Misschien nooit meer?

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hallo moeders,

Ik ben 23 jaar en woon samen met mijn vriend en ons zoontje van 2,5 jaar. Mijn zoontje was ongepland en ging daarom nogal gepaard met stress enz. Uiteindelijk heb ik een postnatale depressie gehad. Die misschien nog niet helemaal over is.

Ik ga één keer in de 2 weken naar een therapeut. Het gaat wel al beter met me, maar nog niet helemaal zoals het hoort. Nu is bij ons wel weer een wens ontstaan voor een tweede kindje. Waar we dan bewust voor willen kiezen en het lijkt ons erg leuk voor ons zoontje.
Maar nu blijkt dat ik waarschijnlijk nog steeds last heb van mijn postnatale depressie. Nu ga ik kijken of een hormoonbehandeling helpt bij mij en heb ik contact gezocht met specialisten hierin.
Maar het meest vervelende nieuws wat mij erg verdrietig maakt is dat ik zo'n 40 tot 60% kans heb op nog een postnatale depressie. Als de klachten van de vorige nog steeds niet helemaal weg zijn heb ik zelfs nog kans op een prenatale depressie ook.

Misschien dat die hormonenkuur bij mij aanslaat, maar dat moeten we dan nog maar bekijken. Er zijn wel veel gevallen waarbij de moeder nergens last van kreeg na preventief behandelen. En dus gewoon genoot van de kraamtijd en haar kindje. Dat gevoel ken ik niet en zou ik ook zo graag eens willen meemaken.

Nu denk ik dat het er voor mij/ons gewoon niet inzit ooit nog een tweede kindje te krijgen. Vanwege alle risico's die er aan verbonden zijn. En we hadden zelfs al een beetje de knoop doorgehakt. We zouden volgende week, als mijn prikpil uitgewerkt was, beginnen voor een tweede. Ik was eindelijk over mijn angst heen en dan lees en hoor je dit.

Begrijp me niet verkeerd, het is fijn om eindelijk iets op het spoor te zijn gekomen dat me kan helpen. Maar het heeft me ook met de neus op de feiten gedrukt dat ik misschien nooit meer voor een leuk normaal gezinsleven kan gaan. Ik kan mijn zoontje, vanwege mijn conditie nooit een broertje of zusje geven.

Ik voel me vandaag erg verdrietig. Heb vanmiddag alleen maar op de bank gelegen. Hopelijk komt er nog een beetje positief nieuws, maar ik weet het niet hoor. Het sloeg vandaag in als een bom. Ik wilde dit gewoon even van me af praten.
Hopelijk vinden jullie dat niet erg.

Groetjes Ger.
 
Hoi,
Het is goed om het van je af te schrijven.
Ik zelf zit in het zelfde schuitje. Ik heb na mijn eerste zwangerschap een hele ernstige depressie gehad. He bdaar zelfs electroschoks voor gehad. Het gaat nu na 3 jaar weer redelijk met me maar helemaal weg is het niet. Ben ook in behandeling bij een psycholoog en psychiater. In overleg met hun zijn mijn medicijnen veranderd zodat het risico dat er iets met de kleine zou zijn zo klein mogelijk wordt gehouden.
Daarna hebben we besloten om toch voor een tweede te gaan ook al is de kans groter dat ik weer een depressie (postnatale) zal krijgen.
Maar nu zullen ze er vlugger bij zijn omdat ze al weten hoe het de vorige keer is begonnen en jezelf de voortekenen ook meteeen zult herkennen en er dus eerder ingegrepen kan en zal worden.
OOk ik ben nog wel angstig en bang. Maar we willen het toch gaan proberen.
Nu was ik deze maand al over tijd en ik dacht het zal toch niet helaas gaf de test niet zwanger aan dus nu maar weer wachten op de rode duivels en dan op naar ronde 2.
Ik wens je veel sterkte met deze situatie en misschien tot schrijfs.

groetjes monique
 
Hoi Mirthe,

Jij hebt dan ook wel een ernstige gehad zo te lezen.
Ik ben blij voor je dat je er weer bovenop bent. En dat je voor een tweede gaat! Harstikke leuk voor je.

Ik wil je daarom graag wijzen op het volgende: er blijkt een hormonenbehandeling te zijn voor postnatale depressies. Het is namelijk zo dat voor een groot deel de PND veroorzaakt wordt door een disbalans in de hormonen.

Als je wilt kan ik je uitgebreide informatie toezenden per mail die je kunt lezen. Je kan dan bij je huisarts e.d. aangeven dat je wilt beginnen met zo'n hormonenkuur. Ook kan je preventief behandeld worden na de bevalling van je tweede kindje. Mensen die dit hebben gehad hadden nergens last meer van.
Het is namelijk zo dat je (en ik wil je nu niet bang maken) 65% kans hebt op een postnatale depressie bij een tweede kindje en dan nog vaak een slag erger. Door preventieve behandeling hadden de vrouwen nergens last van en konden ze gewoon lekker genieten van hun kraamtijd en baby'tje.

Ik zou je dit echt aan willen raden. Baadt het niet, dan schaadt het niet.
Mijn huisarts is nu op vakantie en is er maandag weer. Ik bel dan meteen om aan te geven dat ik dit wil en dat ik ook mijn schildklier en suiker wil laten testen.

Veel succes en als je wilt kan ik je het dan mailen.
Groetjes Ger.
 
lieve ger ik weet niet wat het is om dat te heben maar hoe lang duur datzo iets beeter is waarom denk je niet eerst leker even aan je eigen als je dan helemaal beeter ben kan je denk ook leker genieten van je andere kindje want denk als je zelf goed voel je het denk niet krijg bij je volgde veel sterkte liefs van jolanda
 
Hoi Jolanda,

Bedankt voor je berichtje en ook snap ik wel wat je bedoeld. Zo simpel ligt het niet. Het is nu eenmaal zo dat ik 65% kans heb op een PND bij een volgende bevalling. Dat is erg lastig. Er zijn (preventieve) behandelingen voor die ook daadwerkelijk lijken te helpen. En dat is heel fijn.

Ik ga nu volgende week contact opnemen met mijn huisarts en dit voorleggen aan mijn therapeut. Dan wil ik van hen horen of zij ook mensen weten die deze hormonenkuur kunnen geven of via hen zelf. Dan wil ik nog weten wat de kansen zijn dat deze zullen helpen enz.
En dan gaan we aan de hand daarvan een beslissing nemen.

Ik hoop gewoon dat we er nog voor kunnen kiezen zonder al te veel moeilijkheid ofzo.
Want dan ga je je afvragen of het nog wel voordelen heeft.

Groetjes Ger.
 
Hallo allemaal, 
Ik begrijp de angst voor de angst heel goed. Ben zelf 32 weken zwanger en heb na de geboorte van mijn eerste dochter postnatale depressie gehad. Hiervoor ben ik succes  vol behandeld met therapie en anti depressiva.
Als preventieve behandeling wordt ik nu geholpen door een Vrouwencoach. Met haar heb ik plan opgezet en lijntjes uitgezet. Zij geeft me handvaten en andere kijk op zaken. Mijn angst voor postnatale depressie is stuk kleiner. Door mijn postnatale depressie te relativeren en te bespreken ben ik minder bang. Ik merkte namelijk tijdens beginfase van mijn zwangerschap dat ik veel zorgen had en me angstig voelde. 
Een onderdeel van het plan is om op de dag van de geboorte te starten met een verlaagde dosis antidepressiva. ( dezelfde antidepresdiva die ik nam tijdens mijn postnatale depressie) Dit geeft me zoveel rust en stok achter de deur. Ook ben ik in behandeling bij de Vrouwenpoli. Zij geven me voedingsadviezen en checken nauwkeurig mijn bloed. Voeding en vitamines enz hebben veel effect op je gemoedstoestand. Ik moet dit alleen nog ondervinden want heb vandaag pas mijn eerste consult gehad.
De gedachte dat meerdere vrouwen hetzelfde probleem ondervinden geeft me gevoel dat ik niet alleen ben. En het lezen van succesvolle preventieve behandelingen geeft me meer kracht en moed. 
 
Het enige nadeel van al deze preventieve behandelingen is dat ik bijna niks vergoed krijg van zorgverzekeraar. Er heerst nog groot taboe. Maar ik heb het er zeker voor over. Wil het nooit meer zo heftig meemaken. 
Groetjes Marieke 
 
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan