Hoi,
Sinds dec 2008 ben ik moeder van 'n heerlijke zoon. Ik heb 'n solozwangerschap achter de rug en sta er 24/7 alleen voor, omdat mijn ex geen verantwoordelijkheid wilde nemen. Nu ben ik daar, gezien zijn gedrag, niet verdrietig over maar 't maakt me op sommige vlakken wel wat onzeker.
Zo sliep mijn zoontje steeds beneden, tot ik ook ging slapen. Op een of andere manier vond (en vind) ik 't moeilijk hem boven te leggen. Gewoon omdat ik bang ben dat er misschien iets gebeurd en ik 't dan bijvoorbeeld niet hoor ofzo. Tegenwoordig leg ik hem halverwege de avond in z'n bedje (maar nog steeds op mijn slaapkamer). Herkennen meer moeders zich hier in? 's Middags leg ik hem wel boven neer, maar dan ga ik toch nog vaak checken.
Ik ben na 'n jaar moederen tot de conclusie gekomen dat ik 't heel goed doe en een lieve mama ben voor m'n kindje. Waarom heb ik dan nog steeds die onzekerheid vraag ik me wel eens af.
Groetjes,
Ellen
Sinds dec 2008 ben ik moeder van 'n heerlijke zoon. Ik heb 'n solozwangerschap achter de rug en sta er 24/7 alleen voor, omdat mijn ex geen verantwoordelijkheid wilde nemen. Nu ben ik daar, gezien zijn gedrag, niet verdrietig over maar 't maakt me op sommige vlakken wel wat onzeker.
Zo sliep mijn zoontje steeds beneden, tot ik ook ging slapen. Op een of andere manier vond (en vind) ik 't moeilijk hem boven te leggen. Gewoon omdat ik bang ben dat er misschien iets gebeurd en ik 't dan bijvoorbeeld niet hoor ofzo. Tegenwoordig leg ik hem halverwege de avond in z'n bedje (maar nog steeds op mijn slaapkamer). Herkennen meer moeders zich hier in? 's Middags leg ik hem wel boven neer, maar dan ga ik toch nog vaak checken.
Ik ben na 'n jaar moederen tot de conclusie gekomen dat ik 't heel goed doe en een lieve mama ben voor m'n kindje. Waarom heb ik dan nog steeds die onzekerheid vraag ik me wel eens af.
Groetjes,
Ellen