na twee-en-half-jaar toch de mm in??

[Anoniem]

Ha meiden,

Ik zit een beetje te piekeren.. Wil graag even raad van jullie!

Wij zijn inmiddels ruim twee-en-een-half jaar bezig voor een tweede kindje. Tot nu toe zonder resultaat. Nu is ineens mijn cyclus heel raar, altijd was het tussen de 27 en 29 dagen, en nu ineens 17!! Dat vond ik echt zó raar! Dus ik naar de huisarts gebeld. Moest langskomen. Ik gedaan. Heel gesprek gehad. Hij wil nog 3 cyclussen bekijken, hoe deze verlopen. Hoopt dat deze korte cyclus eenmalig is. Over 3 maanden moet ik terugkomen, als ik nog niet zwanger ben. We moeten er over nadenken of we dan willen dat als eerste het zaad onderzocht word, en dan door naar de gyn. Zit er best een beetje mee. Had altijd een beetje zoiets van als het komt dat komt het, en anders is het er voor ons misschien niet. Maar de wens is wel héél erg groot. We hopen nu al zó lang! Aan de ene kant ben ik opgelucht dat er nu misschien naar gekeken gaat worden, waar het door kan komen. Aan de andere kant, ach, het is gewoon een raar gevoel.
Van de eerst duurde het ook al 9 maanden voor ik zwanger werd. Dat vonden we ook best wel lang. Maar ineens was het zo ver. Nu is het twee en een half jaar, en af en toe ben ik echt heel verdrietig, dat het nog steeds niet zo ver is...
Snappen jullie me een beetje?
Ik durfde eerst ook niet goed te vertellen tegen manlief wat de dr had voorgesteld, was eigenlijk bang dat hij dat heel niet zou zien zitten, als hij bijv zaad zou moeten "leveren"... maar we hebben er samen even om gehuild en gelachen, en hij staat er wel open voor. Heeft zoiets van als het nodig is, dan gaan we er voor, maar we moeten wel reëel blijven dat de dokters ook niet kunnen toveren dat je ineens zwanger bent. Hij heeft helemaal gelijk. Ik was zó opgelucht!!

Sorry, ik moest even mijn verhaal kwijt. Weet gewoon even niet wat ik met mezelf aan moet. Beetje tegenstrijdige gevoelens. Heb nog wel even tijd om er aan te wennen, kleine 3 maanden. Dus wie weet kijk ik er straks heel anders tegenaan.

Hebben jullie tips voor me? Hoe ik hier mee om moet gaan?

Liefs en allemaal veel succes met zwanger worden.

J 26

 

[Anoniem]

Hallo,

De ultieme tip heb ik niet voor je, maar ik herken mezelf wel in je verhaal.
Mijn man en ik zijn nu inmiddels ruim 3 jaar bezig voor een 2 wondertje.
Wij hebben ook heel lang het idee gehad als het komt komt het en als het niet komt het niet, we hebben er 1.
Maar de kriebel werd wel steeds weer sterker en sterker, maar de mm wilde ik eigenlijk niet aan.
Totdat ik Januarie van dit jaar finaal in elkaar ben gestort omdat ik dus nog nooit een keer zwanger was.
Nu hebben wij dus de stap gezet en het zaad van mijn man was goed en nu sta ik inmiddels sinds februarie van dit jaar onder behandeling van de gyneacoloog.
Ik moet zeggen dat sinds ik in de molen zit een stukje berusting over mij heen heb gekregen en de teleurstellingen maand op maand iets minder geworden zijn.
Ik weet nu dat er aan gewerkt wordt om met misschien een beetje hulp zwanger te worden.
Vanmiddag moet ik weer heen en dan krijg ik een baarmoederfoto dus erg spannend allemaal.
Ik zou doen waar je je goed bij voelt.
Het koste mij een instorting om in te zien dat het beter was om de molen in te gaan, maar ik heb tot nu nog geen moment spijt gehad van het feit dat we de stap gezet hebben. Ik laat alles op mij afkomen en kijk stap voor stpa wat mij te wachten staat.

Heel veel succes en volg je eigen gevoel.

Groetjes Saskia