<p>Hoi hoi, </p><p>Ik zit er even behoorlijk doorheen en ik wil even van me afschrijven.</p><p>We zijn inmiddels 29 maanden aan het proberen om een kindje te krijgen en nog altijd hebben we geen kindje. Vorig jaar augustus kreeg ik bij 6 weken een miskrasm en afgelopen september kreeg ik bij 11,5e week een miskraam. Zwanger worden duurt lang, maar kan dus wel spontaan. Helaas wil mn lichaam de kindjes niet houden. Het ziekenhuis doet niets, omdat zwanger worden dus wel mogelijk is.</p><p>Sommige weken voel ik me goed en ben ik positief, maar op dit moment zit ik er zwaar doorheen. Ik heb nergens zin in, ben het vertrouwen in m'n lichaam kwijt en ben mega onzeker over de toekomst. Zal ik ooit moeder worden?</p><p>Pff, hoe gaan anderen hiermee om? </p>
Installeer de app
How to install the app on iOS
Follow along with the video below to see how to install our site as a web app on your home screen.
Opmerking: This feature may not be available in some browsers.
Je gebruikt een verouderde webbrowser. Het kan mogelijk deze of andere websites niet correct weergeven.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
Na 29 maanden nog geen mama
- Onderwerp starter Suussske
- Startdatum
Zelf geen ervaring mee, maar mijn schoonzusje en zwager zijn 4 jaar bezig geweest. In die tijd 3 miskramen gehad, dus bij hun kon het ook maar ging er steeds iets mis. En 3x in 4 jaar tijd is natuurlijk sowieso niet heel veel.
Ze zijn na 3.5 jaar doorgestuurd naar het ziekenhuis. Na 4 jaar zijn ze spontaan zwanger geraakt en nu is ze 37 weken zwanger van hun eerste kindje. Eindelijk!!! Het kán dus wel. Ze zijn nog steeds 'maar' 29 en 32 jaar, ze waren gelukkug nog heel jong toen ze probeerden zwanger te raken.
Dus... wie weet is het jou ook op een dag gegund.. ik hoop het. Houd moed, en sterkte!!
Ze zijn na 3.5 jaar doorgestuurd naar het ziekenhuis. Na 4 jaar zijn ze spontaan zwanger geraakt en nu is ze 37 weken zwanger van hun eerste kindje. Eindelijk!!! Het kán dus wel. Ze zijn nog steeds 'maar' 29 en 32 jaar, ze waren gelukkug nog heel jong toen ze probeerden zwanger te raken.
Dus... wie weet is het jou ook op een dag gegund.. ik hoop het. Houd moed, en sterkte!!
Zelf geen ervaring mee, maar mijn schoonzusje en zwager zijn 4 jaar bezig geweest. In die tijd 3 miskramen gehad, dus bij hun kon het ook maar ging er steeds iets mis. En 3x in 4 jaar tijd is natuurlijk sowieso niet heel veel.
Ze zijn na 3.5 jaar doorgestuurd naar het ziekenhuis. Na 4 jaar zijn ze spontaan zwanger geraakt en nu is ze 37 weken zwanger van hun eerste kindje. Eindelijk!!! Het kán dus wel. Ze zijn nog steeds 'maar' 29 en 32 jaar, ze waren gelukkug nog heel jong toen ze probeerden zwanger te raken.
Dus... wie weet is het jou ook op een dag gegund.. ik hoop het. Houd moed, en sterkte!!
Ze zijn na 3.5 jaar doorgestuurd naar het ziekenhuis. Na 4 jaar zijn ze spontaan zwanger geraakt en nu is ze 37 weken zwanger van hun eerste kindje. Eindelijk!!! Het kán dus wel. Ze zijn nog steeds 'maar' 29 en 32 jaar, ze waren gelukkug nog heel jong toen ze probeerden zwanger te raken.
Dus... wie weet is het jou ook op een dag gegund.. ik hoop het. Houd moed, en sterkte!!
Hee,
Wij zitten op 23 maanden. Lopen sinds augustus (19 maanden) bij het ziekenhuis. Als ik jou verhaal zo lees dan bekruipt me eerst een jaloers gevoel omdat het op de natuurlijke manier kan, maar toen las ik dat je nog niet in het ziekenhuis mag lopen. Wij wel omdat ik geen eisprong heb. Dat is natuurlijk niet het ergste wat er aan de hand kan zijn, maar wel een reden waarom wij bij het ziekenhuis lopen.
Ik heb dezelfde nare gedachtes op sommige momenten....
Wij zitten op 23 maanden. Lopen sinds augustus (19 maanden) bij het ziekenhuis. Als ik jou verhaal zo lees dan bekruipt me eerst een jaloers gevoel omdat het op de natuurlijke manier kan, maar toen las ik dat je nog niet in het ziekenhuis mag lopen. Wij wel omdat ik geen eisprong heb. Dat is natuurlijk niet het ergste wat er aan de hand kan zijn, maar wel een reden waarom wij bij het ziekenhuis lopen.
Ik heb dezelfde nare gedachtes op sommige momenten....
Ik heb een afwijkende vorm (uterus bicornis) van mijn baarmoeder en een aantal (7x, variërend van 4 tot 8 weken? miskramen gehad (bleek achteraf). Ik heb bij de gyneacoloog een inwendige echo gehad waarop de afwijking te zien is. Dit kan alleen gezien worden als er geen zwangerschap is of heel vroeg in de zwangerschap. Een van de nadelen van een afwijkende vorm is dat er minder ruimte/ plek is voor de innesteling en door de afwijkende vorm ook de ligging en groei van het kindje belemmerd kan worden en er een kans is op vroeggeboorte vanwege ruimtegebrek in de baarmoeder. Een afwijkende vorm wordt vaak pas vastgesteld na meerdere miskramen en soms bij toeval.
Bij mij was het dus niet het probleem om zwanger te worden, maar wel om zwanger te blijven. Wij zijn gezegend met een heel lief knulletje, maar ik snap je volledig! Vraag een doorverwijzing naar de gyneacoloog en vraag of er eventueel onderzoek gedaan kan worden. Een eventuele afwijking of oorzaak van het niet zwanger blijven helpt je alleen niet om je wens sneller uit te laten komen.
Houd moed, houd het gezellig, praat erover (al dan niet met een deskundige) en blijf geloven in je lichaam!!
Bij mij was het dus niet het probleem om zwanger te worden, maar wel om zwanger te blijven. Wij zijn gezegend met een heel lief knulletje, maar ik snap je volledig! Vraag een doorverwijzing naar de gyneacoloog en vraag of er eventueel onderzoek gedaan kan worden. Een eventuele afwijking of oorzaak van het niet zwanger blijven helpt je alleen niet om je wens sneller uit te laten komen.
Houd moed, houd het gezellig, praat erover (al dan niet met een deskundige) en blijf geloven in je lichaam!!
Wat heftig dat het al zo lang duurt en dat je 2 miskramen hebt gehad.
Ik herken je gevoelens heel goed. Wij zijn ook al een tijdje bezig maar nog niet zo lang als bij jullie, 14 maanden nu. Ik heb ook momenten dat ik er helemaal doorheen zit dus kan me heel goed voorstellen hoe dat voor jou moet zijn.
Het lijkt me heel moeilijk als ze je niet verder helpen. Kijken ze ook niet of ze een reden kunnen vinden dat het niet blijft zitten?
Ik herken je gevoelens heel goed. Wij zijn ook al een tijdje bezig maar nog niet zo lang als bij jullie, 14 maanden nu. Ik heb ook momenten dat ik er helemaal doorheen zit dus kan me heel goed voorstellen hoe dat voor jou moet zijn.
Het lijkt me heel moeilijk als ze je niet verder helpen. Kijken ze ook niet of ze een reden kunnen vinden dat het niet blijft zitten?
Dankjewel voor jullie reacties, fijn om te weten dat je niet alleen bent!
@babetje. We zijn al wel een jaar in het ziekenhuis geweest, ik heb echo's gehad en er is zaadonderzoek en bloedonderzoek geweest. Alles lijkt goed te zijn. Over een afwijkende baarmoedervorm is niets gezegd, dus ik ga er vanuit dat dit goed is.
@Marianna, ze hebben wel een erfelijkheidsonderzoek gedaan en gelukkig zijn al onze chromosomen normaal. Daarnaast heb ik net bloed geprikt om de stolling van het bloed te bekijken. Over een maand krijgen we daar de uitslag van. Als dit goed is, houdt het in het ziekenhuis verder op. We kunnen zwanger worden, dus het is een kwestie van tijd zeggen ze.
Ik snap het allemaal wel, rationeel gezien, maar het is zo moeilijk om te accepteren dat het zo lang duurt en dat het zo onzeker is.
@babetje. We zijn al wel een jaar in het ziekenhuis geweest, ik heb echo's gehad en er is zaadonderzoek en bloedonderzoek geweest. Alles lijkt goed te zijn. Over een afwijkende baarmoedervorm is niets gezegd, dus ik ga er vanuit dat dit goed is.
@Marianna, ze hebben wel een erfelijkheidsonderzoek gedaan en gelukkig zijn al onze chromosomen normaal. Daarnaast heb ik net bloed geprikt om de stolling van het bloed te bekijken. Over een maand krijgen we daar de uitslag van. Als dit goed is, houdt het in het ziekenhuis verder op. We kunnen zwanger worden, dus het is een kwestie van tijd zeggen ze.
Ik snap het allemaal wel, rationeel gezien, maar het is zo moeilijk om te accepteren dat het zo lang duurt en dat het zo onzeker is.