Miskraam

Lieve meiden,

Wil toch mijn verhaal ook even kwijt. Ik lees blij alles berichten van alle zwangeren onder ons en ons eerste meisje liet na een miskraam 1,5 jaar op zich wachten. De vreugde was supergroot natuurlijk en dat ze nu is wie ze is, dat vind ik echt prachtig! Ook wij willen graag een tweede kindje. Vorige maand misselijk, zere borsten, de hele rambam. Wij konden het niet geloven, zou het nu in 1 keer raak zijn?
Mijn periode bleef uit, maar helaas is die nu toch begonnen. Gister bij de huisarts geweest en die kon toch vertellen dat het weer een miskraam was geweest, wel een prille, maar het was er wel een. Omdat ik mijn lijf ken waren mijn man en ik er al helemaal op voorbereid en supergelukkig. Het voelt ook echt als het verliezen van een kindje. We hebben er nu geen 1, maar we hebben er 3. Klinkt dit te zwaar? Het is namelijk wel zo....

Liefs, Irene
 
Lieve Irene,

Ik snap helemaal hoe jij je voelt. Ik had hetzelfde gevoel. Nu ons mannetje 1,5 is, is de wens voor een broertje of zusje steeds meer op de voorgrond. Nu komt het gevoel weer terug van die miskraam.
Medisch mag ik nu niet zwanger worden en nu is het net of juist de hele wereld in blijde verwachting is.

Heel veel sterkte

Liefs Sandra
 
Dag dames,

Ook voor de geboorte van onze dochter heb ik en miskraam gehad en hij-zij zou ongeveer ook uitgerekend zijn geweest in September (daar is onze dochter op 2010 ook in geboren) maar ons eerste kindje zou nu dan bijna 4 zijn geworden.
Dus ik heb er (stiekem) een van bijna 4 en van bijna 2.
Vind het dus niet te zwaar klinken.
Gelukkig zijn we weer in blijde verwachting en nu verwachten we onze kleine in JUni.
Moet nog heel vaak denken aan die periode...volgens mij gaat dat nooit maar dan ook nooit over!!!
We krijgen nu weer een meisje...en ben superrrrr blij maar heb nu meer het gevoel dan ooit dat de eerste een jongetje was...terwijl ik nooit een voorkeur heb gehad maar het voelt gewoon zo!

Kan alleen maar zeggen, heb vertrouwen in je lichaam...komt zoals het komt (ook al is dat makkelijk gezegd) maar dan komt het ook ECHT!

Jullie tijd komt zeker snel maar kan het bedroefde gevoel me heel goed voorstellen!!!!
En laat het ook je verdriet zijn, het is niet niks!

Sterkte.
 
Ow meid wat een verhaal, zit met de tranen in mijn ogen. Ik vind miskramen echt een van de ergste dingen die er zijn. En ik kan me goed voorstellen dat het ook echt een kindje verliezen is en niet een propje cellen.....

Maar een schrale troost..... Als het afkomt was het ook niet in orde...

liefs
 
Heel veel sterkte om dit verlies te verwerken. Hopelijk hoeven jullie niet weer 1,5 jaar te wachten tot je weer zwanger mag worden en mag je daarna na 9 maanden jullie 4e kindje in je armen sluiten!
 
Hey lieverd,

Ik kan me voorstellen hoe rot het is om een kindje te verliezen. Op het moment dat je weet dat je zwanger bent, dan ben je blij, dan ben je mama, en dan heb je plannen voor de komende tijd en je kindje. En als dat dat van je af wordt genomen, dan is dat zwaar. Tenminste, zo heb ik dat ervaren.
Daar mag je best om rouwen en verdrietig om zijn.

Ik hoop dat je snel je verdriet een plaatsje kunt geven, maar luister daarbij vooral naar jezelf. Je omgeving kan echt niet bepalen hoe lang daarvoor nodig is.

En ondertussen gewoon proberen voor een nieuwe zwangerschap!!

Liefs,

T
 
Hoi,

Wat vervelend zeg, inderdaad: vanaf het moment dat je zwanger bent dan hou je van je kind, ook al is het nog zo ieniemini. Ik heb het zelf gelukkig nooit mee hoeven maken, hoop het ook nooit mee te maken.

Ik heb een ander dilemma: ik weet niet goed of ik een tweede kindje aandurf. Ik zou niets liever willen dan een broertje of zusje voor Diederik, maar ik heb zelf nogal wat complicaties gehad bij de bevalling en dat maakt dat ik er nu wel heel anders in sta. Echt een rotdilemma en ik kom er maar niet uit. Pfffff...

Nou, komende zaterdag eerst maar eens lekker op vakantie. We gaan vliegen naar Miami met de kleine gup, ben heeeeel benieuwd hoe dat gaat!

x
 
Terug
Bovenaan