<p>Hallo allemaal,</p><p>Soms zie je het allemaal niet meer zitten, het duurt nu al zo lang.. frustraties ten top.. eigenlijk zoek ik gewoon mensen met vergelijkbare ervaring. Om mee te praten. Bij deze dus even mijn verhaal:</p><p>Ruim n jaar geleden gestopt met de pil, meteen n mooie cyclus van 28 dagen. Na ronde 11 eindelijk een positieve test.. helaas mocht t geluk niet lang duren. Met 7 weken n echo gehad.. niet goed. Met 8 weken nogmaals.. niet goed. 18 februari gecureteerd met t idee dat t dan zo snel mogelijk goed zou zijn.. niets is minder waar. 2 weken later bij controle nog restweefsel zichtbaar. Ondertussen nog steeds knal testen! 2x dosis cytotec gehad. Geen resultaat. Weer n echo.. nog steeds weefsel maar wel al n eisprong. Hoopvol dus. Ik zou binnen 2 a 3 weken opgesteld zijn. Helaas ook dat ging niet door. Weer n echo. Nog steeds restweefsel. Mogelijk verklevingen door curetage. Dus afgelopen donderdag een hysteroscopie. Doen ze zonder verdoving want t is niet pijnlijk. Ik ging door een hel en t de behandeling is gestopt. Zaterdag ineens hevig bloedverlies met stolsels. Alsof de kraan open stond.. alles zat onder. Hopelijk was t er nu uit. Gebeld voor n echo want vandaag zou ik een hysteroscopie krijgen met n roesje in de OK. Helaas.. nog steeds hetzelfde weefsel zichtbaar op de echo. Dus toch naar de OK. Bleek het restweefsel vast te zitten in de baarmoeder. Als het goed is is nu alles weg.. 2,5 maand na te weten dat het niet goed was. </p><p style="text-align: left;">Ondertussen weinig steun en begrip van mijn vriend. Die zegt heel simpel het is n x misgegaan. Shit happens. Ook de afgelopen 2,5 maanden stelden volgens hem toch niks voor. Want zoveel was er toch niet mis. Ik begrijp echt niet hoe je zo kan reageren. Praten leidt alleen maar tot vreselijke ruzies zo erg dat hij op de bank slaapt. Vandaag ook alleen naar t zh geweest.. Ik weet t niet meer. Hij vind me obsessief en negatief ingesteld. Eigenlijk weet ik niet eens meer of ik nog wel n relatie met hem wil als dit is hoe hij met moeilijke tijden omgaat. Ook nu geen moment tijd voor me.. we hebben n boerderij en t is mega druk dus sorry schat. Ik heb geen tijd voor je.. </p><p>Iemand enigzins vergelijkbare ervaringen of wat dan ook? </p>
Installeer de app
How to install the app on iOS
Follow along with the video below to see how to install our site as a web app on your home screen.
Opmerking: This feature may not be available in some browsers.
Je gebruikt een verouderde webbrowser. Het kan mogelijk deze of andere websites niet correct weergeven.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
Missed abortion met fikse nasleep en geen steun partner :(
- Onderwerp starter BoerinJ
- Startdatum
Wat ontzettend vervelend.
Ik zelf heb ook 2 miskramen gehad, bij 5 en 11 weken. Bij 11 weken laten opwekken met cytotec, eerste instantie zat er ook nog weefsel. 1x ongesteld geweest en het was daarna bij mij gelukkig weg.
Mijn vriend is ook boer en zijn heel praktisch. Het was niet goed, volgende keer beter. Ik zelf ben heel nuchter en geloof daar ook wel zeker in.
Ik vind wel dat je vriend je wel meer mag steunen, ik heb heel veel steun gehad van hem en hij ging altijd met me mee. Ook altijd de vraag hoe het is en of ik nog pijn heb en of hij iets kon doen. Die steun heb je ook hard nodig. Je moet met zn 2en door deze rotperiode.
Ik wens je heel veel sterkte!
Ik zelf heb ook 2 miskramen gehad, bij 5 en 11 weken. Bij 11 weken laten opwekken met cytotec, eerste instantie zat er ook nog weefsel. 1x ongesteld geweest en het was daarna bij mij gelukkig weg.
Mijn vriend is ook boer en zijn heel praktisch. Het was niet goed, volgende keer beter. Ik zelf ben heel nuchter en geloof daar ook wel zeker in.
Ik vind wel dat je vriend je wel meer mag steunen, ik heb heel veel steun gehad van hem en hij ging altijd met me mee. Ook altijd de vraag hoe het is en of ik nog pijn heb en of hij iets kon doen. Die steun heb je ook hard nodig. Je moet met zn 2en door deze rotperiode.
Ik wens je heel veel sterkte!
Wat vervelend dat je geen steun ervaart van je partner. Ik heb ook een missed abortion gehad met een lange, heftige lichamelijke nasleep. Ik ben ook nuchter en ik realiseerde me heel goed dat het vruchtje niet zomaar was gestopt met groeien, dat er dus kennelijk iets niet goed was. Maar juist die lange nasleep en het steeds maar niet kunnen zetten van die punt erachter: dat was psychisch het zwaarst.
Ondanks dat mijn partner er wel voor me wilde zijn, was het toen voor mij ook niet voldoende. Hij deed zijn best, maar hij kon gewoon niet volledig beseffen hoe het voor mij is geweest. Er is, hoezeer ik ook ben voor gelijkheid etc. daarin een verschil tussen mannen en vrouwen. Ik heb uiteindelijk veel steun gehad aan een vriendin die hetzelfde heeft meegemaakt. En ik heb er ontzettend veel over gepraat, om zo de scherpe kantjes eraf te halen.
Maar er is 1 groot verschil met jouw situatie : mijn partner wilde er voor me zijn. Hij begreep me niet helemaal, maar luisterde altijd als ik mijn verhaal wilde doen. En tijdens het lichamelijke herstel zorgde hij dat ik mijn rust nam. Er is een verschil tussen praktisch + nuchter en een gebrek aan empathie. Het hoeft voor hem niet zo heftig geweest te zijn, als hij maar erkent en respecteert dat het voor jou wel heftig was. Het zou kunnen dat jouw vriend met zijn gevoelens geen raad weet en het verschil in ervaring kan deels worden verklaard door het verschil tussen man en vrouw, maar ik zou toch nog eens uitleggen hoe jij het hebt ervaren en dat je echt wel door wilt, maar dat je daarvoor zijn steun goed kunt gebruiken. Andersom zul jij ook moeten accepteren dat het voor hem een minder heftige ervaring kan zijn geweest. Met elkaar blijven praten en elkaars gevoelens respecteren is heel belangrijk. Ik wil je ook aanraden sowieso iemand te zoeken bij wie je je verhaal wel kwijt kunt. Heel veel sterkte!
Ondanks dat mijn partner er wel voor me wilde zijn, was het toen voor mij ook niet voldoende. Hij deed zijn best, maar hij kon gewoon niet volledig beseffen hoe het voor mij is geweest. Er is, hoezeer ik ook ben voor gelijkheid etc. daarin een verschil tussen mannen en vrouwen. Ik heb uiteindelijk veel steun gehad aan een vriendin die hetzelfde heeft meegemaakt. En ik heb er ontzettend veel over gepraat, om zo de scherpe kantjes eraf te halen.
Maar er is 1 groot verschil met jouw situatie : mijn partner wilde er voor me zijn. Hij begreep me niet helemaal, maar luisterde altijd als ik mijn verhaal wilde doen. En tijdens het lichamelijke herstel zorgde hij dat ik mijn rust nam. Er is een verschil tussen praktisch + nuchter en een gebrek aan empathie. Het hoeft voor hem niet zo heftig geweest te zijn, als hij maar erkent en respecteert dat het voor jou wel heftig was. Het zou kunnen dat jouw vriend met zijn gevoelens geen raad weet en het verschil in ervaring kan deels worden verklaard door het verschil tussen man en vrouw, maar ik zou toch nog eens uitleggen hoe jij het hebt ervaren en dat je echt wel door wilt, maar dat je daarvoor zijn steun goed kunt gebruiken. Andersom zul jij ook moeten accepteren dat het voor hem een minder heftige ervaring kan zijn geweest. Met elkaar blijven praten en elkaars gevoelens respecteren is heel belangrijk. Ik wil je ook aanraden sowieso iemand te zoeken bij wie je je verhaal wel kwijt kunt. Heel veel sterkte!
Wat vervelend dat je geen steun ervaart van je partner. Ik heb ook een missed abortion gehad met een lange, heftige lichamelijke nasleep. Ik ben ook nuchter en ik realiseerde me heel goed dat het vruchtje niet zomaar was gestopt met groeien, dat er dus kennelijk iets niet goed was. Maar juist die lange nasleep en het steeds maar niet kunnen zetten van die punt erachter: dat was psychisch het zwaarst.
Ondanks dat mijn partner er wel voor me wilde zijn, was het toen voor mij ook niet voldoende. Hij deed zijn best, maar hij kon gewoon niet volledig beseffen hoe het voor mij is geweest. Er is, hoezeer ik ook ben voor gelijkheid etc. daarin een verschil tussen mannen en vrouwen. Ik heb uiteindelijk veel steun gehad aan een vriendin die hetzelfde heeft meegemaakt. En ik heb er ontzettend veel over gepraat, om zo de scherpe kantjes eraf te halen.
Maar er is 1 groot verschil met jouw situatie : mijn partner wilde er voor me zijn. Hij begreep me niet helemaal, maar luisterde altijd als ik mijn verhaal wilde doen. En tijdens het lichamelijke herstel zorgde hij dat ik mijn rust nam. Er is een verschil tussen praktisch + nuchter en een gebrek aan empathie. Het hoeft voor hem niet zo heftig geweest te zijn, als hij maar erkent en respecteert dat het voor jou wel heftig was. Het zou kunnen dat jouw vriend met zijn gevoelens geen raad weet en het verschil in ervaring kan deels worden verklaard door het verschil tussen man en vrouw, maar ik zou toch nog eens uitleggen hoe jij het hebt ervaren en dat je echt wel door wilt, maar dat je daarvoor zijn steun goed kunt gebruiken. Andersom zul jij ook moeten accepteren dat het voor hem een minder heftige ervaring kan zijn geweest. Met elkaar blijven praten en elkaars gevoelens respecteren is heel belangrijk. Ik wil je ook aanraden sowieso iemand te zoeken bij wie je je verhaal wel kwijt kunt. Heel veel sterkte!
Ondanks dat mijn partner er wel voor me wilde zijn, was het toen voor mij ook niet voldoende. Hij deed zijn best, maar hij kon gewoon niet volledig beseffen hoe het voor mij is geweest. Er is, hoezeer ik ook ben voor gelijkheid etc. daarin een verschil tussen mannen en vrouwen. Ik heb uiteindelijk veel steun gehad aan een vriendin die hetzelfde heeft meegemaakt. En ik heb er ontzettend veel over gepraat, om zo de scherpe kantjes eraf te halen.
Maar er is 1 groot verschil met jouw situatie : mijn partner wilde er voor me zijn. Hij begreep me niet helemaal, maar luisterde altijd als ik mijn verhaal wilde doen. En tijdens het lichamelijke herstel zorgde hij dat ik mijn rust nam. Er is een verschil tussen praktisch + nuchter en een gebrek aan empathie. Het hoeft voor hem niet zo heftig geweest te zijn, als hij maar erkent en respecteert dat het voor jou wel heftig was. Het zou kunnen dat jouw vriend met zijn gevoelens geen raad weet en het verschil in ervaring kan deels worden verklaard door het verschil tussen man en vrouw, maar ik zou toch nog eens uitleggen hoe jij het hebt ervaren en dat je echt wel door wilt, maar dat je daarvoor zijn steun goed kunt gebruiken. Andersom zul jij ook moeten accepteren dat het voor hem een minder heftige ervaring kan zijn geweest. Met elkaar blijven praten en elkaars gevoelens respecteren is heel belangrijk. Ik wil je ook aanraden sowieso iemand te zoeken bij wie je je verhaal wel kwijt kunt. Heel veel sterkte!
Thanks dames. Ik snap goed dat zoiets voor een man al helemaal anders is als voor een vrouw. Hij zegt ook dat hij begrijpt dat ik het anders beleef. Toch blijven de opmerkingen pijn doen en zegt hij letterlijk dat hij niet begrijpt dat ik hierover val. Bovendien is hij verbaal zo sterk dat ik me vaak overruled voel in gesprekken en dicht klap. Heb hem daarom n brief geschreven om mijn gevoel te uiten. Gelukkig heeft hij dit wel goed opgepakt.
Fijn dat hij de brief wel goed oppakt! Sowieso voor jou misschien een goede manier als je verbaal minder sterk bent. Jij kunt goed nadenken over je woorden en hij voelt zich misschien minder snel aangevallen of iets dergelijks. Ennuh... wij begrijpen wel dat je erover valt hoor! Je verdriet mag er zijn. Het was misschien nog geen herkenbaar kindje, maar het was wel meer dan gewoon een klompje cellen. Hopelijk mag je snel van een 'gewone' zwangerschap gaan genieten.
Hoi
Wat een heftig verhaal
Helaas hier 18 maart een echo met 10 weken nadat wij 2 goede echo's hadden gehad te horen gekregen dat het hartje was gestopt met 9 weken
Ik ben 21 maart gecuriteerd dus nu 4 weken geleden en nog allemaal heel pril emotioneel ben ik er kapot van en mijn man is ook harder er in hij probeert en zeker wel te zijn maar mijn verdriet is anders dan die van hem
Hopelijk komen jij en je man/vriend tot elkaar en gaat hij je de steun geven die je nodig hebt
Je mag altijd contact met me zoeken als je ergens over wilt praten ik voel me er namelijk ook heel alleen in
Wat een heftig verhaal
Helaas hier 18 maart een echo met 10 weken nadat wij 2 goede echo's hadden gehad te horen gekregen dat het hartje was gestopt met 9 weken
Ik ben 21 maart gecuriteerd dus nu 4 weken geleden en nog allemaal heel pril emotioneel ben ik er kapot van en mijn man is ook harder er in hij probeert en zeker wel te zijn maar mijn verdriet is anders dan die van hem
Hopelijk komen jij en je man/vriend tot elkaar en gaat hij je de steun geven die je nodig hebt
Je mag altijd contact met me zoeken als je ergens over wilt praten ik voel me er namelijk ook heel alleen in