Na 3,5 jaar nog op dit forum............

A

Anoniem

Guest
Hallo meiden,

Heb een tijd niets van me laten horen dus wellicht kennen velen van jullie mij niet eens meer. Zie hier in ieder geval veel nieuwe namen.
Ik ben Inge en schrijf al dik 3 jaar op het forum. Mijn maatjes van 'toen'   hebben inmiddels al een kindje. Ik dus nog niet.
Wij hebben 6   IUI's gehad en zouden met IVF beginnen maar toen we met de eerste behandeling begonnen voelde het heel slecht. We kwamen erachter dat we elkaar de laatste jaren behoorlijk zijn kwijtgeraakt en dat we vrienden zijn en geen man en vrouw meer. IVF dus afgebeld met veel tranen. Denk je dat je er bijna bent................en dan dit weer. We proberen elkaar nu terug te vinden door meer aandacht aan elkaar te bestenden en lief voor elkaar te zijn.
We hebben jaren op de overlevingsmodus geleeft en zijn op die voet verder gegaan alsod het normaal is. Niet dus..... Dus meiden pas goed op jezelf en op je partner want na 3 jaar dokteren staat mijn huwelijk op springen en ben ik nog steeds kinderloos. Verlies elkaar niet en vergeet niet dat samen gelukkig zijn belangrijker is dan wat dan ook.

X inge
Voor wie het leuk vind om mijn weblog te lezen:
http://wensweb.web-log.nl
 
Hoi Inge,

Ik kom regelmatig op je weblog kijken. En dan ga je inderdaad eens goed nadenken over je relatie en het kinderen krijgen. Wij hebben net te horen gekregen dat wij ook voor IVF moeten gaan. Het nadeel zal zijn dat wij op een wachtlijst komen te staan. We zullen zeker onze relatie goed in stand moeten houden (is op dit moment ook heel goed) om door die zware tijd heen te komen.

Ik had je al veel sterkte gewenst en op je weblog maar wil het nog een keertje doen. Geniet lekker van jullie vakantie. En denk niets moet alles mag. Ik hoop dat jullier er zeker uit komen.

ik heb ook nog een weblog als je het leuk vind. www.onzegrotewens.web-log.nl

groetjes en veel liefs

Nicole
 
Hoi Inge,

Ik wil allereerst even zeggen dat ik (hoe moeilijk het ook voor je moet zijn geweest) ik bewondering voor je heb dat je deze keuze hebt gemaakt en eerst je relatie weer op de rails wilt krijgen.
Wij hebben er dik 4 jaar over gedaan om zwanger te worden en uiteindelijk ben ik dan zwanger geraakt door IVF met ICSI. In die tijd word je zo geleefd dat ik niet in de gaten had wat het met onze relatie deed. En we inderdaad meer op broetr en zus leken dan op man en vrouw. Na de bevalling toen alles eindelijk na zoveel jaren weer rustig werd hebben we ook echt aan onze relatie moeten werken. We werden niet meer geleefd maar moesten zelf weer gaan leven. Ontzettend moeilijk!! We zijn nu weer 3 jaar verder en gelukkig gaat alles prima.

Ik wil jullie heel veel succes wensen om terug te vinden wat jullie kwijt zijn geraakt en weer volop van elkaar te gaan genieten.

Heel veel liefs
 
Lieve inge,

Ik wil je heel veel sterkte wensen en ik hoop dat jullie elkaar weer helemaal terug vinden en met veel kracht straks de ivf in kunnen!

Dikke kus F.
 
Hey Inge,

Ach jeetje meid wat rot voor je dat je nu nog steeds op dit forum zit.
Ik herkende je naam toevallig, heb nl ook een tijdje op het forum
gezeten van zwanger worden waar jij ook wel eens te vinden was.
Ik vind het echt zo rot voor je, en kan me ook zo goed voorstellen
dat dit allemaal tenkoste gaat van je relatie. Ondertussen ben ikzelf
wel al 3 mnd geleden moeder geworden. Geen perfecte zwangerschap
gehad maar alles wees erop dat alles ok was. Helaas vervloog deze
droom toen ik uiteindelijk na 40 wkn beviel van mijn dochter. Helaas
is het helemaal niet goed met haar. We reizen op en af naar het zh.
En ook wij moeten onze relatie erg goed in de gaten houden, door alle
zorgen die we hebben. Ik hoop echt zo voor je dat het binnenkort, toch
zwanger zult raken! En dat je ook eens kan meekletsen als zwangere en
uiteindelijk als moeder. Ik wens je echt alle geluk vd wereld toe en je man
ook! Heel veel liefs xxx mama.
 
Hoi Inge,

Jeetje ik zit hier gewoon mee te huilen met je. Ik vroeg me al af waar je was? We hebben even problemen gehad met onze computer waardoor hij helemaal gereset moest worden. Hierdoor was ik jouw weblog kwijt. Ik keek regelmatig of ik berichten van je zag hoe het met de IVF behandeling ging. Helaas, ik zag al een tijdje niks meer. Ik was erg nieuwsgierig. Nu lees ik dit. Pffff wat een klap en ja eigenlijk geen woorden voor maar zo herkenbaar en ook je berichten op je weblog   zijn zeer herkenbaar.

Ook ik ben nu bijna 3 jaar bezig met een kinderwens. Laatst (januari)  mailde ik jou dat wij ook opgingen voor IVF. Ik kon naar  Amsterdam. Jij gaf nog aan dat het slagingspercentage daar lager lag en dat het de moeite waard was om naar het UMC te gaan. We zijn uiteindelijk toch bij het UMC gegaan. Een paar maanden rust was niet geheel gek. Eigenlijk liep alles toch nog heel snel. Wachtlijst van 3 maanden en we moesten al wel de bijeenkomst volgen. Bij de informatie avond kwamen we een oude  goede vriend van mijn vriend tegen.  Nog meer herkenning ook voor mijn partner. Twee weken later besloot de arts toch nog de procedure, waarin ik anderhalf jaar geleden zat weer helemaal over te doen alleen dan met Metformine.

Ene kant opgelucht dat ik niet ophoefde voor IVF maar andere kant ik was vorig jaar resistent verklaart voor clomid. Nu moet ik het hele traject weer opnieuw in. Weinig zin. We zijn toen ook maar op vakantie gegaan. Daar kwamen we er achter dat er nog meer was in het leven dan een ziekenhuis. Ook wij werden al geruime tijd geleefd door het ziekenhuis. Nu hebben we zo'n 4 maanden een beetje rust gekregen. We hebben elkaar ook zeker weer terug gevonden. Goed dat je dus op vakantie bent geweest en dat het al weer beter ging. Het komt helemaal goed. Je hebt ontzettend veel mee gemaakt in die drie jaar. Ook dat dien je te verwerken. Wie weet volgen er alleen maar betere tijden daardoor!!! Succes en inderdaad altijd in je achterhoofd houden:

Moeten we een kind hebben om gelukkig te worden? Nee,..... samen moet je gelukkig zijn en dat kan bezegeld worden met een kind. Zo denken wij althans in moeilijke tijden.

Groetjes
 
he die inge,
tja ik ben er ook nog steeds, na inderdaad 3,5 jaar. Tjee meid het zit jou ook niet mee he. Maar wel goed dat je voor je huwelijk kiest. Ik moet zeggen na onze 2e ivf poging heb ik zelf dus ook gekozen er een tijdje mee te stoppen, raakte mezelf ook even helemaal kwijt.En vond het ook allemaal niet meer echt leuk. dus begin maart de poging en nu even lekker niks. o zo heerlijk, weer tijd voor elkaar, vrijen wanneer je het zelf wilt, en niet een opgezwollen hormonenbal.... Dus na de zomer (wrs eind van het jaar de 3e poging en in hetvolgende jaar de laatste poging. De 1e wordt niet officieel geteld, aangezien ik niet reageerde op de hormonen).

zelf stop ik even alle energie in mezelf (sporten, en wat afvallen na al dat emotie eten!!!), veel weekendjes weg en vakantie en soms lekker uit mijn dak met een wijntje en een sigaretje. Tja tis toch erg ben van al dat gestress weer gaan roken, nou ja af en toe en alleen met een wijntje. Maar goed,op een verantwoorde manier geloof ik er ook niet meer in). Maar je hebt wel gelijk, je moet wel je huwelijk in de gaten blijven houden, hoe perfect het ook is, je krijgt samen heel wat te voortduren en iedereen verwerkt het ook nog op zijn eigen manier. Maar heel eerlijk, persoonlijk geloof ik er niet meer in, ook al roept de hele wereld ik weet zeker dat het gaat lukken. We zien wel, het leven is in iedergeval te mooi om voorbij te laten gaan. Dus met of zonder kinderen geloof ik er wel in dat ons leventje mooi blijft. Dat is fijn, om gewoon zonder hormonen te kunnen reageren op zo'n zwaar gevoel!!

Meid ik wens je heel veel succes, sterkte en kracht toe!!!! liefs simone
 
Terug
Bovenaan