<p class="p1"><span class="s1">Sinds week 5 weet ik dat ik zwanger ben en tot week 8 hebben we samen met mijn man er van kunnen genieten. </span></p><p class="p2"> </p><p class="p1"><span class="s1">Daarna begon de misselijkheid/braken. Zoveel dat ik op sommige dagen wel tot 20-30 x heb moeten overgeven. En uiteindelijk 3 x opgenomen moest worden in het ziekenhuis vanwege het uitdrogen.</span></p><p class="p2"> </p><p class="p1"><span class="s1">Ondertussen waren we ook bezig met het verhuizen. Mijn man was zo erg gefocust op de verhuizing zelf dat hij geen eens op bezoek kwam in die drie dagen dat ik in het zienhuis lag. De dagen dat ik thuis was ging hij 2 avonden in de week naar buiten met zijn vrienden (geen eindtijd) hij vertrok rond 19uur en kwam snachts tegen 3/4 uur pas thuis, in die tussen tijd belt/appt hij mij ook niet om effe te vragen hoe het met me gaat. Dit heb ik meerdere keren met hem besproken. Hij begreep het niet en dit gebeurd nog steeds. En ik ben ondertussen 35 weken zwanger. </span></p><p class="p2"> </p><p class="p1"><span class="s1">Ik heb sinds week 24 ontzettend last van rugpijn/buikpijn/harde buiken. En hij begreep me maar niet als de famillie/vrienden bijelkaar kwamen en ik op hem moest wachten tot dat hij naar huis wou terwijl ik super veel pijn had. Ondertussen heeft tot nu hebben we een paar x ruzzie’s gehad omdat hij zat te klagen over mijn zwangerschapskwaaltjes. </span></p><p class="p2"> </p><p class="p1"><span class="s1">Ik voel me vanaf het begin eigenlijk niet zo goed. Ik heb ook in de gaten dat ik minder gezellig ben, en ook niet meer heel erg verzorgd als voor de zwangerschap. Maar ik vind het best wel erg dat hij al een paar x heeft moeten zeggen “het gaat ook nooit goed met jou”</span></p><p class="p2"> </p><p class="p1"><span class="s1">Hij is voor de rest wel heel lief en aardig we zijn al 12 jaar samen. Maar sommige momenten dan begrijp ik dat niet. Ik heb geprobeerd met hem te praten maar dat gaat ook niet. </span></p><p class="p2"> </p><p class="p1"><span class="s1">Vandaag is de kraamzorg langs geweest voor de intake en hij zat serieus helemaal ingezakt op de bank met zijn mobiel aan het gamen. Dat wat er vandaag is gebeurd was voor mij eigenlijk het laatste druppel, wat er voor heeft gezorgd om dit hier met jullie te delen. </span></p><p class="p2"> </p><p class="p1"><span class="s1">Ik voel me erg eenzaam en alleen. Niet omdat ik niemand heb maar puur door dat hij zo doet. Ben ook zo moe van de hele zwangerschapsduur, voel de voorweeen/indalingsweeen ook al. </span></p><p class="p2"> </p><p> </p><p class="p1"><span class="s1" style="background-color: rgba(255, 255, 255, 0);">Dank jullie wel voor de tijd!</span></p>
