Morgen zal ons zoontje voor altijd bij ons zijn

A

ANONYMOUS_USERNAME

Ik ben best wel een beetje nerveus, en weet even niet waar ik het moet zoeken vandaag!!
Morgen gaan we de urn halen waar de as van ons zoontje Danny is zit. We gaan de urn een mooi plekje geven in ons huis. Het is een  soort ei-vorm, met een beer erop geschilderd in het blauw,  met z'n  naam + datum.  Ik heb het behoorlijk moeilijk nu, dit is echt de definitieve afsluiting, het echte afscheid. Ik heb het gevoel dat hij 2 maanden lang ergens heeft rond gezweefd.

Hij zal helaas nooit meer terug komen......

Tevens een dubbel gevoel morgen, want mn man is ook jarig morgen. Dus een heuglijke en een trieste dag. Maar we moeten het ook zo zien, ons zoontje komt thuis!

Voor altijd zal hij in onze gedachten zijn.....

Liefs Kitty
 
Wat een gemengde gevoelens geeft dat he?
Maar morgen is hij waar hij hoort, bij jullie!

De urn lijkt me heel mooi!
Wij hebben voor ons zoontje een slapend beertje gekozen.
( zie: http://www.lieve-engeltjes.nl/engeltje/RodyB  )

Maar ook wij konden haast niet wachten tot hij thuis kwam.

Heel veel sterkte, en maak er een speciale dag van!

liefs mamarovileur
 
Ik weet precies wat je bedoelt. Ook wij hebben zeker twee mnd moeten wachten voordat we ons zoontje op konden halen. Het heeft ons wel een stukje rust gegeven toen hij eindelijk thuis was. Ik hoop dat het jullie ook wat extra rust zal geven. Nu is hij voor altijd bij jullie! Ik heb ook wat as van ons zoontje in mijn verlovingsring laten verwerken en zo heb ik het gevoel dat ik hem nog steeds bij me draag...Maargoed...Onze engeltjes zitten natuurlijk ook voor altijd in ons hart! Veel sterkte morgen!

Lfs, Brigitte
 
Lieve Kitty, ook ik begrijp helemaal wat je bedoelt. Sinds ons zoontje thuis is gekomen in zijn urntje, is er rust in me gekomen. Eindelijk, hij is thuis. Wel bitter omdat je graag een  vrolijk en gezond kind thuis had willen zien, maar toch geeft het iets extra.
Hoe is jullie dag verlopen? Ben je goed ontvangen in het crematorium?
Heel veel sterkte, het blijft een wond op je ziel,
Liefs, Sigrid
 
Gisteren een behoorlijk emotionele dag gehad. Maar ook weer mooi....ons ventje is thuis voor altijd! In het crematorium werden we naar een kamertje gebracht waar het urntje op tafel stond. Ik begon spontaan te huilen. Het klinkt misschien raar, en waarschijnlijk was het mn verbeelding, maar ik pakte de urn op en hij was helemaal warm. Ik schrok daar een beetje van, dus ik zette m weer neer. Toen ik m daarna weer pakte was de urn gewoon ijskoud. Ik weet niet wat ik daarvan moet denken.....Misschien was Danny even een momentje bij ons?

Mamarovileur: Ik vind je echt een enorm mooi verhaal neergezet hebben, bij lieve-engeltjes, ook een mooi urntje! Ik heb me inmiddels aangemeld bij de site (op aanraden van jou) en ik lees nu mee met verhalen. Ik ga eerdaags ook mijn complete verhaal er op zetten. Ik lees mee met de groep tot 24 weken/beslissing hebben moeten nemen. Dat lezen doet me al veel goed, en geeft veel herkenning.

Brig: Wat mooi dat je een beetje as in je verlovingsring hebt gedaan. Ik heb daar uiteindelijk niet voor gekozen. Ik heb een hanger in de vorm van een hart, met daar 2 foto'tjes van Danny in. Zo is hij voor mijn gevoel altijd bij me. M'n man gaat eerdaags een tatoeage laten zetten, met de naam Danny. Dat is voor hem weer wat waard. Zo zie je maar, ieder heeft weer iets speciaals om het een plekje te gaan geven.

En Sigri: We werden gelukkig goed opgevangen bij het crematorium. Ze weten hoe ze er mee om moeten gaan. En ze zijn heel meelevend.....

Gisteren had ik ook mn moeder aan de lijn, en toen ik zei dat ik het weer even heel moeilijk had, en dat we Danny hadden opgehaald. Kreeg ik de reactie: O.....Dus je bent er nog niet overheen? Je moet het van je afzetten! Na de geboorte had ze ook al een aantal opmerkingen gemaakt, waardoor ik Danny nooit meer bij haar heb aangekaart. Sommige mensen zullen het nooit kunnen begrijpen.....Het is nu 2 maanden geleden, dus zo lang is dat toch niet!!?! Hij zal altijd in onze gedachten blijven, hij  heeeft tenslotte 23 weken in mn buik geleeft!

Liefs Kitty

 
Hoi Talke,

bedankt, lief dat je dat zegt....ik denk ook zelf dat  Danny *  echt even bij ons was.

Hoe gaat het nu met jou? Trek je het een beetje?

Je had het over een boek wat je in 1 keer hebt gelezen, waar heb je dat besteld?

Liefs kitty

 
wat fijn dat jullie zoontje Danny nu voor altijd bij jullie is. En wat een bijzonder moment dat de urn eerst warm en toen koud was...! Kreeg kippevel toen ik dat las.
Wat moeilijk dat je moeder zou "koel" reageert... Alsof je ooit over het verlies van een kind kan komen. Het verdriet zal slijten en plaatsmaken voor een warme herinnering (met op onverwachte momenten nog altijd verdriet...), maar vergeten??? NIET doen hoor!! Danny is en blijft jullie zoontje, ook al is het hem niet gegund te blijven leven.
Hopelijk heb je bij je man en in je omgeving wel voldoende steun om dit verdriet een plekje te kunnen geven.
Sterkte ermee, mira (jan-forum)
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan