Na 5 jaar eindelijk zwanger....en miskraam

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hoi allemaal,

Ik ben hier nieuw dus zal me eerst even voorstellen.
Mijn naam is Annet, ben 33 jaar en ben al vijf en een half jaar samen met harrie waarmee ik nu bijna twee jaar getrouwd ben.
We gingen als snel samenwonen en  hadden al heel snel een kinderwens dus alle voorbehoedsmiddelen gingen de deur uit.
Helaas bleef een spontane zwangerschap uit en zijn we vervolgens in het ziekenhuis terecht gekomen.
Na vele onderzoeken ( zonder resultaat ) en 7 IUI behandelingen nog steeds geen succes en vervolgens doorgegaan met IVF behandelingen.
De eerste poging was geen succes wat best logisch is door alle spanning, je weet niet wat je te wachten staat natuurlijk.
Nu, eindelijk na 5 jaar is het toch gelukt!!! Volgens een normale zwangerschap zat ik in de 6e week maar is helaas toch nog uitgelopen in een miskraam.
Het is jammer dat het  misgegaan is maar we weten nu wel dat we zwanger kunnen worden en dat is een enorme geruststelling
We hebben nog 1 IVF poging te goed maar lassen eerst een pauze in om tot rust te komen en hopen dat de laatste ons wel een zwangerschap op gaat leveren.
 
Beste Annet,
wat fijn dat je zwanger kan worden!! Dat is toch wel het goede nieuws. Wel echt oneerlijk dat je dit geluk gelijk weer los moest laten. Het leven is niet eerlijk, helaas weet ik er alles van. Ik ben 2,5 jaar bezig met de kinderwens, gelukkig kunnen wij spontaan zwanger worden. Dat is nl in die tijd 3x gelukt. Helaas werd de 1e zwangerschap een miskraam met 5,5 week. De 2e zwangerschap hebben we af moeten breken met 23,5 week, omdat de nieren van mijn zoontje zich echt niet goed ontwikkelden, helaas is net twee weken geleden de 3e zwangerschap afgebroken, het was een leeg vruchtzakje....

Je bent zo blij als je zwanger bent en het is oneerlijk dat je zo van je roze wolk afgegooid wordt als het niet goed blijkt te zijn.
Kan je daar een beetje mee omgaan?
Goed dat je even afstand probeert te nemen, om je op te laden voor de volgende poging. IVF is tenslotte niet niks, maar gelukkig bestaat het!!
Ik hoop dat je aan je 3e ivf proging een mooie zoon/dochter overhoud.

groet,
Patricia mama van Bas*
 
Hoi Patricia,

Ik heb altijd  m'n verdriet weggestopt. Ik zei altijd " nieuwe ronde, nieuwe kanzen" maar achteraf kon ik wel janken.
5 Jaar lang totaal geen zwangerschap kon maar één ding betekenen, dat we geen kinderen konden krijgen en die gedachte kon ik niet verkroppen.
Nu blijkt dat het wel mogelijk  heeft me enorm gerustgesteld  maar ik heb besloten eerst met een psycholoog te praten voordat we weer starten met de behandelingen.
Het is ook niet niks wat je allemaal meemaakt.

Ik las dat jij je baby verloor in de 23 e week, dat lijkt me erg verschikkelijk als je al zover heen bent.
Hoe heb jij alles kunnen verwerken?

Gr. Annet
 
Hoi Annet,
het is inderdaad vreselijk om je kind halverwege de zwangerschap te moeten verliezen. En tsja hoe verwerk je dat. Je leeft bij het uur en langzaam wordt dat bij de dag. Je merkt dat het verdriet veranderd. Het gaat niet weg, dat gaat het nooit, maar ik ben niet meer iedere dag aan het huilen. Wel denk ik dagelijks aan mijn mannetje. Lotgenotencontact heeft mij ook wel geholpen. Het is fijn om te merken dat alle gevoelens die je hebt door anderen herkent worden.
Daarbij loop ik ook bij een psycholoog. Ik heb eerst de tijd genomen om zelf te rouwen, dat is tenslotte een proces dat je door moet. Op een gegeven moment had ik echter gedachten in mijn hoofd over andere zwangeren, dat was vlak voor de uitgerekende datum, waar ik zelf eigenlijk van schrok. Toen heb ik me door laten verwijzen.
Ik heb ook een website voor Bas* gemaakt. Het adres is: www.basvanbeek.vlindersite.nl (tussen beek en vlindersite staat een punt)

Wel typisch dat ze geen oorzaak hebben kunnen vinden bij jullie, waardoor een spontane zwangerschap niet lukt. Balen hoor, als er nu een duidelijke, en vooral makkelijk te behandelen, reden was gevonden. Nu blijf je zo in het onzekere hangen, want waarom lukt het dan niet.
IVF is natuurlijk fantastisch, maar geeft ook geen zekerheid op een kind. In die zin heb je daar beide mogelijkheden al gehad. Niet zwanger en wel zwanger maar toch je kind verliezen. Heb je al nagedacht wat jullie doen als de 3e poging mislukt, of een miskraam wordt? Lijkt me vreselijk. De gedachte inderdaad dat er geen kinderen komen, brr. Daar probeer ik maar niet aan te denken.
Succes met afstand nemen, wie weet helpt dat ook om via de natuurlijke weg zwanger te worden. Dat hoor je natuurlijk ook wel, dat mensen zwanger worden, als ze eigenlijk stoppen met hopen.

liefs
Patricia mama van Bas*

 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan