misselijk

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hoi.
Ik ben nu 20 weken zwanger en nog steeds misselijk,het wordt gelukkig al wel minder.
Dat ik  10 weken zwanger was ben in 3 weken opgenomen geweest  in het ziekenhuis en heb ik aan het infuus gelegen.
Heb hierdoor een lange periode op bed gelegen.
Doordat het nu wat beter gaat met de misselijkheid lukt het ook om er wat meer uit te komen.
Maar merk dat ik totaal geen energie meer heb, en heb ook een schuldgevoel naar me werk toe doordat ik al maanden niet heb kunnen werken.
Is er iemand die hier ervaring mee heeft?
groetjes sisi
 
wat vervelend dat je er zelfs voor in het ziekenhuis heb gelegen. Zo erg heb ik het gelukkig niet gehad. Wel eerste 3 mnd plat op bed gelegen door misselijkheid en beroerdheid. Had ik ook bij mijn zoon. Alleen werd het bij hem minder en nu blijf ik continu misselijk, sochtends aardig kokhalzen en savonds lig ik rond 18/19 uur op bed, zo beroerd word ik dan weer. Qua eten verdraag ik niet veel. Alleen fruit, bruin brood, chocola en patat. Eerst ook nasi, maar nu niet meer. Moet daarom woensdag naar dietiste. Ben nu 23 weken en 2 dagen zwanger en de hoop opgegeven dat het beterder word. Mijn moeder is van mij 9 mnd aan het kotsen geweest. Had ook gelezen dat het erfelijk is. Het enige wat ik kan zeggen is probeer door te zetten, hoe moeilijk het ook is en hopen dat de tijd snel voorbij gaat. Zelf ben ik nu al aan het aftellen hahahahahaha

sterkte!

groetjes davina
 
Hoi hoi,

Ja, ik heb er helaas ook ervaring mee.... Mijn eerste zwangerschap ben ik 8 maand aan het overgeven geweest. Heb ook 2x een week aan het infuus gelegen.

Nu tijdens mijn tweede zwangerschap was ik "maar" 4 maand aan het overgeven. En wat duren de dagen dan lang!

Waar ik enorm baat bij gehad heb is acupunctuur. Ik stond er heel sceptisch tegenover, maar aangezien verder niets hielp (heb ook Emesafene tabletten en zetpillen en Stemetil zetpillen gehad van de huisarts/gynaecoloog) dacht ik: nou ja, baat het niet, schaden zal het ook niet. Door de acupunctuur werd het iig draaglijk.

Misschien is dat het proberen nog waard.

Sterkte iig!

Groetjes Platvoetje
mv Amy 17-12-2006 en 37w1d zwanger
 
Het is écht vre-se-lijk als je zo beroerd bent, je kunt echt niets! Van onze zoon niets aan de hand geweest, ja wat weeig als je niet op tijd eet. Maar deze zwangerschap (ben nu bijna 34 weken) alleen maar spugen blegh!

En die emesafene helpt zelfs niet, tja en de kleine doet het prima (gelukkig maar hoor) dus dan krijg je van de verloskundige te horen... het beschuitje in bed eten en rustig an doen. Maar als dat beschuitje er nou al ns in bleef haha!

Heel veel sterkte!!

Groetjes Kirsten
 
Vreselijk he, die misselijkheid... Heftig hoor dat je er zelfs zo lang door in ziekenhuis hebt gelegen en fijn dat het nu (met 20 weken) iets beter gaat.

Maar dat schuldgevoel, dat ken ik hoor! Helaas is de misselijkheid (en vermoeidheid, braken, emotionele labiliteit) bij mij nooit weggegaan en bij iedere poging om weer te gaan werken, werd ik opnieuw ziek en lag ik weer 1-2 dagen plat op bed. Mijn baas heeft me toen verplicht (met 18 weken), in samenspraak met bedrijfsarts, om in de ziektewet te blijven tot mijn verlof. Ik mocht wel therapeutisch komen werken als ik zelf wilde, maar ik werd niet meer ingeroosterd e.d. Uit schuldgevoel ben ik, als ik me ook maar een beetje redelijk voelde, naar mijn werk gegaan, maar achteraf gezien had ik beter thuis kunnen blijven en mezelf een hoop beroerde dagen kunnen besparen... Ik was te weinig op mijn werk om echt nuttig te kunnen zijn, ik had geen vaste taken meer, ik kon me moeilijk concentreren door de misselijkheid en na 1 dag werken lag ik weer ziek en brakend op bed. Met 25 weken heb ik toen (wederom in samenspraak met baas en bedrijfsarts) besloten om niet meer aan werken te denken, geen pogingen meer te ondernemen. Ik kon het zelf ook niet meer aan, de frustratie en confrontatie dat mijn lijf gewoonweg niet wilde...

Met veel pijn en moeite heb ik dus moeten accepteren dat de zwangerschapshormonen een zeer ernstige aanslag op mijn gezondheid hebben gedaan. En dat ik dus 9 maanden in de ziektewet heb moeten zitten... Ik had heel graag 9 maanden als stralende zwangere doorgebracht, maar helaas was mij dat niet gegund. Je hebt het niet zelf in de hand.

Doe vooral rustig aan, luister goed naar je lijf en bespreek de dingen open en eerlijk met je werk. Uiteindelijk heb ik niets dan begrip gekregen van baas/collega's, dat heeft mijn leed wel een beetje verzacht. Maar het schuldgevoel (zo nutteloos!) is toch altijd een beetje gebleven...

Ik hoop dat je je beter gaat voelen in de loop van je zwangerschap! Sterkte.

Groetjes, Karin
41 wkn zwanger (en misselijk...)
 
wij zijn zelf bezig om zwanger te mogen worden , maar mijn zus en moeder hebben allebei met hun zwangerschappen de hele zwangerschap gespuugd en pas tegen het einde werd het minder mijn zus heeft zelf in het ziekenhuis gelegen met uitdrogingverschijnselen
 
lieve sisi,

ik snap wel hoe je je voelt,ik ben nu 26 weken zwanger van een tweeling en nog steeds misselijk en ontzettend snel moe ,heb totaal geen energie.
wat ik zo ontzettend jammer vind is dat ik weinig begrip krijg in mijn omgeving.
omdat ik veel op bed lig en bijna niets in mijn huishouding deed vinden ze dat ik me aanstel en me meer moet vermannen.dat geeft bij mij een schuldgevoel dat ik een slechte vrouw ben en ontzetttend lui.
want zij konden gewoon ook naar hun werk en kookten ook eten ed.
ik voel me heel alleen staan in mijn zwangerschap ,voel me abnormaal.
mijn man begrijpt het ook niet altijd naar mijn idee,terwijl ik hem toch probeer uit te leggen hoe ik me voel.nu ja ik wou je gewoon even vertellen hoe het in mijn situatie is en het voelt goed om het van me af te schrijven
 
carida, vervelend he, sommigen mensen hun reactie? heb ik zelf ook hoor. Elke x weer vragen aan mijn man en schoonmoeder hoe het met mij gaat en klagen dat ze me nooit horen. Mijn man, ouders en schoonouders zijn gelukkig heel begripvol en ook een paar vriendinnen. Dat scheelt wel.

wil iedereen succes wensen met deze zwangerschap en hopen dat we gauw de 40 weken bereiken.

liefs davina
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan