Moet het ff kwijt.

[ANONYMOUS_USERNAME]

Mijn mannetje is vanmorgen naar Barcelona vertrokken en hij komt pas zondagnacht weer thuis. Ik weet wel dat dit op zich niet zo lang is, maar ik kan er gewoon heel slecht tegen als hij niet thuis slaapt. (ik kan er al niet zo goed tegen als ie 's avonds laat thuis komt)
Dit heb ik altijd al gehad en dat weet hij ook en dus vond ik het helemaal niet leuk dat ie het tijdens de zwangerschap weer doet. Ik gun het hem wel, maar vind het gewoon heel vervelend om alleen thuis te zijn. Zal wel komen omdat ik uit een groot gezin kom en dus nooit alleen thuis was.
Nou ja, ik kan er toch niks aan veranderen en heb maar besloten om morgenavond een feestje te geven, misschien blijven er een paar slapen dat scheelt weer.

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

hoi,

Ik begrijp wel een beetje wat je bedoeld.

Wij wonen nu sinds een maand in ons nieuwe huis. Helemaal geweldig. En afgelopen maandag zijn we erachter gekomen dat we zwanger zijn. We zijn daar ook erg blij mee.

Nu is het zo we hebben allebei een druk leven. Mijn vriend werkt fulltime en heeft een baan erbij als parttime brandweerman. Ook heeft hij een geliefde hobby, hij zit op ijshockey. Dat deed hij allemaal al voordat we wat met elkaar kregen. En ik vind het ook erg leuk voor hem. Hij geniet overal van en daardoor geniet ik er ook van.

Maar daardoor zien we elkaar wat minder als een normaal stel. Nu we dus een gezinnetje gaan stichten lijkt het me wel moeilijk maar ik ga hem niet verbieden om dit alles te doen. Hij moet gewoon doorgaan met zijn leven. Maar er moeten wel duidelijke afspraken gemaakt worden. Logisch...

Soms zit ik ook alleen thuis en denk ik was hij maar hier. Soms is het eenzaam maar daar kan ik zelf wat aan doen. Naar mensen toegaan of ergens afspreken. En gewoon genieten van elkaar als we samen zijn. En dat doen we volop.

Dus mijn tip is ga niet in de put zitten en probeer het leuk te maken zonder je mannetje.

Liefs maddox

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Hallo,

Ik begrijp heel goed wat je bedoelt. Ik kan er ook niet tegen om alleen thuis te zijn. Heb ook nooit 'alleen'   gewoond ofzo.
Het begon bij mij toen m'n ouders voor het eerst zonder mij op vakantie gingen. Het leek me geweldig, ze waren de hoek nog niet om of ik was al in tranen uitgebarsten. Bij mij gaat het zelfs zover, dat ik gewoon ziek wordt. Koorts, overgeven, diaree. M'n ouders gingen maar 10 dagen weg. Ik voelde me ellendig. Mijn zus is helemaal naar me toe gekomen het weekeind, niks aan het handje met mij. Ze waren weer weg, weer ziek. Het jaar daar op precies het zelfde.
Nu ik 5 jaar samen met mijn man woon wordt het wel wat beter, maar echt leuk vind ik het niet. Als hij 's avonds vergadering heeft vind ik het nog niet zo erg, maar er moet dan niet na 21.00 uur aangebeld worden ofzo, dat vind ik altijd een beetje eng. Maar het alleen naar bed gaan vind ik niet grappig. Af en toe moet hij wel eens voor zaken naar het buitenland of slaapt hij in het weekeind bij vrienden. Dat is allemaal leuk voor hem, maar ik lig te draaien en te woelen in bed. Als ik eenmaal boven in bed lig, durf ik niet meer naar beneden waar het donker is. Ik heb de telefoon naast m'n kussen liggen, zodat ik kan bellen met iemand als er wat zou gebeuren. Ziek wordt ik ondertussen gelukkig niet meer.
Dus je bent niet de enige die dit 'probleem'  heeft.  Maar ja, die mannen van ons moeten toch ook af en toe wel  even het huis uit kunnen

groetjes kirsten
39w1d

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Hallo allemaal,

Ik ben blij dat ik niet de enig ben die een man heeft die vaak en veel weg is. Mijn man heeft eigenlijk 4 banen, hij werkt voor een baas(40 uur) hij is met een eigen bedrijf bezig( zeker 20 uur) hij verkoopt schoenen in het weekend op braderien en hij komt vanaf maart volgend jaar in de gemeente raad van de vvd(ook minstens 15 uur in de week)

Dit alles kost hem zoveel tijd dat er weinig tijd over blijft voor vrienden om af te spreken en dus wil hij graag de tijd dat hij niet werkt aan vrienden en ons besteden......jullie begrijpen het al....er blijft heeeeel weinig tijd over om als gezin tijd met elkaar door te brengen. We hebben er wel vaak woorden over maar dat helpt zo weinig, hij doet allemaal dingen die hij leuk vind en dat gun ik hem ook, maar ik wil ook wel eens wat!

Wat mij opvalt is dat als er een kindje in een gezin bij komt het meestal de vrouw is die daar het meeste van merkt, de man zijn leven gaat veel makkelijker door dan dat van de vrouw.

Nou ja, ik ga niet verder klagen, ik neem het maar zoals het is en hoop elke dag op een beetje meer aandacht en tijd!!!

Groetjes en strekte Barbara! Odette(15 weken +1 dag zwanger van de 2e)