A
Anoniem
Guest
Het zit allemaal niet mee bij ons in de familie.
Gisteravond is mijn allerliefste en leukste oma overleden na een hele week in lichte coma te hebben gelegen. Ze is 84 jaar geworden dus we hebben er wel allemaal vrede mee, maar toch doet het heel erg veel verdriet.
Maar nu komt het volgende, vorig jaar zijn we er achter gekomen dat mijn vader zijn vrouw ( ze heet jannie ) longkanker heeft met uitzaaiingen naar de hersenen. We kregen toen te horen dat ze nog maar een paar maanden te leven had. Gelukkig hebben we meer gekregen dan die paar maanden en is jannie nog steeds bij ons. Alleen op de dag dat me oma is overleden gaat het ook heel erg slecht met jannie. Ze is helemaal opgezet van de vocht, ze kan niet meer lopen en ze ligt alleen nog maar op bed. Nu hebben we vandaag te horen gekregen dat de kanker zich explosief heeft uitgezaait en het zit nu ook in haar lever en waarschijnlijk ook dan in de rest van de lichaam waar het eerst nog niet zat. En vanaf vandaag mogen we niet meer van maanden spreken maar mogen we alleen nog maar in dagen of weken praten als jullie begrijpen wat ik bedoel. En a.s dinsdag moeten we ook nog naar de crematie van me oma, hoe bedoel je alles komt te gelijk.
En dit allemaal is allemaal zwaar kl... laat maar zeggen.
Zo dat is er uit, maar dan denk je dat ik klaar was, maar nu komt, dan wel is waar het minst erge, maar het deed en doet wel erg pijn.
Mijn zus, ik en me schoonzus zijn alle drie bezig om zwanger te raken.
Me zus is al 6 maanden bezig, me schoonzus is 4 maanden bezig en ik ben dan nog maar net bezig ( ik ga net me 2e ronde in, ben net, afgelopen dinsdag, ongi geworden). Maar sinds vandaag weten we allemaal inclusief hun zelf ( ze hebben vanmorgen de test gedaan en is toen meteen naar mij toe gerend) dat me schoonzusje en me broer zwanger zijn. Zo dat kwam wel even hard aan vooral voor me zus natuurlijk want die is al langer bezig dan wij. Niet dat we het hun niet gunnen, maar het deed gewoon pijn, en doet het af en toe nog als ik eraan denk. Maar eigelijk mag ik natuurlijk niet zeuren want we zijn net pas begonnen.
Zo sorry hoor maar dat moest ik even kwijt.
Ik hoop dat jullie het niet erg vinden.
groetjes nathalie
Gisteravond is mijn allerliefste en leukste oma overleden na een hele week in lichte coma te hebben gelegen. Ze is 84 jaar geworden dus we hebben er wel allemaal vrede mee, maar toch doet het heel erg veel verdriet.
Maar nu komt het volgende, vorig jaar zijn we er achter gekomen dat mijn vader zijn vrouw ( ze heet jannie ) longkanker heeft met uitzaaiingen naar de hersenen. We kregen toen te horen dat ze nog maar een paar maanden te leven had. Gelukkig hebben we meer gekregen dan die paar maanden en is jannie nog steeds bij ons. Alleen op de dag dat me oma is overleden gaat het ook heel erg slecht met jannie. Ze is helemaal opgezet van de vocht, ze kan niet meer lopen en ze ligt alleen nog maar op bed. Nu hebben we vandaag te horen gekregen dat de kanker zich explosief heeft uitgezaait en het zit nu ook in haar lever en waarschijnlijk ook dan in de rest van de lichaam waar het eerst nog niet zat. En vanaf vandaag mogen we niet meer van maanden spreken maar mogen we alleen nog maar in dagen of weken praten als jullie begrijpen wat ik bedoel. En a.s dinsdag moeten we ook nog naar de crematie van me oma, hoe bedoel je alles komt te gelijk.
En dit allemaal is allemaal zwaar kl... laat maar zeggen.
Zo dat is er uit, maar dan denk je dat ik klaar was, maar nu komt, dan wel is waar het minst erge, maar het deed en doet wel erg pijn.
Mijn zus, ik en me schoonzus zijn alle drie bezig om zwanger te raken.
Me zus is al 6 maanden bezig, me schoonzus is 4 maanden bezig en ik ben dan nog maar net bezig ( ik ga net me 2e ronde in, ben net, afgelopen dinsdag, ongi geworden). Maar sinds vandaag weten we allemaal inclusief hun zelf ( ze hebben vanmorgen de test gedaan en is toen meteen naar mij toe gerend) dat me schoonzusje en me broer zwanger zijn. Zo dat kwam wel even hard aan vooral voor me zus natuurlijk want die is al langer bezig dan wij. Niet dat we het hun niet gunnen, maar het deed gewoon pijn, en doet het af en toe nog als ik eraan denk. Maar eigelijk mag ik natuurlijk niet zeuren want we zijn net pas begonnen.
Zo sorry hoor maar dat moest ik even kwijt.
Ik hoop dat jullie het niet erg vinden.
groetjes nathalie