Na mijn eerste bevalling die echt niet leuk is verlopen. Oa weeenstorm en na 1,5 uur persen naar ziekenhuis en daarna nog 3 kwartier geperst mbv vacuumpomp bevallen. Veel bloed verloren waardoor ik nadat ik 2 dagen thuis was ik weer opgenomen moest voor een transfusie. Borstvoeding liep niet doordat ik helemaal er door heen zat. Last van hechtingen van knip en uitscheuren. (dit was een hele verkorte versie) Niet leuk geweest dus.
Nu het verhaal van de bevalling van mijn tweede kindje.
De nacht van 24-25 maart sliep ik erg slecht en had af en toe rugweeen.
Ik moest om 10.10 die ochtend op controle bij de gynaecoloog.
Meteen maar gevraagd of de rugweeen al iets had gedaan. Nou zeker al wel 1 cm ontsluiting jippie!
Aan het eind van de controle al aangegeven dat ik wist dat het door ging zetten en ik vanavond wel terug zou komen.
Om half 2 ´s middags kreeg ik weeen waarvan ik wist, oh ja zo
voelde het bij de bevalling van Feline ook. Dennis was vrij die middag,
maar hij geloofde niet dat het begonnen was, want dat riep ik al 3
weken.
Maar om 4 uur schoonvader gebeld dat hij ons op kon komen halen,
doorgereden met zijn alleen naar schoonmoeder en Feline daar gebracht.
Toen heeft mijn schoonvader ons naar het ziekenhuis gebracht.
Ik heb van 6 tot 8 aan ctg gelegen en het waren echt regelmatige
weeen. Toen hebben ze weer even gekeken en had ik 2 cm ontsluiting.
Schoot dus niet op...
Om half 11 nog een keer gekeken en toen was het nog steeds 2 cm.
Dus toen heb ik even heel hard gehuild, want ik had het idee dat ik
voor niks pijn had.
Ik kreeg toen medicatie om te slapen en iets tegen de pijn, want ze wilden me zo niet naar huis sturen.
Had ik trouwens zelf ook absoluut niet gewild.
Dennis ging naar huis toe om lekker te kunnen slapen en ik zou bellen als hij moest komen.
Om half 2 werd ik wakker van de pijn en smeekte om medicijnen, maar
ze wilden eerst kijken of ik al meer ontsluiting had. Ja dus, ik had al
8 cm! En dat slapend zonder pijn, een wereld van verschil met de
bevalling van Feline!!
Dus ze wilden mijn vliezen breken, maar eerst moest Dennis komen.
Die lag echt net te slapen en was verbaasd, maar erg blij uiteraard.
In de tussentijd weeen weggepuft, kwart voor 4 mocht ik gaan persen en om 04.04 uur is Gijs geboren.
Het deed heus wel pijn, maar eigenlijk was het gewoon een heerlijke bevalling!
Dit is dus een opsteker voor de mensen die na een 1e niet meer willen. Als je maar een plan van aanpak opstelt zoals ik heb gedaan met de verloskundige en gynaecoloog.
groetjes Mariska
trotse moeder van Feline (26 mei 2007) en Gijs (26 maart 2009)
Nu het verhaal van de bevalling van mijn tweede kindje.
De nacht van 24-25 maart sliep ik erg slecht en had af en toe rugweeen.
Ik moest om 10.10 die ochtend op controle bij de gynaecoloog.
Meteen maar gevraagd of de rugweeen al iets had gedaan. Nou zeker al wel 1 cm ontsluiting jippie!
Aan het eind van de controle al aangegeven dat ik wist dat het door ging zetten en ik vanavond wel terug zou komen.
Om half 2 ´s middags kreeg ik weeen waarvan ik wist, oh ja zo
voelde het bij de bevalling van Feline ook. Dennis was vrij die middag,
maar hij geloofde niet dat het begonnen was, want dat riep ik al 3
weken.
Maar om 4 uur schoonvader gebeld dat hij ons op kon komen halen,
doorgereden met zijn alleen naar schoonmoeder en Feline daar gebracht.
Toen heeft mijn schoonvader ons naar het ziekenhuis gebracht.
Ik heb van 6 tot 8 aan ctg gelegen en het waren echt regelmatige
weeen. Toen hebben ze weer even gekeken en had ik 2 cm ontsluiting.
Schoot dus niet op...
Om half 11 nog een keer gekeken en toen was het nog steeds 2 cm.
Dus toen heb ik even heel hard gehuild, want ik had het idee dat ik
voor niks pijn had.
Ik kreeg toen medicatie om te slapen en iets tegen de pijn, want ze wilden me zo niet naar huis sturen.
Had ik trouwens zelf ook absoluut niet gewild.
Dennis ging naar huis toe om lekker te kunnen slapen en ik zou bellen als hij moest komen.
Om half 2 werd ik wakker van de pijn en smeekte om medicijnen, maar
ze wilden eerst kijken of ik al meer ontsluiting had. Ja dus, ik had al
8 cm! En dat slapend zonder pijn, een wereld van verschil met de
bevalling van Feline!!
Dus ze wilden mijn vliezen breken, maar eerst moest Dennis komen.
Die lag echt net te slapen en was verbaasd, maar erg blij uiteraard.
In de tussentijd weeen weggepuft, kwart voor 4 mocht ik gaan persen en om 04.04 uur is Gijs geboren.
Het deed heus wel pijn, maar eigenlijk was het gewoon een heerlijke bevalling!
Dit is dus een opsteker voor de mensen die na een 1e niet meer willen. Als je maar een plan van aanpak opstelt zoals ik heb gedaan met de verloskundige en gynaecoloog.
groetjes Mariska
trotse moeder van Feline (26 mei 2007) en Gijs (26 maart 2009)