Misschien een miskraam?

<p>Ik denk niet dat een van jullie me een antwoord gaat kunnen geven maar wil even mijn ei kwijt (ironische woordkeuze). </p><p>Vanavond op het toilet bruinverlies. Even rond mijn baarmoederhals gevoeld voor meer slijm (sorry voor de details), want dat deed ik ook om de vruchtbare dagen te beoordelen. En ik had een paar roodbruine stolseltjes zitten. Nu de rest van de avond niks, maar ik zit toch flink in de rats. Ben pas op 5 weken en ik wist natuurlijk dat de kans rond de 20% is in deze periode en naar de termijnecho toe steeds kleiner wordt, maar de overgang van blijde verwachting naar pure onzekerheid is niet echt leuk. </p><p>Heeft iemand ervaring met een vroege miskraam? Hoe voelde/ging dat? En hebben er dames ervaring met bloedverlies tijdens de zwangerschap?</p>
 
Bij mij ging de miskraam gepaard met veel krampen en van een beetje bloed bij het afvegen om half 3 tot veel bloed om half 4 al.. in dr avodn een flink grote slijmprop verloren. Toen nog 3 dagen lichtjes gebloed.
oud bloed is nog geen miskraam teken.
krampen en rood bloed is vaak geen goed teken.
sterkte.
 
Ik heb tot week 11 bloedverlies gehad (van bruin tot flinke bloedneuzen, maar dan van beneden). Echt een paar keer gedacht, nou dit was het dan. Ik ging echt uit van een miskraam. Morgen wordt mijn meisje alweer 1. Ik had geen stolsels of buikkrampen. Vooral de buikkrampen vond mijn verloskundige alarmerend. Bloedverlies ook altijd op te vangen met een dun maandverband.
Hoop voor jou op hetzelfde resultaat. Sterkte.
 
Ik herken je onzekerheid. Ik kreeg rond 6 weken bruin bloedverlies en heel af en toe rood bloedverlies. Het bloedverlies heb ik nog steeds af en toe. Ik zou nu 7,5 week zwanger moeten zijn, maar ik merk er eigenlijk niks van dat ik zwanger zou moeten zijn. Ik ben niet heel erg moe etc. Wij hebben maandag de eerste echo. Wanneer heb jij de eerste echo?
Sterkte in deze onzekere periode! 
 
December 2018 precies op de verjaardag van mijn man heb ik miskraam gehad. Ik was 9 weken en 4 dagen. Ik ga het ook nooit vergeten. Ik werd smorgens wakker en zag opeens beetje bloed. Ik dach huh ongesteld?? En twijfelde ben ik nou zwanger of ???. Maanverband geplaatst. Mijn moeder opgebeld en verteld en zei dat het normaal was en dat ik voor de zekerheid langs de huisarts moest gaan. Ik daar naartoe en die zei ook dat het normaal was. Mijn gevoel zei dat er iets niet klopte en werd bang. Ik ging even naar de winkel en kwam thuis. Wou gaan opruimen en had alleen een lege plastic  afval. Mijn onderbuik deed zo raar alsof het ging exploderen en moest heel snel naar de wc. Ja hoor bloed bloed bloed zoveel bloed. Had geen pijn maar het was gewoon niet normaal. Klaar met bloeden. Pampers van me zoon die ik nog bewaard had van me zoon erop gedaan. Had geen wc papier meer en weer naar winkel rennen en inhouden. Terug weg moest ik weer naar de wc maar dan openbaar wc. Ook daar veel bloedverlies gehad. Terug naar huis op internet gegoodled. Toen ik las dat het miskraam was nou ik begon te janken. Weer naar de wc bloedverlies en pijn. Gauw naar de dokter weer en die zei je hebt miskraam. Ik huilen en zo verwarrend en niet snappen hoe dat kan. Moest me zoon halen van kinderdagverblijf. dokter heeft ambulance gebeld. Tante van mijn man me zoon mee genomen. Ik met ambulance mee. Mijn man belde me op en zei waarom je mij niet gebeld heb.  Uitgelegd dat ik verwarrend en niet wist wat ik moest doen. Moest onder narcose het zakje verwijderen operatief. De baby was al verdwenen. Wel pijn gehad door bloedverlies bij me bekken. De dokter die mij moest opereren die was vrij en moest een 1 uur wachten op andere dokter. Het was niet leuk veel gehuild ik had het niet verdiend. ik heb niks gedaan miskraam is zo maar gebeurd. Niks zwaar getild ofso gewoon spontaan. Ik vergeet die dag echt never nooit. Ik wens niemand een miskraam☹. De mooiste is het krijgen een baby en niet verliezen. Bij mij duurde echt even dat ik weer hersteld was. ik had het erg moeilijk om te accepteren. ??. Het is niet leuk om het mee te maken. Ik ben nou zwanger van 18 weken en elke dag hoop ik dat het niet weer gaat gebeuren en dat de zwangerschap goed gaat. Heb een lieve zoon van 4 jaar en ben trots op hem. 
 
December 2018 precies op de verjaardag van mijn man heb ik miskraam gehad. Ik was 9 weken en 4 dagen. Ik ga het ook nooit vergeten. Ik werd smorgens wakker en zag opeens beetje bloed. Ik dach huh ongesteld?? En twijfelde ben ik nou zwanger of ???. Maanverband geplaatst. Mijn moeder opgebeld en verteld en zei dat het normaal was en dat ik voor de zekerheid langs de huisarts moest gaan. Ik daar naartoe en die zei ook dat het normaal was. Mijn gevoel zei dat er iets niet klopte en werd bang. Ik ging even naar de winkel en kwam thuis. Wou gaan opruimen en had alleen een lege plastic  afval. Mijn onderbuik deed zo raar alsof het ging exploderen en moest heel snel naar de wc. Ja hoor bloed bloed bloed zoveel bloed. Had geen pijn maar het was gewoon niet normaal. Klaar met bloeden. Pampers van me zoon die ik nog bewaard had van me zoon erop gedaan. Had geen wc papier meer en weer naar winkel rennen en inhouden. Terug weg moest ik weer naar de wc maar dan openbaar wc. Ook daar veel bloedverlies gehad. Terug naar huis op internet gegoodled. Toen ik las dat het miskraam was nou ik begon te janken. Weer naar de wc bloedverlies en pijn. Gauw naar de dokter weer en die zei je hebt miskraam. Ik huilen en zo verwarrend en niet snappen hoe dat kan. Moest me zoon halen van kinderdagverblijf. dokter heeft ambulance gebeld. Tante van mijn man me zoon mee genomen. Ik met ambulance mee. Mijn man belde me op en zei waarom je mij niet gebeld heb.  Uitgelegd dat ik verwarrend en niet wist wat ik moest doen. Moest onder narcose het zakje verwijderen operatief. De baby was al verdwenen. Wel pijn gehad door bloedverlies bij me bekken. De dokter die mij moest opereren die was vrij en moest een 1 uur wachten op andere dokter. Het was niet leuk veel gehuild ik had het niet verdiend. ik heb niks gedaan miskraam is zo maar gebeurd. Niks zwaar getild ofso gewoon spontaan. Ik vergeet die dag echt never nooit. Ik wens niemand een miskraam☹. De mooiste is het krijgen een baby en niet verliezen. Bij mij duurde echt even dat ik weer hersteld was. ik had het erg moeilijk om te accepteren. ??. Het is niet leuk om het mee te maken. Ik ben nou zwanger van 18 weken en elke dag hoop ik dat het niet weer gaat gebeuren en dat de zwangerschap goed gaat. Heb een lieve zoon van 4 jaar en ben trots op hem. 
 
Terug
Bovenaan