Tja, echt hopen dat het snel over is, want het vreet energie!
Ik wil je niet ontmoedigen, maar ik ben nu ruim 23 weken en nog steeds iedere dag ziek, misselijk en moe, het kan ook heel de zwagerschap aanhouden...
Je moet even craeatief omgaan met middelen om je heen, en hulp aannemen/vragen.
Bij ons gaat het nu zo:
Manlief zorgt iedere ochtend voor zoonlief en brengt hem weg naar de opvang, of blijft bij hem thuis op papa dag, ik krijg ontbijtje op bed. Kan ik rustig bijkomen en opstaan zonder stress omtrent kind en op tijd de deur uit zijn. Ik neem smiddags een extra lange pauze en ga een uurtje echt slapen in bed (ik werk heel dichtbij), anders trek ik het niet. Ik ga op tijd naar huis om rustig eten klaar te kunnen maken en haal dan ons ventje op, heb ik dus ook geen stress om te koken met hongerig kind. Manlief brengt kleine weer naar bed, en ik werk 's avonds nog een beetje thuis om mijn werk toch af te krijgen, vooral mijn mail bijwerken.
Op mijn mama-dag komt manlief op tijd naar huis en rusten zoonlief en ik smiddags samen in het grote bed. Dat vind hij nog erg interessant en anders mag hij dvd-tje kijken op de slaapkamer en zet ik wat speelgoed neer waar hij zelf mee kan spelen. Maar omdat hij niet vaak tv mag kijken, hoor ik hem dan meestal een hele dvd niet meer en dat is toch gauw een uurtje slaap voor mij.
Om het verder nog makkelijker te maken kookt mijn moeder twee dagen in de week voor ons en komt de schoonmaakhulp extra.
En omdat mijn man op zaterdag werkt gaat zoonlief nu op zaterdagochtend bij de buren spelen en kan ik echt uitslapen en iets voor mezelf doen, bv in bad, boekje lezen, keertje naar een babywinkel, etc.
Het is even een geregel, maar iedereen om me heen helpt. Maar anders houd ik het geen 40 weken vol en ben ik helemaal op als de kleine komt, en dan beginnen de gebroken nachten pas echt. En aangezien ik graag bv wil geven kan ik straks ook niet even een nachtje mijn man de voedingstaak op zich laten nemen.
Dus mijn advies, echt gas terugnemen en het om je heen zo makkelijk mogelijk maken. En mijn fysio (voor bekken) zegt ook altijd, dan ben je maar even geen perfecte huisvrouw, moeder en vrouw. Die tijd komt wel weer dat je je daar volledig op kunt storten. En dat vind ik altijd wel een goede opmerking.
Succes ermee de komende weken en ik hoop voor jou dat het straks over is. Maar voor nu ook even de boel de boel kunnen laten en rust! Succes ermee.
