moet dit even kwijt

A

Anoniem

Guest
heb vrijdag het blijde nieuws aan mijn moeder verteld dat we zwanger zijn. omdat ik niet zo`n goede band en verhoudeing met mijn moeder heb wisten we dat we er niet veel van moesten verwachten.
mijn vriend zou het zeggen als we allen aan de koffie zaten. zo gezegt.....
hij zei ik heb een hele leuke mededeling, we zijn zwanger!!! nou de reactie was och ja en uhh ja leuk... nou ja gefeliciteerd dan maar,nou er kon geen hand of kus vanaf terwijl iedereen die we het vertellen ons om de hals vliegt van blijdschap omdat we al meer dan een jaar bezig waren om zwanger te worden.
telkens toen ze opstond dacht ik nu gaat ze ons feliciteren maar dan liep ze even naar de keuken of zo.. toen begon ze erover hoe ga je dat allemaal inplannen met je werk en wie van jullie wilde eigenlijk het liefst een kind want volgens haar heb ik altijd geroepen ik wil geen kinderen enz.... ze begon over wat er allemaal nog fout kon gaan.... Ik dacht nou ja we hebben aan onze verplichting voldaan en ze is niet wijzer. we zijn snel weer gegaan heel erg teleurgesteld.

de volgende dag kreeg ik een mail met excuus waarom ze zo cool reageerde omdat ze dacht dat we een grapje hadden gemaakt en ze vond het meer normaal als ik het als dochter had gezegt. nu heb ik het expres mijn vriend laten doen omdat ze zowiezo geen aanhang accepteerd??? ook mijn zwager moet ze niet.
ik belde haar op en zei dat ik het fijn vond om het in mijn gezicht te vertellen niet via mail ik zei ik  woon op geen 10km van je vandaan....ze begon zich weer zogenaamd te verontschuldigen omdat ze dacht dat we een grap maakte ik zei  ben je nu wel of niet blij voor ons . JAAAAAAAAAAA natuurlijk zei ze met een toon die eigenlijk nee bedoelde ( het liefste had ze mij zelf bezwangert of helemaal niet zwanger willen zien)toen zei ik nou  we kregen de indruk van niet . Nou zei ze hij is toch een kerel....daar moet hij maar tegen kunnen... en ze gooide de hoorn er op .  
nou daar kan je het mee doen. ben je net 6 weken zwanger, je wilt alle blijdschap van je moeder dat is jou op dit moment het belangrijkst en ze reageert zo en het ergste is ik verwachte zoiets en dan komt het hard aan.  
nou moest dit effe kwijt
bonus
 
Hoi bonus,
dat zegt eigenlijk genoeg over de band met je moeder.
Heb je geen vader meer of zijn ze gescheiden?
ik zou het haar goed laten voelen en haar lekker niets meer zeggen over de zwangerschap.
als ze geinteresseerd is vraagt ze er zelf wel naar.
vind het niet normaal zo'n reactie.
mijn moeder en ik huilden van blijdschap.
echt sneu voor je maar je moet maar zo denken je hebt straks je eigen gezinnetje.
gr lisette
 
Ben het met bovenstaande eens hoor.

Ik heb zo'n schoonmoeder. We hebben nu helemaal geen contact meer. Sorry maar als iemand niet blij en normaal kan doen, dan maar niet, maar dan komt ze het huis dus ook niet in!

Gefeliciteerd met je zwangerschap meis.

Ook ik ben lange tijd bezig geweest. En heb nu na 9 mk-en een goede zwangerschap.

xxx Nienke

36 wk en 5 dgn
 
Lieve Bonus,

Ik kan me goed voorstellen dat je je verhaal even kwijt moet. Het is toch jammer dat je, ondanks dat je de negatieve reactie van tevoren verwacht had, het je toch zoveel doet.

Ikzelf heb ook geen hele hechte band met mijn moeder, hoewel ze wel ontzettend blij en trots is dat ik zwanger ben. Helaas betrekt mijn moeder altijd alles op zichzelf. Zo wil ze nu persé dat ik bel als de weeën begonnen zijn, terwijl ik pas wil bellen als de kleine er is (en dan nog een uurtje wil wachten om eerst even lekker met z'n drietjes te genieten). Ze reageerde diep beledigd toen ik dit zei (eigenlijk wilde ze zelfs bij de bevalling zelf aanwezig zijn.....maar daarover ben ik direct heel duidelijk geweest, dat gebeurt dus niet). Nu heb ik haar heel duidelijk gemaakt dat het deze keer om mij draait en niet om haar......pffff, daar begreep ze toch helemaal niks van.

Ik weet van tevoren ook altijd dat ik niet teveel van haar moet verwachten, maar helaas doet het me toch ook altijd weer pijn als ze vervelend reageert. Hoe cliché het ook klinkt; het is en blijft toch je moeder.......maar je hebt ze niet voor het uitkiezen.
Ik ben nu wel zo ver dat veel dingen het ene oor in en het andere oor uit gaan, maar daar heb ik wel 27 jaar voor nodig gehad........

Heel veel sterkte en wijsheid en laat je zwangerschap vooral niet bederven door je moeder.

Liefs,
Diana (37 weken en 4 dagen)
 
Wat ontzettend jammer dat je jouw blijdschap niet kunt delen met je moeder.

Ik kan het met mijn moeder wel delen, maar mijn schoonouders doen heel koel.

Mijn man heeft het hen verteld (ik was toen thuis en hij moest toch ff langs). De volgende dag kwam ik daar en hebben ze tegen mij niets gezegd. Echt niets.
Een aantal dagen later zeiden ze nog niets. De keer daarop hadden we een etentje en refereerde ik eraan: ik mag geen rosbief. Zegt ze: hoezo? Nou zeg ik, je zoon heeft het je toch verteld.....
oh dat, nou ik zo nog maar even rustig doen.


De keer daarop weer niets.

En vervolgens vroeg ze een keer nadat ze mij gezien had, aan mijn man of ik nog zwanger was, want ik leek wel dikker geworden...???!!!!!

En daarna weer niets.

Kortom mij wordt niets gevraagd. Ze vragen soms wel aan mijn man hoe het met mij gaat (2 keer in de 9 weken die ik nu zwanger ben).......

Het ergste is nog dat ik al een echo heb gehad en weet dat het kindje leeft. De tweede echo is as vrijdag en wij vertellen hun nu niets meer.

Ik ben ontzettend teleurgesteld in hun reactie. Ik ben voor de 6e keer zwanger, heb 4 miskramen gehad (één keer met 17 weken) en ben zo blij dat ik weer zwanger ben.



Maar het ergst vind ik het voor mijn man. Mijn ouders leven lekker mee en wij genieten er van voorzover wij durven, maar dat zijn ouders niet meeleven vind ik jammer.


Ik denk dat het een houding is, maar ik ga er niet meer op rekenen. Ik deel nu ook niets meer. Ben d'r helemaal klaar mee!!

gr mama van MD
 
wat vervelend als je dit leuke niet kunt delen met je moeder /ouders dan wel schoonouders. probeer je er niet te druk over te maken. daar schiet jezelf niets mee op. en het kan natuurlijk ook een houding kwestie zijn, dat ze het moeilijk vinden om gevoelens te uiten of over zwanger zijn te praten.
 
Terug
Bovenaan