Eigenlijk wil ik gewoon van me afschrijven. Ik ben uitgerekend op 10 november en ben dus nu ruim 24 weken zwanger. Het gaat vrij goed alleen heb ik last van een lage bloeddruk en wat last van mijn bekken. Ik had al een vorm van bekken instabiliteit voor de zwangerschap. Samen met mijn vriend woon ik nu zo'n tweeënhalf jaar samen. In het begin was hij heel lief en grappig en had hij overal zin in, maar de laatste tijd lijkt hij helemaal veranderd.
Ik wil graag op tijd alles af hebben voordat onze kleine geboren wordt. Hij heeft het ook wel alleen dan met totaal andere klusjes. Bijvoorbeeld het verven van de trapkast en van de armleuningen van de stoelen buiten. Dit zijn mijns inziens geen zaken die echt op tijd voor de bevalling afgerond moeten zijn. Maar ik wil niet onaardig overkomen dus laat ik hem zijn gang gaan. Inmiddels zijn we al een paar maanden verder zijn er een hele hoop klusjes gedaan.
Waar ik me dan druk om maak is het feit dat hij mij niet helpt. Afgelopen nacht had hij nacht dienst en hij werd vandaag om 16.00 uur wakker. Ik heb het geluk dat ik een groot deel van mijn werk thuis mag doen dus ik heb de hele dag gewerkt. Toen hij wakker werd vroeg hij hoe laat we gingen eten; hij zal niet zelf aan het eten beginnen. Na het eten vaatwasser inruimen en ook daar zou hij niet een handje helpen. Tussendoor heb ik ook nog de was opgevouwen en de vaatwasser meermaals ingeruimd ook van de spullen die hij laat slingeren. Als ik dan aan hem vragen of hij de wasmand mee naar boven wil nemen omdat ik nu te zwaar voor mij is dan vergeet hij dat simpelweg. Vannacht heeft hij weer nachtdienst en hij was om 21.45 uur al klaar om te vertrekken, een kwartier vroeger dan normaal. Op dat moment werden er twee pakjes geleverd. Één daarvan was zwaarder dan 5 kg en daarom vroeg ik of hij de pakketjes aan wilde nemen, hij was toch nog vroeg. Boos ging hij weg en zei dat hij alleen moest tillen wanneer mij uitkwam. Waar dat op gebaseerd is kon hij mij niet vertellen.
Ik had gehoopt dat gedurende de zwangerschap hij mij zou helpen en ondersteunen. Maar niets is minder waar. Ik ben nog steeds degene die kookt, vaatwasser in en uit ruimt, de was doet stofzuigt, poetsen eigenlijk alles. Ook de kattenbakken verschonen begint hij niet aan. Ongeveer een jaar geleden hielp hij mij veel meer dan dat hij nu doet.
Als dat nou het enige was dan was dat niet zo'n probleem. Maar helaas is hij ook erg chagrijnig. Toen ik hem drie jaar geleden leerde kennen was het een vrolijke en grappige jongen. Maar inmiddels wordt hij steeds afstandelijker. Hij raakt me niet graag aan, kust me niet graag en enige vorm van andere intimiteit zit er ook al maanden niet zien.
Met het uitzoeken van de baby spulletjes ging hij mee. Dat wil zeggen we hebben samen kinderkamertje en wat andere grote uitgaven samen uitgezocht. Nu ben ik bezig om ook de kleinere dingen aan te schaffen zoals flesjes, beddengoed, kleertjes etc. Hier kijkt hij niet naar om. Hij vertrouwt mij op wat ik koop zoals hij zelf zegt.
Nogmaals ik wil niet onaardig of zeurend overkomen maar tot nu toe heb ik alles nog alleen gedaan en zou hij mij ook niet ondersteunen. Ik lees wel eens verhalen dat mannen vanaf dag één al heel zorgzaam zijn en alles over willen nemen maar dat is hier niet het geval. Ook als ik last van me rug heb zegt hij dan moet je het maar insmeren. Ik ben bang dat als straks de kleine geboren is hij er ook weinig naar om kijkt. En als ik er met hem over praat over hoe hij veranderd is de laatste tijd en het feit dat hij mij niet zoveel helpt dan zegt hij dat hij druk is met andere klusjes in en om het huis. Tegen andere mensen kan hij wel vrolijk zijn. maar als ik vraag of hij aan mijn buik wil voelen zodat hij kan voelen hoe de kleine beweegt dan begint hij al te zuchten.
Zijn er meer mensen die gehad hebben? Of ben ik nu echt aan het zeuren? Vraag ik dan echt zoveel? Heeft iemand een suggestie wat ik misschien fout doe? Voor mijn gevoel doe ik mijn uiterste best en wijs ik hem er niet de hele tijd op dat hij spullen laten slingeren of dat hij alsmaar bezig is met andere klusjes in plaats van mij helpen dit komt hooguit eens per maand ter spraken. En zie ik het dan echt zo verkeerd? Is het dak van de garage schoonmaken belangrijker dan het regelen van zaken zoals testament en samenlevingscontract zodat als er wat met mij gebeurd hij in mijn huis kan blijven wonen met ons kindje?
Ik hoor graag jullie tips en adviezen. Ik ben op dit moment ten einde raad.
Ik wil graag op tijd alles af hebben voordat onze kleine geboren wordt. Hij heeft het ook wel alleen dan met totaal andere klusjes. Bijvoorbeeld het verven van de trapkast en van de armleuningen van de stoelen buiten. Dit zijn mijns inziens geen zaken die echt op tijd voor de bevalling afgerond moeten zijn. Maar ik wil niet onaardig overkomen dus laat ik hem zijn gang gaan. Inmiddels zijn we al een paar maanden verder zijn er een hele hoop klusjes gedaan.
Waar ik me dan druk om maak is het feit dat hij mij niet helpt. Afgelopen nacht had hij nacht dienst en hij werd vandaag om 16.00 uur wakker. Ik heb het geluk dat ik een groot deel van mijn werk thuis mag doen dus ik heb de hele dag gewerkt. Toen hij wakker werd vroeg hij hoe laat we gingen eten; hij zal niet zelf aan het eten beginnen. Na het eten vaatwasser inruimen en ook daar zou hij niet een handje helpen. Tussendoor heb ik ook nog de was opgevouwen en de vaatwasser meermaals ingeruimd ook van de spullen die hij laat slingeren. Als ik dan aan hem vragen of hij de wasmand mee naar boven wil nemen omdat ik nu te zwaar voor mij is dan vergeet hij dat simpelweg. Vannacht heeft hij weer nachtdienst en hij was om 21.45 uur al klaar om te vertrekken, een kwartier vroeger dan normaal. Op dat moment werden er twee pakjes geleverd. Één daarvan was zwaarder dan 5 kg en daarom vroeg ik of hij de pakketjes aan wilde nemen, hij was toch nog vroeg. Boos ging hij weg en zei dat hij alleen moest tillen wanneer mij uitkwam. Waar dat op gebaseerd is kon hij mij niet vertellen.
Ik had gehoopt dat gedurende de zwangerschap hij mij zou helpen en ondersteunen. Maar niets is minder waar. Ik ben nog steeds degene die kookt, vaatwasser in en uit ruimt, de was doet stofzuigt, poetsen eigenlijk alles. Ook de kattenbakken verschonen begint hij niet aan. Ongeveer een jaar geleden hielp hij mij veel meer dan dat hij nu doet.
Als dat nou het enige was dan was dat niet zo'n probleem. Maar helaas is hij ook erg chagrijnig. Toen ik hem drie jaar geleden leerde kennen was het een vrolijke en grappige jongen. Maar inmiddels wordt hij steeds afstandelijker. Hij raakt me niet graag aan, kust me niet graag en enige vorm van andere intimiteit zit er ook al maanden niet zien.
Met het uitzoeken van de baby spulletjes ging hij mee. Dat wil zeggen we hebben samen kinderkamertje en wat andere grote uitgaven samen uitgezocht. Nu ben ik bezig om ook de kleinere dingen aan te schaffen zoals flesjes, beddengoed, kleertjes etc. Hier kijkt hij niet naar om. Hij vertrouwt mij op wat ik koop zoals hij zelf zegt.
Nogmaals ik wil niet onaardig of zeurend overkomen maar tot nu toe heb ik alles nog alleen gedaan en zou hij mij ook niet ondersteunen. Ik lees wel eens verhalen dat mannen vanaf dag één al heel zorgzaam zijn en alles over willen nemen maar dat is hier niet het geval. Ook als ik last van me rug heb zegt hij dan moet je het maar insmeren. Ik ben bang dat als straks de kleine geboren is hij er ook weinig naar om kijkt. En als ik er met hem over praat over hoe hij veranderd is de laatste tijd en het feit dat hij mij niet zoveel helpt dan zegt hij dat hij druk is met andere klusjes in en om het huis. Tegen andere mensen kan hij wel vrolijk zijn. maar als ik vraag of hij aan mijn buik wil voelen zodat hij kan voelen hoe de kleine beweegt dan begint hij al te zuchten.
Zijn er meer mensen die gehad hebben? Of ben ik nu echt aan het zeuren? Vraag ik dan echt zoveel? Heeft iemand een suggestie wat ik misschien fout doe? Voor mijn gevoel doe ik mijn uiterste best en wijs ik hem er niet de hele tijd op dat hij spullen laten slingeren of dat hij alsmaar bezig is met andere klusjes in plaats van mij helpen dit komt hooguit eens per maand ter spraken. En zie ik het dan echt zo verkeerd? Is het dak van de garage schoonmaken belangrijker dan het regelen van zaken zoals testament en samenlevingscontract zodat als er wat met mij gebeurd hij in mijn huis kan blijven wonen met ons kindje?
Ik hoor graag jullie tips en adviezen. Ik ben op dit moment ten einde raad.