Hoe zijn jullie moeders en schoonmoeders voor en tijdens en straksjes ook na de zwangerschap?
mijn moeder klaagde al jaren bij kinderspullen in de winkel: ik kan dat niet halen, ik heb geen kleinkinderen......
Zelfs een zwangere onbekende vrouw heeft haar toen op de kop gegeven,
Toen kwam ik met het nieuws hallo hier is jullie nieuwe schoonzoon en niet al te lang daarna: wij willen kindjes maken.
Toen was het: ik wil geen oma worden, ik ben nog te jong
ja echt angst en zenuwen.
Paar maand later was ik zwanger: Ze stonden in een uur voor de deur met een kadootje, hadden ze al klaar liggen voor als het gelukt was ;-D
ze was apetrots tijdens het babyshoppen en zijn heel blij. Maar vinden het ook eng, uitspraken of ze straks willen oppassen doen ze nog niet, eerst maar de geboorte overleven (zij dan he) en stap voor stap. hihihi ze waren ook zenuwachtiger dan wijzelf op onze bruiloft vorige week.
zijn ouders leven beiden niet meer, maar ik heb het gevoel dat zijn moeder dichtbij is en blij, dat ze net zo trots is als wij zelf.
Mijn ouders zullen echt proberen een vinger in de pap te krijgen, ze vertellen ons nu al hoe wij onze tuin moeten inrichten en welke klussen wanneer in huis gedaan moeten worden, en wij luisteren nooit naar hun en toch blijven ze het zeggen hihihihi die veranderen nooit. wij weten dat ze dat doen en zij weten dat wij niet luisteren, soort pact tussen ons.
Nu ben ik nieuwsgierig naar jullie verhalen
mijn moeder klaagde al jaren bij kinderspullen in de winkel: ik kan dat niet halen, ik heb geen kleinkinderen......
Zelfs een zwangere onbekende vrouw heeft haar toen op de kop gegeven,
Toen kwam ik met het nieuws hallo hier is jullie nieuwe schoonzoon en niet al te lang daarna: wij willen kindjes maken.
Toen was het: ik wil geen oma worden, ik ben nog te jong
ja echt angst en zenuwen.Paar maand later was ik zwanger: Ze stonden in een uur voor de deur met een kadootje, hadden ze al klaar liggen voor als het gelukt was ;-D
ze was apetrots tijdens het babyshoppen en zijn heel blij. Maar vinden het ook eng, uitspraken of ze straks willen oppassen doen ze nog niet, eerst maar de geboorte overleven (zij dan he) en stap voor stap. hihihi ze waren ook zenuwachtiger dan wijzelf op onze bruiloft vorige week.
zijn ouders leven beiden niet meer, maar ik heb het gevoel dat zijn moeder dichtbij is en blij, dat ze net zo trots is als wij zelf.
Mijn ouders zullen echt proberen een vinger in de pap te krijgen, ze vertellen ons nu al hoe wij onze tuin moeten inrichten en welke klussen wanneer in huis gedaan moeten worden, en wij luisteren nooit naar hun en toch blijven ze het zeggen hihihihi die veranderen nooit. wij weten dat ze dat doen en zij weten dat wij niet luisteren, soort pact tussen ons.
Nu ben ik nieuwsgierig naar jullie verhalen