Hoi Jolanda,
Ik herken dit helemaal hoor. De eerste 10 weken leken voor mij wel een eeuwigheid te duren. Bij de 10 weken echo hoorde en zag ik voor het eerst het hartje kloppen, het was goed ingenesteld, bewoog lekker in mijn baarmoeder en zag er allemaal zeer goed en positief uit.
Ik was zelfs al een week verder volgens de verloskundige 11 weken! Die kreeg ik maar mooi kado!
Wij hebben er voor gekozen om wel een combinatietest met nekplooimeting te doen. Die heb ik toevallig vandaag in de 12e week gekregen.
er zat dus een week tussen de 10 (eigenlijk 11 weken echo) en ik ben ondanks positieve berichten tijdens die echo ook steeds zo bang geweest.
Stel dat het hartje stopt met kloppen, of dat ik alsnog een miskraam krijg. Alles ging door mijn hoofd.
Vandaag de nekplooimeting. Goede uitslag kleiner dan 1:5000, maar die kleine lag de hele tijd zo stil in mijn buik. Helemaal niet dartel zoals de eerste echo. Volgende de VK normaal. Hartje klopte goed en kon ik ook horen en zien. Hij/Zij sliep gewoon. Na veel schudden met mijn buik werd ie wakker.
Toch blijf ik na deze weer goede echo en goede uitslag nekplooimeting bang dat het toch nog fout kan gaan. Ik heb veel stress van mijn woonsituatie en werk, dus daarom denk ik dat dit over zal slaan op mijn prachtige kindje en dat die er geen zin meer in heeft ofzo om in mijn lichaam te zitten (rare gedachte ik weet het...), terwijl je echt geen miskraam krijgt van stress volgens mijn VK.
Ik ben gewoon zo ontzettend blij met deze voor mij eerste zwangerschap.
Wat ik eigenlijk tegen je wil zeggen. Ik denk dat ongerustheid er gewoon een beetje bij hoort. De ene moeder zal er wel meer last van hebben dan de andere.
In principe vertrouw ik op alle positieve verhalen op dit forum en op de rest van Internet en uit mijn omgeving.
Heel veel plezier en geluk allemaal met de wondertjes in jullie buiken!
Liefs, een (beetje blijvend ongeruste) mama.
