Ik was afgelopen maandag eigenlijk 9 weken zwanger maar op die dag heb ik een curretage ondergaan.
Maandag 16 juli was ik zo gelukkig dat we weer zwanger waren na een miskraam te hebben gehad in maart dus allemaal wel vrij snel gegaan.
We hebben een gezonde dochter van 3,5 jaar en we vonden het wel tijd worden voor een broertje of zusje. De biologische klok tikt voor mij nog niet ben namelijk pas net 24 jaar geworden dus het valt allemaal wel mee.
Maar na een week kregen we de eerste echo daaruit bleek dat het vruchtzakje 4mm was dus ongeveer 5 weekjes.
We mochten twee weken later terug komen omdat we dan weer een indicatie zouden krijgen of het helemaal goed genesteld zou zitten en wat de uitgerekende datum zou zijn.
We waren helemaal blij en echt zwanger alle kwaaltjes waren aanwezig met uitzondering van misselijkheid. (dat vond ik natuurlijk niet zo erg)
dus twee weken later wij helemaal vol goede moed terug naar het ziekenhuis voor weer een echo. De echoscopiste keek een beetje zorgelijk en zoekend en toen kwam het hoge woord eruit "er zit niks in alleen een vruchtzak van 1,9 cm" nou toen begon ik helemaal te shakken en bijna te huilen.
Daarna moesten we bij de arts komen hij besloot me 11dagen te laten wachten om weer terug te komen voor opnieuw een echo! Hij zei "misschien is het wel minder ver dan we denken en is het vruchtje nog onderweg" Maar hij zei er ook bij "ik denk het niet maar we moeten toch even afwachten"
Dat waren 11 zware dagen omdat je je nog steeds zwanger voelt. Het is zo raar dat je lichaam je zo ontzettend in de steek kan laten.
Nou de volgende echo "helaas mevrouw er zit echt niks in en ik zou er graag iets intoveren maar dat gaat helaas niet"
Dus wij weer terug naar de dokter voor de papieren in orde te maken voor de curretage want ik wilde niet afwachten tot het van zelf zou komen.
Twee dagen later werd ik al gebeld dat ik de week erop langs kon komen voor de opname.
Ze waren super vriendelijk in het ziekenhuis en werd goed opgevangen.
De dag na de curretage veel pijn gehad hele flinke steken ook de volgende nog steeds niet over ging kapot van de pijn. Ook was er helemaal geen bloed verlies heel vreemd vond ik dat.
Op het moment dat ik het ziekenhuis heb gebeld dat ik langs wilde komen voor een echo werd mijn vriend op de andere telefoon gebeld door het ziekenhuis of we langs wilde komen.
Mijn vriend zei we kwamen er toch al aan maar waarom eigenlijk. Waarop de arts zei "er is iets in het weefsel gevonden na de curretage het gaat om een mola zwangerschap"
Nou toen ik dat weer hoorde kreeg ik nog meer pijn van de stress wist niet precies wat de bedoeling was en wat er ging gebeuren.
Wij naar het ziekenhuis toe bloed af laten nemen dit moet nu iedere week daaraan kunnen we zien of mijn HCG wel naar beneden gaat. Longfoto's werden er gemaakt kijken of er geen delen in mijn longen zijn geschoten.
En een inwendige echo om te kijken waar de pijn vandaan komt er zaten dus allemaal bloedproppen in mijn baarmoeder die er nog niet uit zijn gekomen.
We moeten nu dus iedere week naar het ziekenhuis voor bloedafname en we moeten een jaar wachten op een nieuwe zwangerschap!!!
Volgende week krijgen we pas de uitslagen van de longfoto's en de bloeduitslagen dus weer afwachten OF WE DAT NOG NIET GENOEG HEBBEN GEDAAN!!!
We hopen maar op een goede afloop
Maandag 16 juli was ik zo gelukkig dat we weer zwanger waren na een miskraam te hebben gehad in maart dus allemaal wel vrij snel gegaan.
We hebben een gezonde dochter van 3,5 jaar en we vonden het wel tijd worden voor een broertje of zusje. De biologische klok tikt voor mij nog niet ben namelijk pas net 24 jaar geworden dus het valt allemaal wel mee.
Maar na een week kregen we de eerste echo daaruit bleek dat het vruchtzakje 4mm was dus ongeveer 5 weekjes.
We mochten twee weken later terug komen omdat we dan weer een indicatie zouden krijgen of het helemaal goed genesteld zou zitten en wat de uitgerekende datum zou zijn.
We waren helemaal blij en echt zwanger alle kwaaltjes waren aanwezig met uitzondering van misselijkheid. (dat vond ik natuurlijk niet zo erg)
dus twee weken later wij helemaal vol goede moed terug naar het ziekenhuis voor weer een echo. De echoscopiste keek een beetje zorgelijk en zoekend en toen kwam het hoge woord eruit "er zit niks in alleen een vruchtzak van 1,9 cm" nou toen begon ik helemaal te shakken en bijna te huilen.
Daarna moesten we bij de arts komen hij besloot me 11dagen te laten wachten om weer terug te komen voor opnieuw een echo! Hij zei "misschien is het wel minder ver dan we denken en is het vruchtje nog onderweg" Maar hij zei er ook bij "ik denk het niet maar we moeten toch even afwachten"
Dat waren 11 zware dagen omdat je je nog steeds zwanger voelt. Het is zo raar dat je lichaam je zo ontzettend in de steek kan laten.
Nou de volgende echo "helaas mevrouw er zit echt niks in en ik zou er graag iets intoveren maar dat gaat helaas niet"
Dus wij weer terug naar de dokter voor de papieren in orde te maken voor de curretage want ik wilde niet afwachten tot het van zelf zou komen.
Twee dagen later werd ik al gebeld dat ik de week erop langs kon komen voor de opname.
Ze waren super vriendelijk in het ziekenhuis en werd goed opgevangen.
De dag na de curretage veel pijn gehad hele flinke steken ook de volgende nog steeds niet over ging kapot van de pijn. Ook was er helemaal geen bloed verlies heel vreemd vond ik dat.
Op het moment dat ik het ziekenhuis heb gebeld dat ik langs wilde komen voor een echo werd mijn vriend op de andere telefoon gebeld door het ziekenhuis of we langs wilde komen.
Mijn vriend zei we kwamen er toch al aan maar waarom eigenlijk. Waarop de arts zei "er is iets in het weefsel gevonden na de curretage het gaat om een mola zwangerschap"
Nou toen ik dat weer hoorde kreeg ik nog meer pijn van de stress wist niet precies wat de bedoeling was en wat er ging gebeuren.
Wij naar het ziekenhuis toe bloed af laten nemen dit moet nu iedere week daaraan kunnen we zien of mijn HCG wel naar beneden gaat. Longfoto's werden er gemaakt kijken of er geen delen in mijn longen zijn geschoten.
En een inwendige echo om te kijken waar de pijn vandaan komt er zaten dus allemaal bloedproppen in mijn baarmoeder die er nog niet uit zijn gekomen.
We moeten nu dus iedere week naar het ziekenhuis voor bloedafname en we moeten een jaar wachten op een nieuwe zwangerschap!!!
Volgende week krijgen we pas de uitslagen van de longfoto's en de bloeduitslagen dus weer afwachten OF WE DAT NOG NIET GENOEG HEBBEN GEDAAN!!!
We hopen maar op een goede afloop