Mood swings

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hoi meiden,

Sinds ik zwanger ben (nu 12+2) heb ik vreselijke last van mood swings, ik kan van het ene moment veranderen van heel vrolijk naar vreselijk sjachie of depresief zelfs. Een paar minuten later is er dan niets meer aan de hand en kan ik weer helemaal opgewekt zijn. Ook kan ik van het ene op het andere moment vreselijk gaan lopen piekeren of het allemaal wel goed gaat. Om gek van te worden( en dan heb ik het niet alleen over mezelf maar mijn arme man krijgt vaak de volle lading!) Wie herkent dit en wat kan je er vervolgens aan doen??

Bedankt( waarschijnlijk ook namens mijn man!)

Groetjes Odette
 

Hey Odette

Vervelend he die hormonen!
Ik heb er zelf ook ontzettend last van, vooral in het begin van mijn zwangerschap en toen wisten we zelfs nog niet eens dat ik zwanger was, kwam er na bijna 11 weken achter.
Het is ook een hele tijd goed gegaan, en idd, mijn mannetje is de gene die het moet ontgelden, in het begin was er veel onbegrip en snapte hij er niks van maar nu is hij het gewend en laat hij me met rust als ik in zo`n bui ben.
Ik ben nu precies 38 weken zwanger, en het lijkt wel of het nu een hoogtepunt bereikt, kan zo ineens in huilen uitbarsten.
Of je er echt iets aan kan doen weet ik niet.
Ik denk dat we er allemaal wel last van hebben!
Nu ik weet waar het zo`n beetje van afkomt, is afstand nemen ook wel goed, even iets voor je zelf doen of zo, ik doe dat ook wel.
ik hoop dat je er wat aan hebt!

Liefs Sarah 38w zwanger van 1e kindje
 
Hallo,

Ik herken dit ook heel goed! Ik heb het de eerste maanden gehad, toen kon ik er nog niet zo goed mee omgaan en werd ik er zelf helemaal gek van. Dan was ik weer heel blij met de zwangerschap en kon de hele wereld aan, en het volgende moment was ik helemaal over de rooie omdat ik me niet kon voorstellen dat het nu wel goed zou gaan. Dat piekeren werd minder, toen ik ook vaker naar de verloskundige mocht. Ik mocht eerst om de 5 weken, dat werd na een paar keer 4 weken, toen had ik er al minder last van, maar was ondertussen al wel 22 weken zwanger.   De 'moodswings' werden rond week 20 ook een stuk minder. Mijn man vind me zelfs liever sinds ik zwanger ben!! (ik bedoel maar). Nu zo op het eind heb ik te kampen met veel tranen. Ik kan huilen om niks, helemaal niks. Komt m'n man thuis van z'n werk, en dan barst ik in tranen uit. Of gewoon omdat het weer een warme dag was, echt de stomste dingen! Ook begint het 'piekeren' nu weer een beetje, maar met name over de bevalling. Hoe weet ik nou of het begonnen is, straks heb ik het niet in de gaten. Maar ook wel weer een beetje over het kindje, of het allemaal wel goed is. Maar dat is gelukkig niet zo erg als in het begin.
Maar ja, ik vraag me af of dat 'piekeren', zorgen maken uberhaupt ooit wel overgaat. Want tja uiteindelijk wil hij/zij ook buiten op het fietsje fietsen of wil hij/zij een brommertje, het zal er allemaal wel bij horen. En volgens mij valt er tegen die 'moodswings' niet zoveel te doen. Ik probeer me dan ook maar een beetje terug te trekken als ik merk dat ik in een onredelijke bui kom ofzo.

groetjes kirsten
36w4d
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan