Hoi allemaal,
Helaas is mijn zwangerschap van ruim 7 weken dus nu toch echt afgesloten.
Ik kreeg gisteren (was helaas niet thuis) een vreselijke bloeding.
Ik durfde me niet te verroeren, ik voelde het zo omhoog kruipen.
Ik ben toch thuis gekomen, met behulp van anderen, maar bij elke stap die ik zetten gutsten het bloed en de grote dikke stolsels wel vuist dik uit me.
Ik voelde me vreselijk, belabberd, maar het gekke was, ik had GEEN pijn in mijn buik.
Ja okee, vage lage pijntjes, maar die kon ik echt verwaarlozen.
Maar goed, eenmaal thuis ben ik onder de douche gaan staan, en wat er toen niet allemaal uit kwam, pfff ... ontzettend.
Maar geen vruchtje.
Na ongeveer een half uur onder de douche hebben te staan, heb ik een nachtmaandverband in mijn slip gedaan, en me verder aangekleed.
Na ongeveer een uur, kreeg ik een kleine kramp, en ik voelde tegelijk een soort van plopje, en meteen daarna voelde ik iets in mijn onderbroek vallen, met heel veel bloed erachteraan.
Mijn nachtmaandverband zat meteen vol.
Ik snel naar de wc gegaan, en ja hoor, daar zag ik het liggen.
Een vruchtzakje met vruchtwater gevuld, een navelstrengetje, en nadat ik het een beetje afgespoeld had met water zag ik duidelijk het babytje zitten.
De tranen springen weer in mijn ogen.
Heb mijn man geroepen, en samen hebben we naar het kindje gekeken.
Ongeveer een cm lang, beginnende armpjes, beginnend groeiend hoofdje, zo klein, zo teer, maar zeker herkenbaar.
Mijn man heeft er wat foto's van gemaakt, en daarna heb ik het in een bakje gelegd, en in de vriezer gedaan.
Morgen ga ik er een mooi doosje voor kopen, en een roos op stam, en met de tekening van mijn oudste dochter gaan we hem of haar begraven in de achtertuin.
Dit vergeet ik nooit weer nooit...
Heeft 1 van jullie ook jullie kindje zo duidelijk kunnen zien na een miskraam van bijna 8 weken?
Het is zo verschrikkelijk, ik hoop ooit nog een keer zwanger te worden, maar een miskraam... nee dat gun je niemand niet.
Heel veel sterkte voor iedereen, en ik gun iedereen betere tijden.
Hartelijk groet
van een zeer verdrietige moeder.
Helaas is mijn zwangerschap van ruim 7 weken dus nu toch echt afgesloten.
Ik kreeg gisteren (was helaas niet thuis) een vreselijke bloeding.
Ik durfde me niet te verroeren, ik voelde het zo omhoog kruipen.
Ik ben toch thuis gekomen, met behulp van anderen, maar bij elke stap die ik zetten gutsten het bloed en de grote dikke stolsels wel vuist dik uit me.
Ik voelde me vreselijk, belabberd, maar het gekke was, ik had GEEN pijn in mijn buik.
Ja okee, vage lage pijntjes, maar die kon ik echt verwaarlozen.
Maar goed, eenmaal thuis ben ik onder de douche gaan staan, en wat er toen niet allemaal uit kwam, pfff ... ontzettend.
Maar geen vruchtje.
Na ongeveer een half uur onder de douche hebben te staan, heb ik een nachtmaandverband in mijn slip gedaan, en me verder aangekleed.
Na ongeveer een uur, kreeg ik een kleine kramp, en ik voelde tegelijk een soort van plopje, en meteen daarna voelde ik iets in mijn onderbroek vallen, met heel veel bloed erachteraan.
Mijn nachtmaandverband zat meteen vol.
Ik snel naar de wc gegaan, en ja hoor, daar zag ik het liggen.
Een vruchtzakje met vruchtwater gevuld, een navelstrengetje, en nadat ik het een beetje afgespoeld had met water zag ik duidelijk het babytje zitten.
De tranen springen weer in mijn ogen.
Heb mijn man geroepen, en samen hebben we naar het kindje gekeken.
Ongeveer een cm lang, beginnende armpjes, beginnend groeiend hoofdje, zo klein, zo teer, maar zeker herkenbaar.
Mijn man heeft er wat foto's van gemaakt, en daarna heb ik het in een bakje gelegd, en in de vriezer gedaan.
Morgen ga ik er een mooi doosje voor kopen, en een roos op stam, en met de tekening van mijn oudste dochter gaan we hem of haar begraven in de achtertuin.
Dit vergeet ik nooit weer nooit...
Heeft 1 van jullie ook jullie kindje zo duidelijk kunnen zien na een miskraam van bijna 8 weken?
Het is zo verschrikkelijk, ik hoop ooit nog een keer zwanger te worden, maar een miskraam... nee dat gun je niemand niet.
Heel veel sterkte voor iedereen, en ik gun iedereen betere tijden.
Hartelijk groet
van een zeer verdrietige moeder.