Helaas heeft mijn zwangerschap niet mogen zijn. Vorige week was zwaar, ik begon te bloeden. Ik was bang voor het ergste in de nacht van donderdag op vrijdag, maar die ging goed. Vrijdag bij de spoed echo bleek mijn 'vrucht' levenloos te zijn. Zo krijg je een kindje, heel intiem, en zo sterft je vrucht, wat een naar en afstandelijk woord, alsof het je kindje niet meer is... Ik zal ruim een week op een natuurlijke miskraam wachten. Ik wil zo graag op een natuurlijke manier afscheid van haar nemen, al klinkt dat raar. Als dat niet lukt wordt ik de 17de opgenomen voor een curettage. Tuurlijk begrijp ik het fenomeen natuurlijke selectie en survival of the fittest, en tuurlijk zal ik ooit een kindje krijgen. Ik ben nog jong, 29 jaar. Maar daar heb ik op dit moment niets aan. Allemaal feiten en waarheden, maar op het moment ben ik niet met mijn hoofd bezig, maar met mijn gevoel. En hoe voel ik me? Kan ik het wel beschrijven?? Ik voel me eenzaam, verlaten, intens verdrietig. Waarom ik? Waarom na ruim 11 weken als ik al zo veel gevoelens voor haar heb? Ze was niet gepland, maar zo welkom. Ik heb er zo graag mijn jaar en werkzaamheden voor aangepast. En nu? Nu heb ik niets meer. Een leeg gevoel. Mijn perfecte leven lijkt inhoud-loos. Ik heb nog maar een aandachtspunt, afscheid nemen van mijn kindje. Voor anderen bestaat ze niet, is ze een levenloze vrucht, voor mij is ze echt. Ik houd van haar en zal haar zo erg missen. Ik kan het niet beschrijven, maar beleef het intens...
Installeer de app
How to install the app on iOS
Follow along with the video below to see how to install our site as a web app on your home screen.
Opmerking: This feature may not be available in some browsers.
Je gebruikt een verouderde webbrowser. Het kan mogelijk deze of andere websites niet correct weergeven.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
Miskraam
- Onderwerp starter ANONYMOUS_USERNAME
- Startdatum
hai,
Afschuwelijk! Ik weet het, ik heb hetzelfde bericht afgelopen donderdag gehad. Ik vind dat je perfect beschrijft wat er in me omgaat. Ik voerde hele gesprekken met m'n kindje, maar toen was het er dus al niet meer. Voor mij bestond het al helemaal, in gedachten haalde ik het uit zijn/haar bedje, hield ik het vast, stelde ik me voor hoe het zou gaan brabbelen, hoe het eruit zou zien. Ik heb zo'n verdriet! Het zit nog in m'n buik maar ik zal het nooit echt leren kennen, het enige fotootje dat ik heb is de echo van 6 weken en 3 dagen (4 weken geleden). Het hartje klopte, maar het was nog zo klein. Vrij snel daarna moet het zijn overleden. Ik heb daar niets van gemerkt, helemaal geen bloedverlies gehad en alle zwangerschapskwaaltjes die heel mild waren bleven gewoon. Dus ik had helemaal geen reden om me zorgen te maken toen ik donderdag naar de gyneacoloog ging.
Anyway, ik begrijp dus volkomen wat je voelt, ik hoop dat we ons ooit weer wat beter gaan voelen.
groetjes Jacqueline
Afschuwelijk! Ik weet het, ik heb hetzelfde bericht afgelopen donderdag gehad. Ik vind dat je perfect beschrijft wat er in me omgaat. Ik voerde hele gesprekken met m'n kindje, maar toen was het er dus al niet meer. Voor mij bestond het al helemaal, in gedachten haalde ik het uit zijn/haar bedje, hield ik het vast, stelde ik me voor hoe het zou gaan brabbelen, hoe het eruit zou zien. Ik heb zo'n verdriet! Het zit nog in m'n buik maar ik zal het nooit echt leren kennen, het enige fotootje dat ik heb is de echo van 6 weken en 3 dagen (4 weken geleden). Het hartje klopte, maar het was nog zo klein. Vrij snel daarna moet het zijn overleden. Ik heb daar niets van gemerkt, helemaal geen bloedverlies gehad en alle zwangerschapskwaaltjes die heel mild waren bleven gewoon. Dus ik had helemaal geen reden om me zorgen te maken toen ik donderdag naar de gyneacoloog ging.
Anyway, ik begrijp dus volkomen wat je voelt, ik hoop dat we ons ooit weer wat beter gaan voelen.
groetjes Jacqueline
Dankje. Ook jij heel veel sterkte. Ons kindje mocht niet zijn, maar het zal altijd een deel van ons blijven. We zullen ons kindje nooit zien, maar vergeten doen we het niet.
Groetjes, monja
Groetjes, monja
Hoi,
Jeetje meid...helaas om te zeggen maar je verhaal is echt prima geschreven en beschrijft ook wat ik voel. Dit zal altijd mijn eerste zwangerschap blijven en ook mijn eerste kindje. Het is nu 3,5 week geleden sinds mijn miskraam na 10 weken zwangerschap. Ook wij waren er zo blij mee en konden eindelijk eens naar iets positiefs uitkijken. En ja natuurlijk weet ik dat ik zwanegr kan raken en natuurlijk heeft de natuur gedaan wat hij moest doen.... maar waarom dan bij mij???
Deze vraag zal nooit worden beantwoord en hier moet ik dan mee leven.
Ook voor jou hoop ik dat je hier ooit weer op het zwangerforum terecht mag komen en niet meer afgaat totdat de kleine geboren is.
Sterkte voor de toekomst.
Corina
Jeetje meid...helaas om te zeggen maar je verhaal is echt prima geschreven en beschrijft ook wat ik voel. Dit zal altijd mijn eerste zwangerschap blijven en ook mijn eerste kindje. Het is nu 3,5 week geleden sinds mijn miskraam na 10 weken zwangerschap. Ook wij waren er zo blij mee en konden eindelijk eens naar iets positiefs uitkijken. En ja natuurlijk weet ik dat ik zwanegr kan raken en natuurlijk heeft de natuur gedaan wat hij moest doen.... maar waarom dan bij mij???
Deze vraag zal nooit worden beantwoord en hier moet ik dan mee leven.
Ook voor jou hoop ik dat je hier ooit weer op het zwangerforum terecht mag komen en niet meer afgaat totdat de kleine geboren is.
Sterkte voor de toekomst.
Corina