Hoi Bloempje,
Ik volg je een beetje op deze nieuwe mamaclub en wilde toch even op dit topic reageren.
Wat jij aangeeft; dat liefde moet groeien, daar geloof ik ook absoluut in.
Ik had dat namelijk (in tegenstelling tot wat jij zegt met Lois) ook al na de geboorte van Noah. Ik had verwacht direct na de geboorte 'overspoeld' te worden met liefde. Direct het gevoel te hebben alsof hij 'er altijd al was' enz enz enz. Nou, daar merkte ik dus niks van. In tegendeel eigenlijk... Ik viel om van vermoeidheid, was labiel en chagerijnig en vroeg me regelmatig af waar we in hemelsnaam aan begonnen waren! Maar bovenal voelde ik me MEGA schuldig omdat ik blijkbaar niet 'genoeg' van Noah hield. Waar waren bij mij die oer-moeder gevoelens?? Ik heb hem nooit iets aan willen doen o.i.d, maar heb wel regelmatig intens terug verlangd naar de tijd voor dat ik moeder was geworden.
Het heeft denk ik wel ruim een jaar (okay, heel eerlijk, misschien wel bijna twee jaar) en heeeeeel veel gesprekken met mijn man en ook een therapeut voor ik heb kunnen accepteren dat ook de liefde voor een kindje (bij mij) moet groeien (en vooral; dat dat mij geen slechte moeder maakt!) En ja, inderdaad, hoe ouder Noah werd, hoe gekker ik op hem werd. En zo langzamerhand ging ik ook die intense; 'oer'liefde voelen waar iedereen het altijd over heeft.
Nu is hij het zonnetje in mijn leven en zou ik me inderdaad niet meer voor kunnen (en willen!) stellen dat hij er niet is. Maar ik heb mijn lesje dus wel geleerd in deze, en weet nu ook al bijna zeker dat het bij een eventueel tweede kindje waarschijnlijk weer precies zo zal gaan. (als ik dat ooit weer aandurf,haha)
Het krijgen van een kindje is geen garantie dat je meteen alle sluizen vol liefde open gooit. Het is prima als dat moet groeien, zoals ook bijvoorbeeld de liefde voor je man is gegroeid. En hopelijk durf ik er dan tegen die tijd ook op te vertrouwen dat die intense liefde die ik nu voor Noah voel, vanzelf ook weer zal komen voor dat tweede kindje.
Maar uiteindelijk is ook liefde een kwestie van geven en nemen toch? En laten we eerlijk zijn.. met een baby is het vooral geven geven en nog eens geven. Duseh, zolang je Sven goed verzorgd en zeker ook jezelf (!!) niet vergeet, ben je wat mij betreft een hele goede moeder. En tja, die liefde komt dan vanzelf weer hoor. Als je weer 7 uur per nacht kan slapen bijvoorbeeld. Of hij mama tegen je zegt in plaats van alleen maar te brullen ;-)
Liefs en veel sterkte ermee
10e
