moeilijk...wachten...

[ANONYMOUS_USERNAME]

He meiden,

Nadat ik een week wist dat ik zwanger was ben ik bloed gaan verliezen. Eerst echt een klein beetje maar later iets meer (vooral 's ochtends) Meteen aan de bel getrokken en mocht een echo laten maken. Op de echo was niet veel te zien...er zat wel iets, maar wat het was is niet helemaal duidelijk...ze had het erover dat het misschien een heel jong vruchtje kon zijn. Ik had me toen al helemaal ingesteld op een miskraam, maar ze hield het erbij dat dit helemaal niet zo hoefde te zijn.

Heb toen een bloedtest laten doen om te kijken of ik nog zwanger was. HCG was laag, maar dit zei dus nog niks. Vorige week nog een bloedtest laten doen..HCG nog lager.

Ik ga er nu dus vanuit dat ik niet meer zwanger ben, al is een thuistest nog steeds positief. Heb volgende week pas weer een echo...Hier baal ik van.
Omdat ik geen zwaar bloedverlies, krampen of stolsels heb gehad weet ik nog steeds niet veel meer en kan ik moeilijk verder.... daar baal ik echt enorm van.

Groetjes Miekje

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

hoi miekje,

Ik weet precies hoe je je voelt. Die onzekerheid en spanning die continue aanwezig zijn.

Ook ik heb bloedverlies, krampen ed. gehad. Kreeg toen gelijk een echo. Hierop was ook nog een vruchtje te zien. 10 dagen later kon ik pas terugkomen voor een volgende
echo. Die tussenliggende tijd was zo slopend. Denken, denken en nog eens denken. Tussendoor zwangerschapstesten gehaald om te kijken of ik nog wel zwanger zou zijn.
Na 10 dagen kon ik dan eindelijk weer terecht voor een echo en toen bleek dat ik al een miskraam had gehad. Heel verdrietig!!! Diep van binnen wist ik al wel dat het niet goed voelde, maar nu was het toch werkelijkheid geworden.

Als ik jouw was, zou ik proberen om toch eerder een echo te krijgen. Dat is wel zo fijn.Je weet waar je aan toe bent, en je vreet jezelf niet meer op. Had ik zelf ook moeten doen, maar durfde eigenlijk ook niet zo goed. Veel te bang voor verdrietig nieuws.

Meid, gewoon bellen en ga ervoor.

Ik denk aan je, mamabinck.