Moeder afgewezen door dochter van 2

A

ANONYMOUS_USERNAME

New member
Wie kan me helpen?
Mijn dochter moet me niet. Vooral als de vader in de buurt is wordt ik letterlijk weggeduwd en geslagen.
Als hij er niet is dan valt het wel mee, is er eigenlijk niets aan de hand.

Wie herkent dit en heeft er tips?

x
Michelle
 

Hoi, wat doet je partner als hij ziet dat jij geslagen wordt door je kind?!
De enige tip die ik je kan geven is heel duidelijk grenzen stellen dat dit dus niet mag. En dan jij niet alleen grenzen stellen maar samen met je partner! Die zal ook heel duidelijk moeten aangeven dat dit dus nooit meer mag gebeuren.
Een kind houdt op die leeftijd altijd van zijn moeder, dus dit heeft niets te maken met jou niet moeten of wat dan ook.
Bij ons tel ik ook even niet meer mee op het moment dat papa binnenkomt en dochterlief stormt op hem af. Dat is heel normaal, mij ziet ze de hele dag, hem alleen een uur per dag, dus dan wil ze ook zijn onvoorwaardelijke aandacht.
Heb ik absoluut geen probleem mee, maar ze moet dus in zo ´n geval niet gaan slaan!
Als je niet meer weet wat je moet doen kun je altijd via de huisarts of misschien cb tips of hulp vragen maar je moet dit niet tolereren. Zo meteen gaat het van kwaad tot erger en je hebt het eerder aangeleerd dan afgeleerd!
Ik wens je veel succes, groeten, Claudia.


 
Hoi Michelle,

Heel herkenbaar hoor (helaas). Ik denk dat je nie echt slaan, slaan bedoelt, maar meer een soort afduwen omdat je dochter het idee hebt, dat je tussen haar en haar vader komt.  

M'n zoontje van net 2 vraagt altijd meteen naar papa als ik hem uit bed haal en als we beneden komen gaat hij eerst zoeken of papa er echt niet is. M'n man en ik werken allebei 4 dagen, dus daar ligt het ook niet aan.

Wel ben ik serieuzer en strenger als m'n man. M'n man heeft altijd wel een grote mond, maar is niet altijd even consequent.
 
Ik ga er vanuit dat het een fase is, die vanzelf weer over gaat.

Groetjes,
Monique (meimoeders forum)
 
Hoi,

Echt tips heb ik helaas niet voor je, maar het is heel herkenbaar. vanaf het moment dat papa thuis is ben ik ook even niet interessant voor mijn zoontje van bijna 2,5. Ik probeer er maar niet te veel van aan te trekken. In de praktijk ben ik  ook meestal de gene die wat strenger is, en waarbij de "gewone'' dagen de boventoon voeren, als papa thuis is, worden er vaker leuke dingen gedaan....

Volgens mij is het gewoon een (wel heel vervelende) fase.

Probeer het in ieder geval niet als afwijzen te zien, maar juist als het dol zijn op papa.

Tanya
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan