moeder worden,zonder moeder.........

[ANONYMOUS_USERNAME]

hallo allemaal,

zoals jullie waarschijnlijk wel weten ben ik zwanger van mijn 3e kindje, mijn moeder is voor 1,5 jaar geleden overleden, precies 1 maand voordat mijn jongste 1 jaar zou worden. Nu dat ik weer zwanger ben mis ik haar heel erg, zij ging bijvoorbeeld bij de andere 2 regelmatig mee naar de vk, nu kan dat niet meer, ook was zij bij mijn 1e bevalling en was zij er meteen nadat de 2e was geboren, nu dus niet meer........en zo zijn er een tal van zaken die ik kan opnoemen, nou ja, ik weet niet precies waarom ik dit schrijf, maar ben het wel even kwijt,

liefs susanne

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

hey suus,
vervelend dat je dit soort fijne dingen niet meer met een geliefde, in dit geval je moeder, kan delen!

Mijn vader overleed 7jr geleden, wij waren beste maatjes. Hij heeft mijn huidige man, ooit 2x ontmoet maar verder alles gemist: afstuderen, huwelijk, huis, 1e kind en nu de 2e kleinkind....
ik begrijp heel goed wat je bedoelt, op dit soort momenten, is het verlies van een dierbare het grootst c.q. erg zuur. Het zal met een ander, bv. met mijn moeder toch niet hetzelfde zijn.

Hopelijk heb je fijne herinneringen aan de tijden voor haar overlijden en put je daar kracht en vreugde uit. Misschien geloof je ook wel dat ze van boven op jullie neerkijkt en dus altijd bij je is.....dat kan de pijn enigszins verzachten....
groet,
Hilal

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

hoi hilal,

bedankt voor je berichtje, is idd niet niets he, ook wat jij met je vader hebt,je mist ze toch op sommige momenten meer als de andere, maar ik denk en geloof idd wel dat zij nog met ons mee kan kijken en dat maakt het wel ietsjes makkelijker!!

groetjes susanne

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

hoi hoi

ook ik moet het deze zwangerschap zonder mn moeder doen
en het doet me ook heel veel pijn elke keer weer als ik er aan denk

afgelopen 3december 08 is mn moeder plotseling overleden aan een hartstilstand op 51jarige leeftijd in maart 2008 ben ik bevallen van een dochtertje en ook mijn moeder was vaak overal bij de gehele tijd van de bevalling (tot dat het een spoedkeizersnee werd na een weekend weeen en persen) maar ze was er dus van af het begin tot het einde eigenlijk ook toen de weeen begonnen belde ik haar telkens op wat ik moest doen en zij belde me telkens op of het nog niet zover was....
nu ineens moet ik het dalijk met mn vriend alleen doen en kanik niet even mn moeder om advies vragen kwa indeling van baby kamer enzo en als je er aan denk valt je hart weer uit een...

maar helaas het is niet anders we kunnen ze jammer genoeg niet terug halen al wil ik dat maar al te graag, ze zal nooit meer kunnen helpen vanuit hier maar ik geloof wel dat ze vanuit boven bij ons zijn en ons steunen tijdens de bevalling

sterkte

liefs

ps is je vader nog alleen of??

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

hallo susanne

Mijn moeder is overleden toen ik 20 weken zwanger was van mijn tweede kindje. Ze heeft hem nooit gezien. Mijn moeder had drie meisjes en van mij 1 kleindochter. Ze wilde heel graag een zoon of kleinzoon en met lood in mijn schoenen heb ik haar vlak voor haar overlijden verteld dat ze een kleinzoon zou krijgen. Gelukkig was ze niet altijd helemaal helder meer en dacht ze soms ook dat ze hem gewoon nog zou zien.

Ik mis haar nu nog elke dag en vraag me steeds af of ze mijn zoon heeft gezien van boven. Nu krijg ik de derde en ik mis de telefoontjes de steun alles. Gelukkig heb ik wel veel aan mijn vader maar ik mis mijn moeder!

Sterkte
Lies

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

hey dames,

@ patricia, mijn vader is idd wel allen ja

ik heb ook wel veel aan mn vader ook al is hij nogal een binnen veter, maar ook ik mis idd mijn moeder, er is helemaal niemand die dat plekje over kan nemen!

groetjes susanne

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Hoi!

Ik snap jullie helemaal, mijn moeder kan er helaas ook niet bij zijn. Zij is plotseling overleden aan een hartstilstand toen ik 17 jaar was, inmiddels alweer 10 jaar geleden! De tijd gaat erg snel en ik mis haar nog steeds. Zoals iemand al schreef, niemand kan je moeder of vader vervangen. Ik zou haar graag willen vragen hoe haar zwangerschappen gegaan zijn, de bevalling en straks als het kindje er is weet ik zeker dat ik 101 vragen heb die ik aan haar (net als jullie) zou willen stellen.
Wanneer ik hier aan denk word ik erg verdrietig terwijl ik zo ontzettend blij ben met de zwangerschap en mijn leven! Dit blijft altijd een plekje houden.

Wel fijn om te lezen dat je niet alleen bent die deze emotie ervaart tijdens de zwangerschap en inderdaad ik geloof ook dat onze moeders en vaders ook bij ons kunnen zijn maar dan op een andere manier. Ik weet dat ze ontzettend trots op me zal zijn! Iedere ouder is trots op zijn kind!

Groetjes,
Daan.

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Lieve allemaal,

Ik krijg er meteen tranen van in mijn ogen als ik ieders verhaal lees, het is ook zo oneerlijk als je jong een van je ouders verliest. Ook ik moet het zonder moeder stellen. In de laatste twee weken van mijn vorige zwangerschap kregen we na tijden onzekerheid te horen dat mijn moeder nog maar een paar weken te leven had. Ik heb alles op alles gezet om te zorgen dat ze haar kleinzoon nog zou ontmoeten en ben op verzoek ingeleid. Dat leidde tot een keizersnede. We woonden ruim 200 km van elkaar, dus na anderhalve week zat ik in de auto met baby op weg naar haar toe. Uiteindelijk heeft ze nog vier maanden geleefd en ook onder redelijke omstandigheden, daar ben ik erg blij mee. Nu is het natuurlijk erg jammer dat ze de volgende kleinzoon nooit zal ontmoeten!

Sterkte allemaal hiermee!

Liefs mammaloes