Moeilijk hoor,afsluiten...

[Anoniem]

Kom ik weer aan te zeuren.
Ik heb het al eens eerder verteld hier dat ik het moeilijk vind dat mijn man het na twee kids wel genoeg vind.
Het zit nl.zo.
Toen ik zwanger was van Delano hebben mijn man en ik afgesproken dat hij,na de bevalling,zich zou laten steriliseren.
Maar meneer durft niet(haha)en omdat ik hoopte dat hij zich nog zou bedenken ben ik eerst maar aan de pil gegaan.
Nu ben ik ongeveer een half jaar aan de pil en heb er behoorlijk de balen van,pijnlijke borsten,hoofdpijn etc.
Nu heb ik tegen mijn man gezegd dat ik mijn voorraad pillen op maak en er daarna mee stop(over 3 maanden).
Maar nu het probleem,hij laat zich dan denk ik binnen afzienbare tijd steriliseren aangezien hij een hekel heeft aan condooms,en ik trouwens ook.
Maar dan is het zo definitief,ik wil graag nog een derde,ik weet zeker dat mijn man zich niet bedenkt,twee kids zijn voor hem genoeg.
Wat moet ik nou?
Als de wens naar nog een kindje zo groot is,maar je partner wil absoluut niet nog een kindje,moeten we dan de knoop maar gewoon doorhakken en laten steriliseren?
Mijn moeder zei dat dat voor mij misschien wel rust schept,het kan niet meer,dus laat je het makkelijker los?
Ik vind het zo moeilijk.
Het is weer een lang verhaal geworden maar ik hoop dat er meiden zijn die een soortgelijke situatie zitten of hebben gezeten en me raad kunnen geven.
LiefsTanja

 

[Anoniem]

Hoi Tanja

Hier een vergelijkbare situatie, niet helemaal hetzelfde maar toch......

Wat ons betreft is ons gezin ook klaar nu, met een gezonde zoon en dochter, allebei een leuke baan en een druk sociaal leven hebben we de boel prima in balans.... Het enige verschil tussen mijn man en mij is dat het voor hem definitief wel goed is en voor mij is het voor nu wel goed zo.... Misschien (maar misschien ook niet) zou ik op termijn nog wel 1x zwanger willen zijn, nog 1x zo'n kleine baby, nog 1x......... Maar mijn man dus niet.

Ook ik ben weer begonnen met de pil om de sterilisatie nog even uit te stellen. Hij wilde al wel, ik nog even niet. Maar ik heb zo'n last van de pil na de geboorte van Sophie dat ik daar een maand geleden mee gestopt ben (wát een opluchting). Het alternatief is nu condooms, maar daar zijn we allebei niet kapot van (haha). Ik wil eigenlijk geen hormonen meer en hij vind het prima om onder het mes te gaan.

Maar dan is het dus definitief, nooit meer een derde. Ik vind het net als jij heeel erg moeilijk, ook al is de wens er nu niet. Maar wat ik ook weet: een derde komt er alleen als we het allebei graag willen en dat zit er niet in. Dus denk ik dat het bij twee blijft en hij binnenkort echt eraan moet geloven.

Moeilijk he, loslaten en afscheid nemen. Krijg al een prop in mijn keel als ik eraan denk.

Liefs en sterkte met alles
Susan

ps. maar als je dan die foto van je kanjers ziet, denk je toch altijd: daar kan echt nog wel eentje bij............... Dat heb ik dan weer wel.

 

[Anoniem]

Dit is wel heel persoonlijk....maar goed...toen die tijd zat ik er ook heel erg mee.

Ik heb in dezelfde situatie gezeten.
Ik wilde graag een derde en mijn man niet.
De wens was zo groot, dat ik op een gegeven moment helemaal
slecht in mijn velletje zat. Ben onder andere hierdoor bij de psycholoog belandt....

Maar ja, je kunt dan lullen als brugman...om een kindje te krijgen heb je toch echt twee mensen nodig.   Ik voelde me echt niet compleet. Heel onrustig omdat ik voelde dat dat derde kindje gewoon bij mij hoorde. Klinkt misschien zweverig, maar ik wist gewoon dat het voor mij niet klaar was.

Ik heb toen het mirena spiraal laten plaatsen. Beetje om rust te creeeren.
Ik werd er helemaal  angstig van, voelde me niet goed....dit ging ten koste van mij. Dus na 3 maanden heb ik hem eruit laten trekken...


Ik heb toen tegen mijn man gezegd dat ik niks meer  wilde slikken, gebruiken enz.
Ik wilde weten waar ik aan toe was en wilde een gedegen antwoord.
Hij moest gaan nadenken en in de tussentijd maar maatregelen treffen.
Dat kon zijn condooms of steriliseren, maar hij was degene die nu aan zet was
Er moest een beslissing komen....dit hield ik niet vol

En toen.....  CHRIS

en daar ben ik mijn mannetje nog eeuwig dankbaar voor!!!!
Sinds hij geboren is, is alles geestelijk in balans
Mijn onrustige gevoel van al die jaren die  is weg, het voelt nu helemaal compleet.
Ik ben compleet....

liefs Pas

 

[Anoniem]

Hoi,

Wij hebben dit stukje al achter de rug. Nu was het gelukkig zo dat we allebei het gezin compleet vonden. Dat is wel zo makkelijk. Ik heb in eerste instantie een Mirena laten plaatsen. Die held van mij durfde ook ineens niet meer. De Mirena kwam er helaas vanzelf uit. Dus toen een Implanon geplaatst. Ook 1 en al ellende, dus er weer uit. Toen tijdelijk een pil, totdat de sterilisatie gedaan was. Helaas moet je na de sterilisatie een bepaalde hoeveelheid zaadlosingen gehad hebben voordat de man "veilig" is. Hiervoor moet hij zijn spulletje in een bakje inleveren voor controle. Afgelopen weekend hebben we te horen gekregen dat de sterilisatie gelukt is. De pil is meteen de deur uit gegaan!

Ja, ik sluit nu iedere keer bewust een periode af. En ja, ik vind het ook best jammer. Maar het is goed zo. Een derde (of meer)  hoeft voor ons  echt niet.

Groetjes, Cathy