miskraam

A

ANONYMOUS_USERNAME

Vorige week zat ik nog gelukkig te vertellen dat ik zwanger was van mijn 2e babytje. Het was wel heel snel op elkaar want ik ben nog maar net 4 maanden moeder en nu 9 weken zwanger, maar dat mocht de pret niet drukken. Mijn man en ik waren er erg gelukkig mee, huis te koop dingen regelen enz. laat maar komen. Met me stomme hoofd nooit niet erbij stil gestaan dat het ook wel is fout kon gaan. (met me vorige zwangerschap ging alles zo goed) Ik heb alleen een termijn echo laten doen en toen bleek dat het hartje niet klopte. En het vruchtje loop ook achter. Nu zit ik dus ineens te wachten op een miskraam. Ik heb geen idee wat er gaat gebeuren. Wil niet gecuriteerd worden, dat lijkt me zo eng, maar hoelang moet ik dan wachten...... En hoe lang duurt het vordat ik weer zwanger kan worden. Allemaal dingen gaan erdoor me heen, alsof ik mezelf de tijd niet geef om hier bij stil te staan. En me werk, ik kan wel wachten op een miskraam maar kan ik het maken om zo lang weg te blijven hiervoor. Ik bdoel hoeveel tijd staat hiervoor????? Het is allemaal nog maar 2 dagen geleden, misschien dat de tijd het allemaal wel leert.
In elk geval bedankt dat ik hier even me verhaal kwijt kan.
 
Hoi Anne-Marie,
Ik kom de laatste tijd nog maar weinig op dit forum, maar zo af en toe kan ik het toch niet laten. Vooral omdat ik hier 7 maanden geleden mijn verhaal kwijt kon en daarom wil ik anderen ook een steuntje in de rug geven.

Vreselijk wat je nu moet meemaken. Mijn miskraam kwam niet spontaan. Week 6 was het gestorven en in week 13 kreeg ik een curretage. Ik wil wel aan je kwijt dat een curretage echt niet eng is. Een miskraam die spontaan doorzet lijkt mij juist weer veel enger+ dat je al die tijd in de onzekerheid moet zitten van wanneer komt de miskraam. Nu moet je op je werk,thuis en zodra je op visite gaat of aan het winkelen bent, voortdurend in angst zitten. Denk er dus nog even goed over na of je wel of geen curretage neemt. Veel sterkte meid en liefs van Yvon

 
Hoi,

Op 4 maart kreeg ik een bloeding en het was mij de dag ervoor al opgevallen dat ik geen gespannen borsten meer had.
Ik mocht op 5 maart voor een echo komen, ik had nl een hersteloperatie ondergaan om weer zwanger te kunnen worden na een sterillisatie en dan is er ook een niet geringe kans op een buitenbaarmoederlijke zwangerschap.

We zagen op de echo het hartje kloppen en ook wads het vruchtje dat we zagen qua groei okee maar de dienstdoende gyn. vond dat er erg weinig vruchtwater was.
Ik had al een afspraak met mijn eigen gyn voor vier dagen daarna en hij adviseerde om daar gewoon heen te gaan voor zijn oordeel.
Mijn gyn wierp een blik op het beeldscherm en concludeerde 'je hebt een miskraam'ik mocht de week erna terugkomen als het nog niet spontaan gekomen was.
Ook ik had het niet eerder meegemaakt(heb twee gezonde kids)ik was vooral de eerste week verstijfd van onzekerheid, had het idee dat het zo onaangekondigd zou kunnen gebeuren.
De week (de 16e)erna zagen we dat het hartje gestopt was en ik had al meer buikkramp ook was de bloeding wat erger geworden (zoals een matige menstruatie).
Pas op 22 maart(in de 9e zwangerschapsweek) kwam om half vijf
´s ochtends spontaan het vruchtje los, ik had erge buikpijn en voelde wat er ging gebeuren, nam een grote beker mee want ik wilde het wel zien.
Na een ploep, was de buikpijn snel minder en ik riep mijn vriend erbij.
Ik zou de dag er na naar de gyn en besloot dat ik het wilde laten onderzoeken, dat vond ie goed.
zes weken er na kreeg ik de uitslag tijdens een na controle en qua aanleg was er geen fout gevonden, het vruchtje was tot ±6.5 wkn gegroeid.

Nu ben ik inmiddels alweer 26wkn zwanger en alles verloopt prima, natuurlijk waren de eerste weken vrij spannend vooral toen de gyn in de 6e week een leeg vruchtzakje dacht te zien, twee weken later bleek alles normaal te groeien.
Half april ben ik uitgerekend het heeft precies vier maanden geduurd na de MK voor ik zwanger was.

Ik wens je veel sterkte de komende tijd, misschien was de tijd er nog niet rijp voor, dat betekent natuurlijk niet dat er geen hoop is.

liefs Jeanette
 
Hoi Anne-Marie,

allereerst veel sterkte. Ik ben 3 keer gecurretteerd en heb 3 goede ervaringen. Lichamelijk is een currettage niet ingrijpend, het is de geestelijke pijn die je de das omdoet. Twee keer hebben ze gewacht tot er vanzelf wat ging gebeuren (zelfs wel 10 weken gewacht; ik had totaal geen klachten, maar het was uiteindelijk niet makkelijk om al die stolstels uit mijn lijf los te peuteren, dus dat zal ik je absoluut niet aanraden). De laatste keer hebben ze het binnen een week gedaan (gezien de eerdere ervaringen) en binnen een maand was ik zwanger.

Nogmaals sterkte.
 
hoi het is niet erg om gecuriteerd te worden, ik zal dat liever doen als gaan wachten op een miskraam.Dat doet je zo veel pijn.Ik hoop dat je zelf veel steun kan zoeken.Dat heb je echt nodig.Veel liefs en sterkte.Denk aan jezelf
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan