Hoi meiden!
Toch maar even mijn verhaal hier vertellen, hoop dat dat mij goed doet!
Morgen word ik gecurreteerd, ben er heel erg vreselijk mee bezig .....
Vorige week is er vastgesteld dat het vruchtje tussen de 5 en 6 weken gestopt is met groeien. Zou anders nu in de 13e week zijn.
Had al in de 6e week een klein beetje bloedverlies en na 9 weken bijna iedere dag een klein beetje. Bij de controle van de verloskundige in week 10 hoorden we geen hartje en in combinatie met het bloedverlies besloten we tot een echo. Tijdens de buik echo was er niet genoeg te zien dus de volgende dag een inwendige echo gekregen. Daar was een vruchtzakje te zien van ong. 6 weken oud op zich nog mooi intact. Om het zekere voor het onzekere te nemen, wilde ze de daarop volgende week weer een echo maken, dan kon ze zien of het gegroeid was of niet. Dan eindelijk na een week in onzekerheid (eigenlijk wist ik al dat het niet goed zat, zo'n gevoel heb ik de hele zwangerschap gehad...) kregen we te zien dat het niet leefde. Bij de gyn besloten om 1,5 week te wachten of het vanzelf kwam en dan een curretage.
Al die tijd was ik er vrij nuchter onder, want je houdt toch een beetje rekening met die 12 weken. Ik zie erg op tegen de curretage morgen en om het verhaal compleet te maken vertelde mijn schoonzusje dat ze zwanger is. Waar ik gestopt ben is zij verder gegaan.... Het blijft maar malen in m'n hoofd...het had zo leuk geweest als....enz.
Ben ontzettend blij voor mijn broer en schoonzusje maar ook erg verdrietig.
Fijn dat ik hier in ieder geval mijn verhaal kwijt kan!
Liefs, Miran
Toch maar even mijn verhaal hier vertellen, hoop dat dat mij goed doet!
Morgen word ik gecurreteerd, ben er heel erg vreselijk mee bezig .....
Vorige week is er vastgesteld dat het vruchtje tussen de 5 en 6 weken gestopt is met groeien. Zou anders nu in de 13e week zijn.
Had al in de 6e week een klein beetje bloedverlies en na 9 weken bijna iedere dag een klein beetje. Bij de controle van de verloskundige in week 10 hoorden we geen hartje en in combinatie met het bloedverlies besloten we tot een echo. Tijdens de buik echo was er niet genoeg te zien dus de volgende dag een inwendige echo gekregen. Daar was een vruchtzakje te zien van ong. 6 weken oud op zich nog mooi intact. Om het zekere voor het onzekere te nemen, wilde ze de daarop volgende week weer een echo maken, dan kon ze zien of het gegroeid was of niet. Dan eindelijk na een week in onzekerheid (eigenlijk wist ik al dat het niet goed zat, zo'n gevoel heb ik de hele zwangerschap gehad...) kregen we te zien dat het niet leefde. Bij de gyn besloten om 1,5 week te wachten of het vanzelf kwam en dan een curretage.
Al die tijd was ik er vrij nuchter onder, want je houdt toch een beetje rekening met die 12 weken. Ik zie erg op tegen de curretage morgen en om het verhaal compleet te maken vertelde mijn schoonzusje dat ze zwanger is. Waar ik gestopt ben is zij verder gegaan.... Het blijft maar malen in m'n hoofd...het had zo leuk geweest als....enz.
Ben ontzettend blij voor mijn broer en schoonzusje maar ook erg verdrietig.
Fijn dat ik hier in ieder geval mijn verhaal kwijt kan!
Liefs, Miran