Missed abortion

A

ANONYMOUS_USERNAME

Van het "zwanger"-forum naar dit forum. Ik voel me ontzettend verdrietig en ben ook heel boos. Afgelopen vrijdag konden we dan eindelijk naar het ziekenhuis voor een termijnecho - ik zou dan ongeveer 14 à 15 weken zwanger zijn, maar toch een echo i.v.m. onregelmatige menstruatie. Toen bleek dus dat het vruchtje met 6 weken al gestopt was met groeien. Dus al 8 à 9 weken eerder! Nu moeten we ook nog langer dan een week wachten op de curretage. Boos, verdrietig, leeg, depressief, ik voel me vanuit m'n tenen KLOTEN. En weet je, vanaf de zwangerschapstest durfde ik al niet aan te nemen dat het goed zou zijn. Toch zaten we ons moed in te praten: waarom zou het níet goed zijn? Ik heb nog geen druppel bloed verloren en heb gewoon zwangerschapstekenen. Ja, m'n baarmoeder blijft groeien. En dan... klap in je gezicht. M'n gevoel had dus toch gelijk. Hoe verwerk ik dit?
 
Lieve Elmo
Er is natuurlijk niets wat ik kan zeggen waardoor deze leegte weer, over gaat,maar blijf wel met elkaar praten over je gevoelens en sleep elkaar erdoor heen.
Help elkaar de pijn verminderen en geef het samen een plekje.
veel sterkte de komende tijd

liefs van Jeanette
 
Hi Elmo, ik begrijp wat je bedoelt. Het valt ook niet mee, omdat je het toch al een beetje gevisualiseerd hebt, jezelf toch al stiekem met een dikke buik zag, misschien zelfs al met een baby in je armen...en ineens is het weg. Dat heeft gewoon tijd nodig om alles weer terug op zijn plek te krijgen, zowel lichamelijk als geestelijk. Ik heb zelf 3 weken geleden een miskraam gehad en ik heb nog dagelijks huilbuien, vooral aan het einde van de dag als ik thuis kom van mijn werk. Het lijkt allemaal zo zinloos, zo leeg, maar het is ook een écht rouwproces. 'Onderga je lijden', is mij gezegd en dat doe ik dan ook maar op zijn tijd. Volgens mij is dat de enige manier om er uiteindelijk vrede mee te hebben en weer goed verder te kunnen gaan.

Heel veel sterkte en kracht de komende tijd. Hopelijk heb je veel steun aan je partner.

Liefs Lizzy

P/S Jeanette, hoe is het met jou? Hoe voel jij je?
 
weten julie het bestaan van freya? op internet op te zoeken. hier vind je onder andere lotgenoten contacten.
p.s ik heb na 2 miskramen een jaar tobben met een verkleefde baarmoeder en veel verdriet, overspannen thuis zitten. Nu toch een gezonde dochter op de wereld gezet. Dus ga na dat je over het ergste verdriet heen bent van je afschrijven bijv. met knikkende benen en frisse moet een poging wagen. Ik weet uit ervaring dat dat zeker 8 maanden stres op levert het enige wat daar aan te doen is. Is ga al met 4weken naar een gynacoloog leg hem duidelijk uit dat je erg bang bent voor miskramen vraag hem regelmatig om een ego dat stelde mij bij de laatste zwangerschap het meeste gerust. Ik hoop dat jullie iets aan hebben. susanne
 
Hoi Elmo,

Heel veel sterkte met het verwerken van je miskraam. Ik weet precies hoe je je voelt, heb nl. al 2 miskramen gehad en had na de 1e al zoiets van jeetje zeg hoe verwerk ik dit. Ik had nooit verwacht dat ik het zo erg zou vinden. De 2e miskraam is nog zwaarder, vraag me af of het ooit nog wel gaat lukken. Maar je moet jezelf de tijd geven, het is toch een rouwproces waar je doorheen moet en praat erover, als je dat kunt tenminste. Ik kan dat goed en mij helpt het wel. Maarre Susanne, ik ben blij dat je na 2 miskramen toch nog een kleine gekregen hebt, geeft mij ook weer iets moed. Sterkte allemaal!

Groetjes Ingrid
 
Hoi Elmo,
Wat vreselijk he als je dit overkomt.
Ik heb het ook pas ervaren en voelde me echt belazerd door mijn lijf en dan was het "nog maar" 3 weken geleden dat het gestorven was.
Bij jou is het nog langer en al die tijd dacht je dat je zwanger was.
Iedereen reageert verschillend op een miskraam. Na mijn eerste verdriet en toen ik eindelijk de curretage achter de rug had kon ik weer vooruit kijken.
Nu hoop ik eigenlijk voornamelijk dat ik weer snel zwanger zal zijn.
Ik wil jou en je partner heel veel sterkte wensen bij het verwerken van dit verlies.
Groetjes van Caroline
 
Hai Elmo,

Ik heb ook een missed abortion gehad. Ik ging ook naar het ziekenhuis voor een echo. Ik was toen 9,5 week zwanger. Ik kreeg ook te horen dat het vruchtje veel te klein was. Ik moest 2 weken wachten (wat overigens erg lang is). Bij precies 11 weken kwam bij mij de miskraam spontaan op gang. Ik had nooit verwacht dat het zo'n impact zou hebben. Bij mij is alles nog geen 2 weken geleden en ik heb het aardig kunnen verwerken. Dat ik het te horen kreeg dat het niet leefde was 8 maart. Ik heb er heel veel over gesproken, dat lucht op. Ik baalde het meest van het wachten. Want je kunt het niet afsluiten. Heel veel sterkte de komende tijd. Liefs Monique
 
rot is dat hè, als je lichaam je zo voor de gek houdt! Ik heb ook 2 maanden gedacht dat ik zwanger was, maar het vruchtje was al vrij snel gestopt met groeien... maar mooi dat er geen miskraam kwam!
Ben inmiddels weer zwanger (19 wkn) maar kon er de eerste maanden niet van genieten. Mijn lichaam had me immers al een keer 'bedrogen', dus waarom nit een tweede keer? Heel veel sterkte allemaal
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan