<p>Hey allemaal,</p><p>Normaal ben ik niet echt iemand die vaak zelf posts aanmaakt, omdat ik nooit goed weet wat zeggen, maar bij deze dus een poging.</p><p> </p><p>Ons dochtertje was meer een ongelukje en we kwamen er ook pas laat achter dat ik zwanger was en onze relatie was, wel niet echt een relatie te noemen, maar we besloten toch om te kijken waar we met z'n drietje zouden geraken.</p><p>Daarom dat we na de bevalling besloten om voor een spiraaltje te gaan, gezien onze eerdere ervaring met de prikpil ons een dochtertje rijker heeft gemaakt! We zouden kijken hoe onze relatie verder zou groeien of juist niet en hoe het is met een kleintje erbij en dan over een paar jaar misschien kijken voor een tweede kindje. Dus zo gezegd zo gedaan in december 2019 een spiraaltje laten plaatsen.</p><p>Wat niemand had kunnen voorzien, in maart kwam de lockdown en zaten we met z'n alle thuis, wij konden gelukkig beide van thuis uit verder werken, en nu zitten we hier nog steeds. Voor ons een geluk bij een ongeluk, onze relatie werd veel sneller dan we hadden gedacht/gehoopt hechter en groeide sneller gezien we nu 24/7 bij elkaar zijn en we kunnen onze dochter van dichtbij zien opgroeien en niet alleen 's avonds na het werk samen zijn.</p><p>Hierdoor kwam het gesprek over een tweede kindje al veel sneller dan gepland aan bod en precies een jaar later, december 2020, zat ik weer bij de huisarts, wel de praktijkassistente, maar deze keer om het spiraaltje te laten verwijderen. Het gebruikelijke praatje van het is zo gebeurd een beetje kramp ... maar helaas niet voor ons, beide touwtjes braken af en ik kreeg een doorverwijzing naar de gynaecoloog. Een teleurstellende ervaring en de hele dag een teleurgesteld gevoel. Gelukkig kon ik vrij snel een afspraak krijgen bij de gynaecoloog, weer de vreugde van nu kan het, maar helaas de verwijzing was niet specifiek over dat beide touwtjes waren afgebroken en de gynaecoloog dacht dus dat de touwtjes niet te vinden waren bij de huisarts. Dus weer van een koude douche thuisgekomen, met de mededeling dat ze helaas nu niets konden doen en dat ik een nieuwe afspraak zou krijgen voor een hysteroscopie en dat ze het dan zouden verwijderen met een klein tangetje en cameraatje dat dan via de vagina wordt ingebracht naar de baarmoeder en zo zouden ze dan het spiraaltje kunnen opsporen in de baarmoeder en verwijderen. Helaas zou de afspraak wel makkelijk 4 tot 5 maanden op zich kunnen laten wachten, omwille het coronavirus. </p><p>Na alle tegenslag met het verwijderen van het spiraaltje, zat het een beetje mee en werden we ongeveer een maand later gebeld met de vraag of ik deze middag tijd had, want iemand had afgebeld. Opgetogen en vol goede moed trok ik een paar uur later naar het ziekenhuis, want het was eindelijk zover. Daar aangekomen "Er is een dik uur vertraging mevrouw, maak het u maar makkelijk in de wachtkamer." Natuurlijk dat kon er ook nog wel bij ... Bijna twee uur later was het dan eindelijk zover, maar helaas, toch weer niet.</p><p>Het spiraaltje was vrij snel gevonden en toen kwam de opmerking, het ligt wel een beetje raar. Alsof ik moest weten wat dat betekent, maar dat werd al snel duidelijk. Na een paar pogingen om het eruit te trekken kwam (weer) de opmerking dat het deze keer helaas weer niet zou lukken, want ze denken dat het bovenste deel van het T-spiraaltje door de baarmoederwand is gepenetreerd en dat het zo onmogelijk is om het te verwijderen. Hallo teleurstelling, waarom dachten we ook dat het deze keer anders zou zijn ... Nu zijn we al weer een paar weken verder en heeft de teleurstelling een plekje gekregen.</p><p>Nu is het wachten geblazen op een nieuwe afspraak, want het gaat vrijwel zeker via een kijkoperatie verwijderd moeten worden. Als ik toch onder narcose ben gaan ze het nog is proberen met de hysteroscopie, omdat ze dan harder kunnen trekken, maar daar moest ik niet teveel op hopen dat dat zou lukken en ik kan mij beter voorbereiden dat het de kijkoperatie gaat worden, volgens de gynaecoloog. Gezien het geen prioriteit operatie is, is de wachttijd minstens een halfjaar. Nu wachten we hoopvol af dat dat eindelijk het begin kan betekenen van onze weg naar een tweede kindje!</p><p>Heeft iemand ervaring en/of advies met het verwijderen van het spiraaltje door middel van een kijkoperatie, want ik heb geen enkel idee wat mij te wachten staat zowel wat betreft de operatie, als het herstel achteraf? Ongeacht mijn vriend het geen enkel probleem vindt om naar mijn vragen en angsten te luisteren, kan hij helaas niet veel meer doen dan dat, luisteren. Via deze weg hoop ik mensen te vinden met een gelijkaardige ervaring die iets meer kunnen vertellen over wat mij/ons te wachten staat als het eindelijk zover is.</p><p>Sorry voor de veel langer geworden geklaagpost dan dat ik dacht dat het zou worden.</p><p> </p><p>Een heel fijne avond/dag aan ieder wie het leest,</p><p>Lynne</p>
