mk, ff mijn verhaal kwijt

A

Anoniem

Guest
Ben geen actief lid van dit forum maar wel regelmatig alles gelezen. Nu wil ik gewoon ff van me afschrijven hoe teleurgesteld en verdrietig ik ben nu vanavond is gebleken dat het hartje van ons kindje gestopt is met kloppen. Slechts 9 weken zwanger mocht ik zijn van ons tweede kindje. Het hartje was al gestopt met 8 weken.
Ik had al een slecht voorgevoel. Heb een zware griep achter de rug en instinctief klopte het gewoon allemaal niet.
Aangezien het een  "missed abortion" betreft moet ik afwachten tot het vanzelf loskomt maar ik was niet van plan om zo nog twee weken te blijven lopen en maar te moeten afwachten....
Gelukkig hebben we al 1 mooi prinsesje maar toch dit kindje was zo meer dan welkom!

Je hoort het zo vaak dat vrouwen een miskraam krijgen maar pas als het jezelf overkomt besef je wat het met je doet.

Gr.
Jacque
 
 
aah wat een rot nieuws zeg! Maar volgens mij kan je als je dat wilt gewoon gecurreteerd worden hoor. Bij een missed abortion heb je alleen een lege vruchtzak, dus dan is het kindje niet verder ontwikkeld maar de vruchtzak wel(weet ik uit ervaring) Maar ook dan kunnen ze je gewoon curreteren. Ik zou zeggen gewoon doen wat je hart je ingeeft en als jij er niet mee rond wil blijven lopen zou ik dat ook zeker niet doen!

heel veel sterkte in deze moeilijke tijd! xxx+knuffels Samantha  
 
Oh wat erg!! 9 weken dan ben je ook al helemaal aan het idee gewend!
Ik wens je heel veel sterkte!!
Groetjes Mikkie
 
Bha wat klote!!!!!!!!!!! Heel veel sterkte toegewenst!
gr do25
 
Hoi Jacque,
Ik weet precies wat je doormaakt.
Heb afgelopen maandag een miskraam gehad na bijna 8 weken.
Gelukkig heel spontaan alles eruit gekomen, eigenlijk binnen 10 min al..
Dat is ook wel prettig voor mezelf, en ik heb alles kunnen opvangen en dus nog gezien.
Een goed bewijs van dat ik echt zwanger was.
Het was ons derde kindje, en nu moeten we weer afwachten..
voel me ook rot, en had dit van te voren ook niet gedacht.
Lichamelijk is het me meegevallen, maar geestelijk zeer zeker niet..
Gelukkig krijg ik steun van mijn collega's en familie, en hoop ik het zo een plekje te kunnen geven, maar geloof me...dat kost tijd.
Ik heb ook besloten die te nemen..want zit soms te dagdromen, en te staren..of kan wel huilen om niets..
Lijkt me geen goede start om weer te werken.
Jij ook heel veel sterkte, en het gaat je goed..
Veel praten helpt.
Groet R
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan