miskraam

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hoi allemaal

Ik ben Jytte 23 jaar en heb afgelopen woensdag 10 november een miskraam gehad ik was 6 weken zwanger, en wist het nog maar een week.

Heb erg veel verdriet eindelijk na een jaar proberen was ik zwanger en binnen een week niet meer.

M,n huisarts stuurt me niet door naar het ziekenhuis ik word niet gecurreteerd.
Hij zegt dat als je nog zo vroeg in je zwangerschap zit dit niet nodig is het bloed er vanzelf allemaal uit,
Ik denk ook dat dat nu wel gebeurd maar ben toch bang.

Is er iemand die na zo,n korte zwangerschap met een miskraam wel gecurreteerd is?
Ik bloed echt heel veel en moet geloof ik meer vertrouwen hebben in de artsen, maar de onzekerheid is toch toegeslagen.

Gr. Jytte
 
Hoi Jytte,

Allereerst wil ik je heel veel sterkte wensen met dit verlies. Wat kan het snel over zijn, hè.
Ik heb zelf een miskraam gehad bij 14,5 weken (na 5 weken bloedverlies en 5 echo's waarop alles er goed uit zag) en heb geen curettage nodig gehad. Mijn zoontje is geboren en de hele placenta ook. Maar ik was toch bang voor complicaties.
Ik heb toen een week na de miskraam aan de huisarts gevraagd of alles wel echt weg was, ik durfde er ook niet op te vertrouwen, maar hij vond het niet nodig om me naar het ziekenhuis te sturen. En hij had gelijk. Drie weken geleden (5 weken na de miskraan) ben ik weer gewoon ongesteld geworden.
Bovendien is het geen pretje, zo'n curettage, en er zitten best wat risico's aan, want je moet toch vaak onder narcose en je baarmoederwand wordt nogal ruw behandeld, waardoor je een kans hebt op verklevingen. Ik ben dus heel blij dat het bij mij allemaal vanzelf is gegaan.
Een curettage wordt vaak gedaan bij vrouwen bij wie de miskraam niet spontaan op gang komt, en dus al weken met een dood vruchtje rond lopen. Ik denk dat je er wel op kan vertrouwen dat je arts het bij het goede eind heeft. Als het bloedverlies nou heel lang heftig aanhoudt, dan moet je wel aandringen op een echo, hoor! Maar het is normaal dat je meer verliest dan bij een menstruatie.

Als je het echt allemaal niet vertrouwt, neem dan gewoon contact op met je huisarts en ga nog eens langs. Ook als het allemaal okee is, zou zo iemand een patient gerust moeten stellen. Het is niet niks wat je mee hebt gemaakt, en hoewel je lijf sterk is, is het helaas heel moeilijk om daar nu op te vertrouwen...

Heel veel sterkte en een dikke knuffel,

Marjon
 
hoi jytte23,
ik ben ook niet gecurriteerd na mijn miskraam was ook pas zo kort.
Je lichaam kan dat dan zelf.
En ben erna zwanger geworden ben nu 14 weken en 2 dagen zwanger hopelijk raak je ook snel weer zwanger en gaat dan alles goed!
heelveel sterkte
 
Ik heb in totaal drie miskramen gehad.
Eerste twee beide rond de drie maanden en de laatste in week 5.

Bij de eerste twee is alles vanzelf losgekomen, bij de laatste ben ik niet eens bij de huisarts geweest.

Ik ben blij dat ik nooit een curretage heb hoeven ondergaan.

Ik heb tussendoor wel twee gezonde kinderen gekregen en dat maakte het verdriet van de laatste twee miskramen een stuk dragelijk, bij de eerste was ik echt mezelf kwijt, mede door de angst nooit een gezond kind op de wereld te kunnen zetten.

Sterkte.
Miep
 
Hoi Jytte,
Ik heb vorig jaar april een miskraam gehad. Ik voelde me zo naar en had het gevoel dat ik elk moment kon gaan flauw vallen. Nou, dat is niet echt iets voor mij. Ben toen naar de huisarts gegaan ook omdat ik toen licht bloedverlies had. De huisarts stuurde me naar huis omdat hij op dat moment niks kon doen. Je kunt een miskraam niet tegen houden en ik moest maar even afwachten. 's Nachts werd ik wakker ik moest naar de wc en had het gevoel dat ik nat was. Ik zat helemaal onder het bloed. Gelijk de dokter gebeld (niet mijn eigen) ik moest nog maar even een half uur aan zien omdat het bloeden ook zo kon stoppen. Zelf werd ik steeds ellendiger ook vooral omdat ik het eng vond. Weer de dokter gebeld hij is toen gekomen en heeft het ziekenhuis gebeld. Daar was ik vroeg in de morgen. Ik kreeg een spuit zodat alles weg kon. Ik verloor 2 bloedstolsels vond dit verschrikkelijk. Om 10 uur kwam de gynaecoloog om te kijken en hij wilde toen wel een echo maken om te kijken of alles wel echt schoon was. Ik vloeide nog steeds. Het vruchtje was weg maar er zat nog wel weefsel om half 11 lag ik al op de OK voor een curretage. Ik was zo'n 9 weken zwanger denken ze, het is niet helemaal te achterhalen en ik was altijd heel onregelmatig ongesteld. Ik heb na de miskraam bijna 2 weken plat gelegen thuis zo slap was ik. Had veel bloed verloren. De gynaecoloog wilde mij nog weer zien voor een nagesprek na dit gebeuren. Hij zij dat het beter was om eerst twee keer ongesteld te zijn voordat ik weer zwanger zou worden. Als het wel eerder raak was kon het verder geen kwaad. Hij zij wel dat als ik heel onzeker was vooral die eerste tijd dat ik hem kon bellen om een echo te maken. Hier was ik verder geen verwijsbrief niks voor nodig. Ik ben nog 1 keer ongesteld geweest en toen was ik dus wel weer zwanger. Het is toen verder wel goed gegaan al was ik de eerste tijd vreselijk onzeker. Ik had nl. weer wat bloedverlies en was best bang. Gelukkig is alles uiteindelijk goed gegaan en hebben we een gezonde dochter gekregen. Ze is nu al weer 8 mnd. Het is voor ons een 2e kindje. Bij de eerste helemaal geen problemen gehad. Ik was toen al 13 weken zwanger voordat ik dit door had. Bij ons in de familie gaat zwanger worden heel moeilijk en ik was gestopt met de pil en gelijk zwanger. Je hoopt het wel natuurlijk maar toen ik niet ongesteld werd dacht ik eerst dat dit door de pil kwam.
Ik hoop voor je dat je ook gauw weer zwanger bent en dat dan alles wel goed mag gaan.
Heel veel sterkte voor de komende tijd.
En als je weer zwanger bent hoop ik dat je een fijne zwangerschap hebt en niet zo onzeker bent.
 
Hoi

Ik was 10 weken zwanger en ik ben wel gecurreteerd. Heb er een nare ervaring aan over gehouden. Naar het ziekenhuis, onder narcose, veel bloedverlies erna, hoge koorts door ontsteking, weefsel achtergebleven, antibioticakuur, twee en halve week plat gelegen.

Ik heb niet zelf meegemaakt dat de natuur haar gang kon gaan. Dat is ondanks alle ellende toch wel nodig in je verwerkingsproces. Dat heb je het op een natuurlijke wijze afgesloten.

Als dit nog eens voorkomt, wat ik niet hoop, laat ik me niet curreteren.

Sterkte allemaal.
 
Hoi, ik ben 24 en was zwanger van mijn eerste kindje. Op 8 nov (12 weken) mocht ik voor het eerst naar de echo en daar bleek ik een vruchtzak te hebben van 8 weken en een klein vruchtje waar geen hartactiviteit te zien was. Ik was er kapot van. Mijn moeder drong erop aan dat ik werd gecuriteerd omdat je dan zeker bent dat al het zwangerschapsweefsel weg is. Maandag 15 nov werd ik gecuriteerd, omdat het niet vanzelf kwam. Ik heb geen pijn gehad en ook geen druppel bloedverlies. Echter nu begint de ellende. Koorts, pijn vaginaal, infectie, ... De huisdokter heeft ampules voorgeschreven voor de infectie maar de rest moet zelf overgaan. Ik weet niet wanneer ik weer een cyclus krijg en de emotionele ellende de is bij mij nog maar net op gang gekomen. Sterk voor anderen en dan pas kijken hoe ikzelf dit moet verwerken. Ik heb geen idee hoe ik me moet voelen.
Ik hoop dat ik met het curiteren er goed aan heb gedaan want ik weet niet wat me nu te wachten staat. Ik hoop snel weer zwanger te worden zodat ik dit achter me kan laten. Maar wanneer kan ik weer zwanger worden ???
Ik wens je veel sterkte.
 
Hallo,

Ik wil hier ook graag mijn verhaal kwijt.
Op woensdag 24 nov. j.l. kwamen we erachter dat ik zwanger was van ons tweede kindje.
We waren natuurlijk dolgelukkig want nu konden we onze dochter van 14 maanden een broertje of zusje geven.
De vrijdag erna ben ik nog bij de huisarts geweest die mij hartelijk feliciteerde.
Op zaterdag avond (27 nov) begon ik plotseling bloed te verliezen en het leek wel of ik ongesteld was geworden.
Wij dachten dat we de zwangerschapstest misschien niet goed hadden bekeken omdat het streepje zo vaag was.
Dus deed ik maar of ik ongesteld was geworden.
Op maandag bleef ik maar bloeden en mijn huisarts kon ik niet bereiken en op dinsdag weer niet.
Uiteindelijk verloor ik woensdag 1 dec iets in het toilet.
Mijn man en ik hebben samen gekeken en het zag er niet uit als een kindje.
Het leek er zelfs niet eens op.
De volgende dag kon ik bij de huisarts terecht die bevestigde dat ik toch echt het vruchtje was verloren en dat ik ongeveer 6 weken zwanger was.

Gelukkig ben ik nu op gehouden met vloeien en gaan we door naar de volgende ronde.

Van de dokter heb ik begrepen dat ik nu moet gaan tellen vanaf de eerste dag van het bloedverlies dus dat betekend dat ik vanaf vandaag vruchtbaar ben en ik op de 11de mijn ei krijg.
We gaan er dus weer voor.

Er zijn dagen dat ik me erg rot voel en onbegrepen maar ook denk ik dat het beter is als je lichaam het zelf afstoot als er iets niet goed is.
Ik wens iedereen veel sterkte

Groetjes van een anoniempje
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan