Hallo,
Graag zou ik in contact willen komen met vrouwen die net als ik een mola- zwangerschap hebben doorstaan.
Ik was uitgerekent op 14.02.2005, dan zou ons kleine hummeltje ongeveer gekomen zijn. Helaas is bij ong 12 weken ondekt dat het vruchtje niet meer leefde en ik een mola zwangerschap had.
Je wereld staat dan even op zijn kop, eerst het verdriet dat je kindje/vruchtje dood is en het hele ziekenhuis gebeuren waar je klaar voor word gestoomt.
In het kort: een week daarna een curratage, bloed prikken om te kijken of HCG hormoon in bloed daalt, nee!! daarna 9 maanden chemotherapie en daar na een jaar lang bloed prikken en onder controle van gyn blijven.
Gelukkig ben ik 6 weken bevallen van een kerngezonde zoon Tymo, maar al
het verdriet komt weer even boven water. Het lijkt wel of je nu beseft
wat je gemist hebt. Een heel raar gevoel !
We staan ieder jaar stil bij de datum dat we uitgerekend waren, 14 februari, dan doen we iets speciaals en gaat er een kaarsje aan. Ik heb er bewust voor gekozen om zijn (ik heb sterk het gevoel dat het een jongetje zou worden) soort van verjaardag te vieren.
Nu moet ik dus binnen kort weer terug naar ziekenhuis om te kijken of het HCG hormoon gedaalt is..... dus best wel spannend, wat als dat niet is?
dat is nu ook wel een grote angst.
Daarom wil ik in contact komen met vrouwen die ook na een mola zwanger zijn geweest.
Liefs Denise
Aan de andere vrouwen die een kindje hebben verloren: hebben jullie ook sterk een gevoel over het geslacht en het gevoel dat het ''zieltje' nog bij je is?
ook al is het al heel vroeg gegaan!
Graag zou ik in contact willen komen met vrouwen die net als ik een mola- zwangerschap hebben doorstaan.
Ik was uitgerekent op 14.02.2005, dan zou ons kleine hummeltje ongeveer gekomen zijn. Helaas is bij ong 12 weken ondekt dat het vruchtje niet meer leefde en ik een mola zwangerschap had.
Je wereld staat dan even op zijn kop, eerst het verdriet dat je kindje/vruchtje dood is en het hele ziekenhuis gebeuren waar je klaar voor word gestoomt.
In het kort: een week daarna een curratage, bloed prikken om te kijken of HCG hormoon in bloed daalt, nee!! daarna 9 maanden chemotherapie en daar na een jaar lang bloed prikken en onder controle van gyn blijven.
Gelukkig ben ik 6 weken bevallen van een kerngezonde zoon Tymo, maar al
het verdriet komt weer even boven water. Het lijkt wel of je nu beseft
wat je gemist hebt. Een heel raar gevoel !
We staan ieder jaar stil bij de datum dat we uitgerekend waren, 14 februari, dan doen we iets speciaals en gaat er een kaarsje aan. Ik heb er bewust voor gekozen om zijn (ik heb sterk het gevoel dat het een jongetje zou worden) soort van verjaardag te vieren.
Nu moet ik dus binnen kort weer terug naar ziekenhuis om te kijken of het HCG hormoon gedaalt is..... dus best wel spannend, wat als dat niet is?
dat is nu ook wel een grote angst.
Daarom wil ik in contact komen met vrouwen die ook na een mola zwanger zijn geweest.
Liefs Denise
Aan de andere vrouwen die een kindje hebben verloren: hebben jullie ook sterk een gevoel over het geslacht en het gevoel dat het ''zieltje' nog bij je is?
ook al is het al heel vroeg gegaan!