Hallo, ik 'moet'me helaas ook bij jullie voegen. Ik kom van het november forum en heb vandaag mijn 1e echo gehad (11wkn). En ons kindje leeft leaas niet meer. Het is gestopt met groeien bij 8 weken. Het is echt net of de wereld instort. Eerst gewone echo op mijn buik en toen zei de vk al dat het kindje te klien was, toen een inwendige echo en daar was duidelijk geen hartactie te zien. Ech erg hoor! Moet nu wachten op een spontane afdrijving! en dat kan wel 2 weken duren zei de vk! Ik weet niet of ik dat wel trek hoor! Hebben jullie ook zo lang moeten wachten?? Na 2 weken moet ik terugkomen en als het dan nog niet uit zichzelf is gekomen dan kan er een afspraak gemaakt worden voor een curretage. Ik wil het eigenlijk afsluiten maar dat kan zo niet! Hoe was dat bij jullie??? Sorry voor het lange verhaal maar ben blij dat ik even mijn hart hier kan luchten! Liefs Ramona
Installeer de app
How to install the app on iOS
Follow along with the video below to see how to install our site as a web app on your home screen.
Opmerking: This feature may not be available in some browsers.
Je gebruikt een verouderde webbrowser. Het kan mogelijk deze of andere websites niet correct weergeven.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
miskraam
- Onderwerp starter ANONYMOUS_USERNAME
- Startdatum
Hoi Ramona,
Ik weet precies hoe je je voelt, heb helaas al 2 miskramen achter de rug. 1 op de natuurlijke manier, 1 d.m.v. curretage. Maar als je niet wilt, hoef je volgens mij niet te wachten op een spontane afdrijving hoor. Als je aangeeft dat je dat te zwaar vindt, mag je je gewoon laten curreteren. Maar goed, dat moet je zelf beslissen. Heel veel sterkte in ieder geval!!!!!!!
Groetjes Eline
Ik weet precies hoe je je voelt, heb helaas al 2 miskramen achter de rug. 1 op de natuurlijke manier, 1 d.m.v. curretage. Maar als je niet wilt, hoef je volgens mij niet te wachten op een spontane afdrijving hoor. Als je aangeeft dat je dat te zwaar vindt, mag je je gewoon laten curreteren. Maar goed, dat moet je zelf beslissen. Heel veel sterkte in ieder geval!!!!!!!
Groetjes Eline
Hoi Ramona,
Wat erg voor je. Ik kreeg bij 9 weken een echo en het was gestopt bij 6 weken. Ik heb bijna 3 weken moeten wachten en heb toen heel veel bloed verloren. Achteraf was het wachten veel te lang. Ik kan je echt aanraden om als je er aan toe bent je te laten curreteren. Misschien kan het meevallen, maar bij mij viel de natuurlijke manier erg tegen. Veel sterkte met je beslissing en het verwerken.
Groetjes, Maria
Wat erg voor je. Ik kreeg bij 9 weken een echo en het was gestopt bij 6 weken. Ik heb bijna 3 weken moeten wachten en heb toen heel veel bloed verloren. Achteraf was het wachten veel te lang. Ik kan je echt aanraden om als je er aan toe bent je te laten curreteren. Misschien kan het meevallen, maar bij mij viel de natuurlijke manier erg tegen. Veel sterkte met je beslissing en het verwerken.
Groetjes, Maria
Hoi Ramona,
Je bent hier aan het goede adres om je hart even te luchten... Helaas welkom maar hopenlijk kun je hier net als velen je verdriet en je vragen een plekje geven. Ik heb op 12 februari een miskraam gehad toen ik 10 weken zwanger was. Ik ben door de VK doorgestuurd naar een gyneacoloog en ben byzonder prettig behandeld.
Hij heeft mij gevraagd of ik wilde wachten of geholpen wilde worden. Ik heb gekozen voor een curretage omdat ik het net als jij wilde afsluiten. Ik kon niet gelijk terecht maar zou na 3 dagen geholpen worden. Diezelfde nacht heb ik toch een spontane miskraam gekregen (helaas vond ik het geen pretiige ervaring) Ik vind dat jezelf de baas bent of je eigen lichaam en je eigen keuzes. Als jij perse een curretage wilt dan moet je dat absoluut aangeven en zullen ze dat begrijpen. Wat er ook gaat gebeuren heel veel sterkte met alles en ik hoop dat je het een plekje kunt geven.
Groejtes,
Corina
Je bent hier aan het goede adres om je hart even te luchten... Helaas welkom maar hopenlijk kun je hier net als velen je verdriet en je vragen een plekje geven. Ik heb op 12 februari een miskraam gehad toen ik 10 weken zwanger was. Ik ben door de VK doorgestuurd naar een gyneacoloog en ben byzonder prettig behandeld.
Hij heeft mij gevraagd of ik wilde wachten of geholpen wilde worden. Ik heb gekozen voor een curretage omdat ik het net als jij wilde afsluiten. Ik kon niet gelijk terecht maar zou na 3 dagen geholpen worden. Diezelfde nacht heb ik toch een spontane miskraam gekregen (helaas vond ik het geen pretiige ervaring) Ik vind dat jezelf de baas bent of je eigen lichaam en je eigen keuzes. Als jij perse een curretage wilt dan moet je dat absoluut aangeven en zullen ze dat begrijpen. Wat er ook gaat gebeuren heel veel sterkte met alles en ik hoop dat je het een plekje kunt geven.
Groejtes,
Corina
Hoi ramona
Voor mij is het alweer een maand geleden dat na ongeveer tweenenhalve
wachten het vruchtje spontaan kwam.
In eerste instantie leek het of de bodem onder m ´n voeten weg was toen ik hoorde dat het vruchtje niet in orde was(te kort vruchtwater, te klein eerst wel hartslag, een week later al niet meer)Ik begon op 5 maart te bloeden, op 22 maart was het pas over.
Voor mij is die periode wel nodig geweest om te kunnen verwerken dat het inderdaad mis was.Ik had van een kennis een boek geleend `"Ã ls het mis gaat"
Daarin vertelde een lotgenoot dat ze het vruchtje had opgevangen(klinkt raar he, ik zou daar niet uit mijzelf op gekomen zijn)
de dag na ik dat gelezen had gebeurde de miskraam , ´s ochtends heel vroeg en ik heb het inderdaad opgevangen.
Ik heb er nu vrede mee dat het mis ging
als het toch niet levensvatbaar was, we kijken inmiddels weer vooruit, hebben de draad van het leven weer helemaal op gepakt.
Ik had toch wel zo ´n drie weken nodig om te ontzwangeren(hormonen, nabloeding, ups/downs)
sterkte en als je vragen hebt ben je op deze site aan het juiste adres want ze hebben mij er doorheen gesleept
liefs van Jeanette
Voor mij is het alweer een maand geleden dat na ongeveer tweenenhalve
wachten het vruchtje spontaan kwam.
In eerste instantie leek het of de bodem onder m ´n voeten weg was toen ik hoorde dat het vruchtje niet in orde was(te kort vruchtwater, te klein eerst wel hartslag, een week later al niet meer)Ik begon op 5 maart te bloeden, op 22 maart was het pas over.
Voor mij is die periode wel nodig geweest om te kunnen verwerken dat het inderdaad mis was.Ik had van een kennis een boek geleend `"Ã ls het mis gaat"
Daarin vertelde een lotgenoot dat ze het vruchtje had opgevangen(klinkt raar he, ik zou daar niet uit mijzelf op gekomen zijn)
de dag na ik dat gelezen had gebeurde de miskraam , ´s ochtends heel vroeg en ik heb het inderdaad opgevangen.
Ik heb er nu vrede mee dat het mis ging
als het toch niet levensvatbaar was, we kijken inmiddels weer vooruit, hebben de draad van het leven weer helemaal op gepakt.
Ik had toch wel zo ´n drie weken nodig om te ontzwangeren(hormonen, nabloeding, ups/downs)
sterkte en als je vragen hebt ben je op deze site aan het juiste adres want ze hebben mij er doorheen gesleept
liefs van Jeanette
Ha Ramona!
Ik heb in januari een curretage gehad. Ze ontdekten bij mij na dertien weken pas dat het vruchtje met zeven weken gestopt was te groeien. Aangezien het toen al zes weken gestorven was, was de kans klein dat het nog spontaan mocht komen. Ik wilde er echter wel op wachten, een curretage leek me afschuwelijk. Maar ik heb toen wel een afspraak gemaakt in het ziekenhuis, zodat ik wist: als het binnen een week niet vanzelf komt, kan ik naar het ziekenhuis. Dat vond ik een prettig idee. En bovenstaande mensen hebben gelijk: als je het niet aankunt / wilt te wachten, kun je gewoon een afspraak in het ziekenhuis maken.
Heel veel sterkte met alles.
Ik heb in januari een curretage gehad. Ze ontdekten bij mij na dertien weken pas dat het vruchtje met zeven weken gestopt was te groeien. Aangezien het toen al zes weken gestorven was, was de kans klein dat het nog spontaan mocht komen. Ik wilde er echter wel op wachten, een curretage leek me afschuwelijk. Maar ik heb toen wel een afspraak gemaakt in het ziekenhuis, zodat ik wist: als het binnen een week niet vanzelf komt, kan ik naar het ziekenhuis. Dat vond ik een prettig idee. En bovenstaande mensen hebben gelijk: als je het niet aankunt / wilt te wachten, kun je gewoon een afspraak in het ziekenhuis maken.
Heel veel sterkte met alles.
Bedankt voor jullie reacties. Ik ga vanmiddag de vk bellen, dan is er telefonisch spreekuur en dan ga ik het er nog eens over hebben. Gisteren heb ik de helft ook niet gehoord wat ze allemaal zei. Ik zou toch het liefst gecurreteerd worden, hoe erg ik daar ook tegen op zie. het leeft nu ook al 3 weken niet meer en ik heb het idee dan ook waarom zou het nu ineens wel komen? En mijn nicht moest ook wachten en toen kwam het na een weeek wel spontaan maar die verloor zoveel bloed dat ze in shock raakte en alsnog gecurreteerd moest worden. Daar ben ik ook bang voor. Het heeft trouwens wel een grote impact op me. Normaal ben ik best nuchter maar nu loop ik de hele tijd te janken. Ik ben zo verdrietig! Ik hoop en verwacht ook wel dat het slijt en dat je het op den duur wel een plaatsje kunt geven. Hoe is dat verder bij jullie gegaan?? Hebben jullie het trouwens ook tegen iedereen verteld of hebben jullie het meer voor jezelf gehouden? Liefs Ramona
Beste Ramona.
Ik vind het rot voor je,maar maak aub een afspraak wachten is niks!
Ik ben zelf vorige week woensdag gecurreteerd en ik moet echt zeggen het is me 100% meegevallen echt waar!
Tuurlijk je moet het verwerken,en daarom heb ik het ook iedereen laten weten,ze mogen toch best weten dat je verdriet hebt? en je kan er met iedereen over praten als je daar zin in hebt!
Veel sterkte!
Danielle
Ik vind het rot voor je,maar maak aub een afspraak wachten is niks!
Ik ben zelf vorige week woensdag gecurreteerd en ik moet echt zeggen het is me 100% meegevallen echt waar!
Tuurlijk je moet het verwerken,en daarom heb ik het ook iedereen laten weten,ze mogen toch best weten dat je verdriet hebt? en je kan er met iedereen over praten als je daar zin in hebt!
Veel sterkte!
Danielle