Hallo forumlezers,
Vanmorgen heb ik mezelf aangelogd omdat ik sommige van jullie misschien wel een beetje moed kan geven.
Mijn man en ik waren ruim anderhalf jaar bezig om zwanger te worden. We wisten dat het moeilijk zou zijn omdat mijn man al eerder is geopereerd aan een spatader in zijn bal. Na de operatie was de kwaliteit nog steeds slecht, dus eigenlijk waren we niets opgeschoten. 1 jaar na de operatie zijn we doorverwezen naar een gyneacoloog. Uit weer een zaadtest kwam eruit dat er maar 2,5 milj. zaadcellen per lozing vrijkwamen. Dit is heeeel weinig. Bij 2 samenlevingstesten kwam er ook uit dat er in mijn baarmoederslijm geen enkele zaadcel te vinden was. Dus waarschijnlijk waren ze te zwak om ver genoeg te zwemmen. We werden op een wachtlijst van 4 mnd gezet voor KI. Als dat niet zou lukken kwamen we voor IVF in aanmerking. Na lang wachten kreeg ik een telefoontje dat we aan de beurt waren. Zodra ik ongi zou worden moest ik met clomid beginnen. Ik vertelde dat ik die dag of anders de volgende ongi moest worden dus ik mocht het recept meteen ophalen. Ik wilde graag ongi worden deze keer!! Dan konden we eindelijk met iets beginnen. Uiteindelijk was ik dus ruim 1 week over tijd, ik toch maar een test gedaan zodat ik zou zien dat ik niet zwanger was en dat het door de spanning dan toch zou komen.
Tot mijn allergrootste verbazing was de test positief! Daarna heb ik nog 2 testen gedaan om het zeker te weten en die waren ook positief. Dit hadden mijn man en ik echt niet kunnen bedenken, dat het ook nog spontaan kon. Wij hadden alle hoop opgegeven.
Daarom wil ik voor diegene die misschien in dezelfde situatie zitten een hart onder de riem steken! Geef de moed niet op. Wonderen bestaan echt!!
Veel succes en sterkte.
Groetjes Iris
Vanmorgen heb ik mezelf aangelogd omdat ik sommige van jullie misschien wel een beetje moed kan geven.
Mijn man en ik waren ruim anderhalf jaar bezig om zwanger te worden. We wisten dat het moeilijk zou zijn omdat mijn man al eerder is geopereerd aan een spatader in zijn bal. Na de operatie was de kwaliteit nog steeds slecht, dus eigenlijk waren we niets opgeschoten. 1 jaar na de operatie zijn we doorverwezen naar een gyneacoloog. Uit weer een zaadtest kwam eruit dat er maar 2,5 milj. zaadcellen per lozing vrijkwamen. Dit is heeeel weinig. Bij 2 samenlevingstesten kwam er ook uit dat er in mijn baarmoederslijm geen enkele zaadcel te vinden was. Dus waarschijnlijk waren ze te zwak om ver genoeg te zwemmen. We werden op een wachtlijst van 4 mnd gezet voor KI. Als dat niet zou lukken kwamen we voor IVF in aanmerking. Na lang wachten kreeg ik een telefoontje dat we aan de beurt waren. Zodra ik ongi zou worden moest ik met clomid beginnen. Ik vertelde dat ik die dag of anders de volgende ongi moest worden dus ik mocht het recept meteen ophalen. Ik wilde graag ongi worden deze keer!! Dan konden we eindelijk met iets beginnen. Uiteindelijk was ik dus ruim 1 week over tijd, ik toch maar een test gedaan zodat ik zou zien dat ik niet zwanger was en dat het door de spanning dan toch zou komen.
Tot mijn allergrootste verbazing was de test positief! Daarna heb ik nog 2 testen gedaan om het zeker te weten en die waren ook positief. Dit hadden mijn man en ik echt niet kunnen bedenken, dat het ook nog spontaan kon. Wij hadden alle hoop opgegeven.
Daarom wil ik voor diegene die misschien in dezelfde situatie zitten een hart onder de riem steken! Geef de moed niet op. Wonderen bestaan echt!!
Veel succes en sterkte.
Groetjes Iris