat we weten wanneer we kunnen vrijen. Als het even meezit zijn we met een kleine maand opnieuw zwanger.
Na ruim 1,5 jaar proberen kreeg ik het mooiste verjaardagscadeau die ik mij kon wensen, ik was zwanger. Na 12.5 week kreeg ik lichte buikpijn en donker bloedverlies. De veloskundige stelde ons gerust omdat de eerste echo prima was en omdat ik al 3 maanden was. Ik moest een paracetamol nemen en weer bellen als het erger werd. En dat werd het. Op zondagavond om 21.30 uur heeft de veloskondige gekeken op een echo om te kijken waar de pijn vandaan kwam. De grond werd toen onder ons vandaan geslagen, er zat geen hartactiviteit meer in de vrucht. Mijn eerste reactie was dat ik gecurreteerd wilde worden, maar de veloskundige adviseerde ons om de natuur haar gang te laten gaan. Mijn lichaam was al bezig met de vrucht af te stoten, vandaar het bloedverlies en de pijn. Bijna een week lang heb ik thuis gezeten in afwachting van. Omdat we het wilde opvangen en begraven heb ik iedere keer als ik moest plassen met een zeef op het toilet gezeten. Op donderdag was ik het helemaal zat, er moest wat gebeuren. Bij de drogist konden we een homeopatisch middel kopen die het samentrekken van de baarmoeder moest bevorderen. Mijn man heeft het opgehaald bij de drogist en daar kreeg hij van de verkoopster een "tip" mee. Tussen het enkelbot en de achillespees zat een drukpunt wat je een uur lang (aan beide benen) moest masseren en dan zou het allemaal op gang komen. Tijdens dat uur kreeg ik ontzettende pijn in mijn buik. Onbeschrijvelijk was het. Na ± 50 minuten hield ik het niet meer en toen begon ik te bloeden. Ik zat op het toilet en het bloed stroomde er letterlijk uit. Ik verloor bloedproppen
die leken op grote golfballen. In de plas bloed hebben we gezocht naar de vrucht. Door het gebrek aan licht konden we het niet vinden en hebben we mijn moeder gebeld. Zij is gekomen en kon ook niets vinden. Dus hebben we de veloskundige gebeld. Toen ze kwam schrok ze haar eigen wezeloos. Ik was teveel bloed verloren en ik ben in schock met de ambulance naar het ziekenhuis gebracht. In het ziekenhuis ben ik als nog gecurreteerd. Ik was in korte tijd ruim 2 liter bloed verloren en heb ik ook bijna mijn leven verloren. Omdat de vrucht vast bleef zitten aan de baarmoederwand bleef mijn baarmoeder samentrekken en bleven ook mijn bloedvaten wijd open staan. De volgende dag ben ik tegen het advies van de gynaeceloog in naar huis gegaan. Ik lag op de kraamafdeling tussen allemaal blije ouders en huilende baby's. Dat kon ik even niet hebben. Ik voelde me gestraft, ruim 1,5 jaar hadden we hier op gewacht, 3 maanden lang heb ik alles laten staan waarvan ik maar halevers dacht dat het slecht kon zijn voor de baby. Van rauwe producten tot uitsmijters en zacht gekookte eieren. Dan gaat het alsnog fout. Dan doe je er alles aan om de vrucht op te vangen en dan word je uiteindelijk half dood naar het ziekenhuis gebracht om vervolgens alsnog alles kwijt te raken. Dit alles is nu ± 7 weken geleden. Bij de nacontrole van de gynaecoloog kregen we te horen dat ze ons gaat helpen om zo snel mogelijk weer zwanger te worden. Met echo's gaat ze kijken wanneer mijn eisprong precies is zodat we weten wanneer we kunnen vrijen. Als het even meezit zijn we met een kleine maand opnieuw zwanger.