Moedeloos...weet t ff niet meer...

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hoii

Ik heb een dochtertje van 15 mnd die sinds een maand of twee last heeft van verlatingsangst,slaapproblemen en ja de welkbekende driftbuien..
Ik weet ondertussen niet meer wat ik ermee aan moet,vooral het slapen is een crime..
ze gaat de laatste weken al niet lekker haar bed in, begint gelijk al te protesteren, maar gaat DAN toch wel slapen, laat in de avond of begin vd nacht begint het....schreeuwen gillen boos, ga ik naar haar toe, bedaard ze wat,leg ik haar terug begint het van vooraf aan weer,neem ik haar mee in ons bed is er niks meer aan de hand en gaat ze praten,soms gewoon doorslapen..afgelopen nacht rond 2 uur begon t weer,na een paar keer heen en weer geloop eerst maar weer in bed genomen, het leek toen dat ze wel wilde gaan slapen maar ze was heel onrustig, zat te zwaaien met haar armpjes,uiteindelijk maar weer terug in bed gedaan..waarna gelijk het schreeuwen gillen en het superboze gedrag weer begon,DEZE keer heb ik het gelaten voor wat het was,ben beneden gaan liggen met een kussen op mn hoofd om haar even niet meer te horen(ondanks het kussen hoorde ik haar NOG..)dit kan zo niet langer, dit duurt al een paar maanden en is in die maanden alleen maar erger geworden en we zitten nu op ons toppunt, ik weet niet wat het nog kan zijn, moet ik het doorzetten en aankomende nachten haar ook maar boos en laten gillen of??Tips of trucs of ervaringen of wat ook zijn heeeeeeel erg welkom...

Groetjes van een ondertussen radeloze moeder
 
Echt lastig, maar de truc is echt gewoon consequent zijn. Even laten huilen, na een tijdje even gaan troosten, maar niet meenemen/in je eigen bed nemen. Weer weg en als ze weer gaat gillen na dezelfde tijd terug en troosten.
Zodra je haar meeneemt naar je eigen bed, kun je weer van voor af aan beginnen.
Heel veel sterkte ermee!
 
ppff dat is idd erg zwaar. Ik zou haar ook niet meer mee je bed in nemen, hoe moeilijk het ook is. Ze beseft nu dat als ze gaat gillen ze haar zin krijgt. De eerste keer kan het lang duren voor ze stil is, maar het zal na verloop van tijd steeds beter gaan als ze weet dat ze haar zin toch niet krijgt.
Het doornemen van de dag voor ze naar bed gaat of een boekje lezen kan er ook voor zorgen dat ze rustiger gaat slapen.
Heel veel sterkte en ik hoop dat jullie snel weer goeie nachten hebben.
 
tja hopen dat het dan gaat werken, enig idee hoe het komt dat ze al zo lang die buien en slaapbuien heeft? ik snap namelijk niet dat het zo lang kan duren, een sprongetje oke, maar dit duurt al een paar maanden...
 
Consequent blijven en haar in haar eigen bed laten slapen. Het zal evne wat strijd en verzet van haar kant kosten, maar uiteindelijk zal ze zich erbij neerleggen.
Ik weet niet of jullie het doen, maar een duidelijk avondritueel, zodat ze weet wat er van haar verwacht wordt.
En haar duidelijk maken dat ze nu voor de nacht moet gaan slapen en dan papa en mama gewoon beneden zitten en daarna ook naar bed gaan.

Probeer zelf vooral rustig te blijven, hoe moeilijk dat soms ook is.

succes!
 
Dit is inderdaad heftig en zwaar. Wat de anderen al schrijven is zo consequent zijn. Overdag zul je dat ook zijn en zal ze goed snappen wat de grens is. Ook die zal ze eens in de zoveel tijd weer opzoeken en erover heen gaan. Dan moet je weer even goed op je strepen gaan staan en is het weer een tijdje goed. Ik denk dat je het s'nachts ook zo moet zien.

De methode die wij hier hanteren (heel soms als het echt niet anders wil) is er naartoe even kalmeren en dan zeggen dat ze moet gaan slapen, dat mama moe is en ook graag wil slapen. (ik haal hem hier soms uit bed en laat hem even naar buiten kijken en zeg dan ook dat alles en iedereen nog slaapt) Vervolgens zeg ik dat we gaan slapen en pas ik ons slaapritueel toe. Ik zeg dat ik met 5 min weer kom. Ik ga dan ook direct weg. Na 5 min kom ik terug. Mocht hij nog niet slapen en nog steeds huilen even een knuffel en zeg ik weer dat ik weg ga en dat ik over 5 min terug kom. Mocht het op een gegeven moment wat langer stil zijn, of het huilen anders gaan klinken dan maak ik de tijd langer 8 min of 10 min. Tis wel een opgaven, maar ik merk wel dat het werkt. Vaak ben ik met 3 keer lopen er klaar mee en slaapt meneer.

Heel veel succes!
 
laat voor de zekerheid wel even nakijken bij de huisarts op oorontsteking. bij ons was er overdag niks te merken, maar ook s nachts na een uurtje of 2 krijsen. bleek oorontsteking te zijn. doordat de druk opbouwde na 2 uur slapen kreeg hij er alleen 's nachts last van. Overdag was hij vrolijk en sliep hij goed. Toen was ik wel blij dat ik hem niet had laten huilen.
 
Ik weet niet of je de 5 minuten regel kent?

5 minuten laten huilen, er naar toe gaan, instoppen, niet aan kijken en geen lichten aan, een kusje of een aai over bol en weer weg gaan.

Dit net zo lang herhalen totdat ze het door heeft. De eerste nachten zullen een crime zijn omdat ze er niet uit gehaald wordt wat ze wilt. Na een paar nachten moet je verbetering zien.. Dus ik zou zeggen, hou vol!
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan