Na 10 weken is het over

A

ANONYMOUS_USERNAME

Gisteren naar de verloskundige geweest voor de tweede echo met 12 weken, 1ste met 10 weken. Daar kregen wij het verpletterende nieuws te horen dat ons kindje al overleden was. Bij de eerste echo was schijnbaar al gezien dat het kindje geen schedeldakje heeft. Bij de tweede echo werd dit bevestigd en er was een navelbreuk te zien. Wat ons troost is dat het kindje echt niet levensvatbaar was, maar maakt het verdriet niet minder.

Wat mij wel dwars zit en wat ik ook doorgegeven heb, is dat ze bij  de 1ste echo niks hebben gezegd van evt problemen.

Maandag moet ik naar de gynacoloog bellen (was ik gisteren ook meteen geweest) om te bespreken hoe verder. Het embry is nog niet uitgedreven.

Wij kijken wel vooruit en willen het zo snel mogelijk opnieuw proberen.

Ik hoor graag wie dit ook heeft meegemaakt en hoe die ermee om is gegaan.
 
Hoi Yvonne, ik heb al gereageerd op je stukje bij "leeg".
Had er alleen de naam van kirje bij gezet.
Jou verhaal komt mij zo bekent voor joh want ik had ook een goede echo met 8 weken en 1 dag en met 9 weken schijnt het hartje gestopt te zijn.

xxx Desiree
 
Na het gesprek met de gynacoloog maandag ben ik woensdag opgenomen in het ziekenhuis om te kijken of met medicijnen de embrio werdt uitgedreven. Na 3x de medicijnen te krijgen en 10 uur verder is het vruchtje dan toch "geboren". Ik verlies veel bloed en stolsels. De gynacoloog in het ziekenhuis wordt dan toch opgeroepen door de verloskundige. Er wordt een echo gemaakt en daarop is nog veel weefsel te zien. Dus ik moest naar de o.k. Eerste een infuus en om 23.00 uur naar de o.k. Om 24.00 uur was ik weer op mijn kamer. Het was reuze meegevallen. Ik had een ruggeprik gehad en was dus nog half verdoofd. Wel een rare bewustwording. Alles ging gelukkig goed en had ook bijna geen bloedverlies meer. Nachtje in het ziekenhuis gebleven samen met mijn man gelukkig en de volgende ochtend mocht ik weer naar huis.

Nu een dag verder heb ik wel lekker thuis geslapen en het gaat op zich goed. Nog pijn in mijn rug waar de ruggeprik ik gezet. Als ik op tijd rust en goed zit dan gaat het wel. Geestelijk schommelt het nogal. Ben niet verdrietig maar het zit nog niet allemaal op de juiste plek. Dat komt wel - heeft gewoon tijd nodig.

Voor iedereen die een miskraam heeft gehad - heel veel sterkte, ik begrijp nu precies hoeveel inpact dat heeft op je leven.

Als wij weer zover zijn om ervoor te gaan, zal het ook wel heel erg moeilijk zijn. Ik zal dan veel zorgen hebben over de gezondheid van het kindje. Maar dat zien we dan wel. Ik heb op het moment veel steun aan mijn man en schoonzusje. Zij is wel 15 weken zwanger, dus dat zal nog wel moeilijk worden als zij wel een kindje krijgt. Maar ja ons kindje was niet gezond, dus dat is een schrale troost.

Yvonne
 
Ik krijg er kippenvel van, maar wij hebben op hetzelfde moment nieuws gekregen dat het niet goed is en ook in dezelfde week dat het is uitgedreven. Brrrr ik was hetzelfde aantal weken en ons kindje is met 8 weken opgehouden met leven en in de 10e week dus   gekomen.

M'n lichaam zegt a maar het is eigenlijk b. Zit nogal in de knoop met m'n hormonen. En heb sinds 1,5 week nare zwangerschapskwaaltjes waar ik helemaal kregel van word. Hoe is het met jou.

Groetjes Loon
 
Ha meiden,

hier ook zo'n zelfde verhaal. Afgelopen vrijdag bij 10-weken echo te horen gekregen dat er geen hartje klopte, waarschijnlijk ook vanaf 8,5 week niet meer. Dat was echt even schrikken en verdriet, maar ik moet zeggen dat het nu erg goed met ons gaat. Ik denk steeds..of zou de klap nog komen? Ik heb wel vrijdag erg veel met mensen om me heen kunnen praten en bovendien hebben we al een heerlijke dochter van 2. Dat helpt denk ik wel. Ten eerste zorgt ze voor een hoop afleiding (ze had tijdens de echo gepoept, dus we konden gelijk aan de slag) en we zijn ook al helemaal happy met haar. Ook weet ik dus dat we een gezond kindje kunnen krijgen, de mogelijkheid is er in ieder geval. Ook valt me op hoe meer ik erover praat, hoe meer mensen ik hoor die het ook hebben meegemaakt. De statistieken liegen niet, het gebeurt dus echt vaak. Als je ziet hoeveel gezonde kindjes er geboren worden..daar staan dus veel verdrietige verhalen tegenover.

Nu zit ik nog met het dilemma wat nu te doen. Vanmorgen bij de gynaecoloog geweest (ik vertoon geen enkele vorm van bloeding of buikpijn) en die heeft óf pillen óf curretage voorgesteld. Nu zegt iedereen: curretage stelt niets voor, maar ik ga waarschijnlijk toch voor de pillen. Toch iets 'natuurlijker' dan in je lijf 'roeren'.  Maar ja, ik ben ook wel bang voor de pijn en bloedingen, het kan heftig worden. Dus hierbij ook nog de vraag: wie heeft er ervaring met de vaginale pillen die een miskraam opwekken?

Alvast bedankt voor de reacties. Ik zie dat het een lang verhaal geworden is, misschien niet zo leuk om te lezen, maar ik moest het even kwijt.

Jullie allemaal sterkte en ik wens een nieuwe gezonde zwangerschap toe!

 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan