moeders wil is wet ?!?!

[Anoniem]

Ik heb vandaag voor het eerst op mn moederlijke strepen gestaan.
Mijn schoonouders vierden hun verjaardag en zouden ons ophalen zodra we zouden bellen. (we hebben zelf namelijk geen auto). Wij maar bellen, maar er werd niet opgenomen. Toen we ze 's-avonds eindelijk te pakken kregen, hoorde we zo'n bullsh*t reden dat ze in het weekend de mobiel niet oppakken omdat mensen dan maar naar de huislijn moeten bellen. En dat terwijl ze zelf voorgesteld hebben dat we zouden bellen, en we hebben alleen de mobiele nummers!

Nou, ze konden ons wel om half 8 ophalen. Heb dus gezegd dat het dan mooi niet doorgaat, want Navara gaat om half 9 al voor de nacht! Nu is mn vriend alleen naar de verjaardag. Ik weet dat ik ze hiermee heel erg teleur stel, want ze wilde natuurlijk hun eerste kleinkind aan iedereen showen.

Ik weet dat ik de juiste beslissing heb genomen voor mn kindje. Ze heeft der rust nu echt nodig met een verkoudheid en al 3 dagen 's-avonds tegen koorts aan! Maar ik voel me wel knap lullig nu.

Het zal vast wel vaker gebeuren dat ik zo'n keuze moet maken, heb ik de eerste keer maar vast gehad. Hopelijk wordt dat dan wel makkerlijker.....

xxx
Petra

 

[Anoniem]

hey

ik had precies hetzelfdee gedaan hoor!
hoe dacht je man erover?
ik heb ook menig maal een botsing gehad over zulke dingen, maar heb er geen seconde spijt van omdat ik dan weet dat het beter is voor de kids.
zo zijn onze kinderen allemaal als baby heel erg snel overstuur bij drukte, dus op verjaardagen neem ik ze dan niet mee, nou ik heb al vaak gehoord dat dat onzin is hoor! maar prima, ik weet nog heel goed dat ik al 4 keer op onze eigen verjaardagen boven heb gezeten met ontzettende oversture kindjes, onze meiden waren toen net 3 maanden en mijn vriend zijn verjaardag komt 3 weken na de mijne! dus met zowel de oudste als de middelste heb ik het beleefd dat ze dus op mijn verjaardag en op jaap zijn verjaardag ontroostbaar waren en ik gezellig met ze boven heb gezeten!! dus ik pas dan voor zulke dingen!!!

Liefs Jenny

 

[Anoniem]

Tuurlijk is moeders (en vaders...) wil wet! Altijd doen wat je hart je ingeeft!

Wij hadden gisteren ook een verjaardag en aangezien het de eerste grote mensen massa was vond ik het ook best een beetje spannend. Vooraf hebben we samen afgesproken dat als we merkten dat Tessa het niet trok we meteen weg zouden gaan.
Maar eigenlijk ging het wonderbaarlijk goed! Voeding op een rustig plekje en 't kampeerbedje mee zodat ze gewoon om 18.00/18.30 naar bed kon waar ze, net als thuis 2 a 3 minuutjes huilde voor ze insliep. Ze heeft alleen bij ons gezeten en wat op de grond gespeeld om haar naast de drukte niet nog meer (onnodige)prikkels te geven, uiteraard was niet iedereen het daar mee eens... maar dat is niet ons probleem . Vooral haar oma had haar  graag op schoot willen hebben, maar dan moet ze maar vaker langs komen... dit was de derde keer dat ze haar zag in 4 maanden tijd!!  En vlak voor de laatste avondvoeding weer naar huis zodat ze om 21.30 in d'r eigen bedje aan d'r nachtslaap kon beginnen.
Is dus eigenlijk voorbeeldig gegaan.

Maar als t feestje vlak voor de laatste nachtvoeding was begonnen .... dan denk ik dat ik ook niet was gegaan .... zo belangrijk rust en regelmaat...

Liefs,
Anne

 

[Anoniem]

Goed gedaan hoor! Zou precies hetzelfde doen. Wel belangrijk dat jij en je vriend/man op dezelfde lijn zitten.

Groetjes,
Nelly.

 

[Anoniem]

Toen mn vriend thuis kwam, zei hij dat ze het eigenlijk wel verwacht hadden. Dat Navara niet mee zou komen. Gelukkig begrepen ze goed waarom wij die beslissing hadden genomen!! Ik ben blij dat ik het zo gedaan heb!!!

@Anne, wat fijn dat Tessa goed met zo'n drukte om kan gaan. Navara wordt al huilerig als ze op schoot zit bij een druk persoon. Ook al doen ze dan rustig, Navara voelt het gewoon aan, hoe iemand in elkaar zit.


xxx
Petra

 

[Anoniem]

Och meid, dat is toch logisch. Had ik ook gedaan.
Zelf heb ik ook zo vaak 'op mijn moederlijke strepen' gestaan hoor! Hahaha. Hou je vast: hier mijn verhaal:
Mijn schoonouders zijn goede mensen maar er zit niks bij. Ze nemen nooit initiatief, hebben nooit zin om iets te ondernemen en vooral mijn schoonmoeder komt niet verder dan het einde van haar eigen straat. Ze is echt heel ontzettend 'lui'.
Ze is ook 'zogenaamd' bang voor alles. Ze durft niet zelf auto te rijden, niet in drukke omgevingen te zijn, ze durft niet in het Openbaar Vervoer en ga zo maar door.
Dat was ook de reden waarom ze ons voorstel om op te passen, 1 dag in de week, heeft afgeslagen. Te ver, te eng, niet te doen dus. Geen probleem, dat respecteren we. MAAR....
Nu klaagt ze steeds vaker dat ze haar kleinkinderen zo weinig ziet. En niet recht in ons gezicht maar altijd dmv steken onderwater. Maar wat wil ze dan?
We moeten altijd daar heen. Als we vragen of ze mee gaan naar het bos, het strand, de stad of iets dergelijks willen ze dat nooit. Tsja, dan is het logisch dat we elkaar niet vaak zien. Toch?
Ik heb ook een tijd lang moeite gehad om Quinten bij haar te laten logeren terwijl hij wel 1 nacht per week bij mijn moeder sliep. Mijn schoonmoeder vond dat maar raar. Waarom wel de ene oma en niet de andere?
Ik had er gewoon heel veel moeite mee. Mijn kleine jongen voor een hele nacht naar iemand brengen die hij bijna nooit ziet. Mijn moeder paste 1 x per week op en die kende hij goed. Mijn schoonmoeder daarentegen niet. En mijn schoonvader vond ie gewoonweg 'eng'.
Bovendien was het voor mijn gevoel wel de lusten en niet de lasten. Niet willen oppassen, nooit iets willen ondernemen met je kinderen, nooit eens wat hulp (zelfs niet toen ik de laatste 8 weken van mijn 1e zwangerschap alleen thuis zat omdat mijn vriend intern in opleiding was) maar wel logeerpartijtjes omdat de andere oma dat ook heeft (Gewoon jaloezie). Ik heb het dus een jaar lang geweigerd. Tot haar grote frustratie. En toen heb ik ook heel hard geroepen:
IK BEN DE MOEDER, HET VOELT NIET GOED HEM BIJ JULLIE ONDER TE BRENGEN, DUS HET GEBEURT NIET!
Ik wilde mijn kind niet zomaar achterlaten om 'oma een pleziertje' te doen.
Ik voelde me schuldig maar ook opgelucht. Het is mijn kind en daarover heb ik het laatste woord!
Prima gedaan dus! Wat de omgeving vindt en wil is best belangrijk maar niet het belangrijkst.
Liefs, Billie