moederdag?

A

Anoniem

Guest
Goedenavond dames,

morgen is het moederdag! De dag dat moeders in het zonnetje worden gezet. De dag dat ook vaak aanstaande moeders iets leuks krijgen voor de baby/foetus.

Mijn man en ik wij doen er niet aan. Onze ouders gelukkig ook niet. :)

Maar ja... ik begreep wel van hem dat hij voor morgen toch iets speciaals heeft bedacht.
Naja, het blijft bij bedacht. Want uitvoeren zal niet lukken.
Vanmorgen weer getest (cyclusdag 54!) en weer negatief.

De symptomen die ik ooit meerdere weken geleden voelden zijn al weken weg. De vakantie heeft in mij rust gebracht, maar misschien de hormonen nog niet.

Mijn man is van zo laat mogelijk testen e.d. maar hij vind het wel heel erg raar wat nu mijn lichaam doet.
De test lag in de keuken. Wij zaten in de woonkamer en de wekker ging af en ik liep er naartoe. Mijn man zette de TV nog uit en kwam toen ook. Ik al direct, 'laten we lekker geniten van Jacco.' (jongen van 10 waarmee wij vandaag naar de landmachtdag zijn geweest) Hij gaf een knuffel en zei: 'ik heb mijn vraagtekens dus het wordt nu komende week een afspraak bij de HA. ' Ik was ergens zo blij dat hij ook eindelijk een keer een beetje toe gaf en het voorstelde. Voelde tranen opkomen van vreugde dat hij voor mijn gevoel echt even naast mij stond en even dezelfde gevoelens had als ik, pure onmacht over mijn lichaam. en ook tranen opkomen omdat het weer negatief is. Maar ik heb ze niet laten gaan. We hadden haast. (was 6 uur en moesten nog douchen en ontbijten en om 6.30 weg)

Nu ik dit typ komen pas de tranen. (man is nog even 2 uur aan het gegaan is tegen 23.15 uur weer thuis)

Weet totaal niet hoe ik mij nu moet voelen. De gedachten gaan van positief naar negatief.

We hebben tijdens de lange autorit van 2 uur samen er wel een beetje over gesproken. Hij voelt ook onmacht en wil graag duidelijkheid.
- Waarom geen positieve test? alsnog wel zwanger of is er wat anders in het lichaam wat het tegenhoud, zo ja wat!

Hij wil voor zichzelf niet mee naar de HA. Zou dat dan echt voor mij doen.
Ik weet op dit moment niet of ik wil dat hij mee gaat. Ik heb gelukkig alles op de PC staan, dus dat is uitprinten en meenemen.

Vraag:
1. Wat zijn nu stappen die ik kan ondernemen?
2. Wat kan ik van de HA verwachten?
3. Is er een stelregel dat je nu met zoveel dagen bloed moet prikken of direct verwijsbrief o.i.d.??

Zat daarnet tegen 20.30 uur samen warm te eten en ik zei niets. Voelde me ergens klote. Waarschijnlijk zaten de tranen gewoon in de weg. Hij ging weg om 21.00 uur en ik ben eerst wat was gaan uitzoeken en wat in huis gaan doen. eigenlijk doe ik dat ook omdat het nodig is. Niet omdat ik er nu echt energie voor heb. Voel mij gewoon moe. Dat terwijl Jacco echt superlief is en zegt geen onvertogen woord. Dus een heel rustig kind om mee op stap te gaan.

Hoe mag ik mij nu voelen?
Hoe kan ik mij tegenover mijn man opstellen? Hij zit immers met dezelfde vragen... terwijl hij er niet moe van is of andere klachten heeft. Hij gaat gewoon door met wat hij wil doen, met het plezier wat hij er anders ook in heeft.

Ik heb vandaag zeker plezier beleefd. Maar bij het afzetten van Jacco bij zijn ouders, toen ging het eigenlijk wel mis... toen voelde ik de 'leegte' toch wel naar boven komen.
 
Voel je eigen maar gewoon klote als je dat nodig hebt. En waarom zou je je man niet meenemen naar de dokter. Je bent niet alleen voor het plezier samen hoor. Ik denk dat het wel tijd wordt voor een doorverwijzing. Een zwangerschap lijkt me nu niet echt meer aan de orde. Wel een verstoorde cyclus. Dus ik zou naar de gyn gaan, en ja dan moet je man ook even zijn zaad na laten kijken. Maar waarom zou je in deze onzekerheid blijven zitten, terwijl dat helemaal niet meer hoeft. Dus maandag huisarts bellen, situatie uitleggen en gewoon om een doorverwijzing vragen. Daarnaast even flink uithuilen en jezelf even tot rust laten komen (reep chocola doet wonderen bij mij) Veel sterkte meid.
 
Dankjewel Supertje!

Het voelt gewoon alsof ik sterk moet blijven voor hem. Hij heeft dat al zo vaak voor mij gedaan. Dan komt mijn gevoel pas als hij even weg is.

Dokter, ga ik zeker. Maar ik vind het ook wel een argument dat hij mee gaat omdat hij het zelf voor heeft gesteld.

Ik ben 12 aug 2011 met de pil gestopt. Dus tja... nu al een doorverwijzing? Het is nog geen eens 1 jaar proberen. De vorige keer werd dat namelijk wel heel sterk door mijn HA gezegd. Toen was ik er voor wat anders en vroeg ik hoe lang het ontpillen kon duren. Tja, dat kan wel een jaar duren, daarom staat er ook 1 jaar voordat je doorgestuurd wordt. Dus ik verwacht niet dat hij zal doorsturen... eerlijk gezegd. Wil ik dat wel?

Ik ga nog eens nadenken
 
Na het verwijderen van mijn spiraaltje heb ik nooit een normale cyclus gehad. en kreeg dus ook eerder een doorverwijzing. Tja of je dat zelf ook al wel wil, is een keuze die je alleen zelf kan maken. Maar ik kon heel slecht tegen de onzekerheid. Ik heb PCOS en in principe weinig kans om spontaan zwanger te raken. En nu ben ik voor de 2e keer dankzij hormonen zwanger. De eerste heeft een tijd lang geduurd, maar met deze was het 1 rondje hormonen en heel veel geluk raak. Er zit straks 14 maanden tussen mijn kindjes. Ik kan niet anders zeggen dan dat de doorverwijzing 1 van de beste dingen van mijn leven zijn geweest.

Denk er rustig over na en je bent nu 9 maanden gestopt met de pil. Dan wordt het onderhand wel tijd dat je cyclus weer op gang is.
 
cyclus is direct vanaf stoppen met de pil 36 dagen. Is 1 x 42 dagen (ronde 4) geweest en nu voor de eerste keer zo lang! Dus daarom... vind ik üuberhaupt al dat ik al lang wacht...

Ik heb jammer genoeg een verleden met seksuele intimidatie en hierdoor vind ik de stap voor alle onderzoeken eng, maar ik weet dat het dan voor een goed doel is. Dus dat weerhoud mij ervan.

Maargoed.... morgen eens flink op tijd bellen om een afspraak te maken. :)

Heb jij ook de eerste afspraak bij HA voor doorverwijzing samen met je man gedaan?

PCOS heeft mijn moeder ook. :( Was ook via mm zwanger geworden.

Hoeveel weken ben je nu?
Geniet ervan!

 
Helaas ken ik die inbreuk op je privacy ook . En ja het heeft me heel veel moeite gekost in het begin. Inmiddels ben ik in het stadium belandt, dat die onderzoeken me niet meer boeien. Van de week nog een opmerking gemaakt tegen de gyn, omdat er weer eens een co bij was. Ach ja maakt niet uit, het is nu toch al een kijkdoos. Ik heb het vooral met bepaalde aanrakingen en niet zo zeer met de onderzoeken.

De afspraak bij de huisarts heb ik alleen gedaan. De eerste afspraak bij de gyn is mijn man mee geweest. Daarna eigenlijk ook niet veel, omdat hij niet zomaar elke keer vrij kan nemen. En ik vond het voor mezelf ook niet nodig. Hij is altijd wel zo attent om na een afspraak gelijk te bellen of te sms-sen.

Als je moeder ook PCOS heeft, zou ik zeker om een doorverwijzing vragen. Weet niet of het erfelijk is, maar het zou zomaar kunnen.

Ik ben nu 37,5 week zwanger van de 2e. Dus aan de laatste loodjes bezig. Heb een vrij gemakkelijke zwangerschap gehad en bij de oudste een makkelijke bevalling (en zwangerschap trouwens ook) Dus zie de bevalling met vertrouwen tegemoet hahahaha. Ik zal het gefriemel straks wel weer missen.
 
Oké. Fijn ook om deze ervaring dan van jou te weten. Dat stelt mij wel weer gerust.

Oké. Mijn man zegt nu dat hij best mee wil om zelf de vragen te stellen. Dus dat vind ik ook wel weer fijn. Maar dan moet ik wel zo de afspraak plannen dat hij vrij is. Anders alsnog alleen.

Mijn man werkt in ploegen en daardoor kan ik makkelijker een afspraak maken dat hij erbij kan zijn. Makkelijker dan dat hij een 9-17 baan zou hebben gehad. (is mijn ervaring)

Fijn zeg! De laatste loodjes!
Fijn dat het de vorige keer ook goed is verlopen.
Heb je trouwens een fijne moederdag gehad?
 
Moederdag was leuk. Ontbijt op bed en een prachtige tas en een nieuwe portomonnee gehad. (niet dat daar het geld in blijft zitten hahahaha)

Wel prettig dat je man mee wil. Ook al zou het niet lukken dat ie meegaat, het feit dat ie achter je staat, maakt al een wereld van verschil. Mijn man gaat om 7.30 uur de deur uit en is om 18.00 uur thuis. Mits dat er geen extra werk is, of iets dat speciaal af moet. Vandaar dat hij niet vaak mee kon.

Fijn dat je wat aan mijn ervaring hebt gehad en ik hoop dat je snel wat duidelijkheid mag krijgen en nog meer dat je een positieve test in handen krijgt!

Succes en ik hou het hier nog wel in de gaten;)
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan