Onze lieve kleine jongen is erg ondernemend en actief.
Hij wil savonds ook heel graag naar bed want dat vind hij ook een groot spel lijkt het.
Eerder brachten wij hem samen naar bed maar daardoor zag hij het helemaal als een pretpakket.
Hij gaat om 19 uur naar bed. In bed mag hij kiezen welk boekje hij gaat lezen. Een boekje voorlezen heeft hij totaal geen geduld voor. Na het boekje stoppen wij hem in vragen of hij een leuke dag heeft gehad en dan geven wij een kus en gaan van de kamer.
Dat is ons ritueel.
Alleen nu komt toch echt de realiteit. Tijdens het lezen van het boekje gaat hij al
een aantal staan. Wij waarschuwen 2 keer en als hij dan weer gaat staan gaat het boekje weg. Als het boekje uit is begint het uitdagen. Hij wil niet gaan liggen, gaat dan snel
aan het einde van het bed liggen met de benen omhoog. We vragen het hem 2 keer en als hij dan niet goed wil gaan liggen onder de deken wensen we hem een fijne nacht en gaan van de kamer. Dan breekt de paniek uit want dat wil hij toch ook niet. We laten hem dan even een minuut of 2 huilen voor we terug komen. Als we hem getroost hebben en dan willen instoppen begint het overnieuw. Meestal leg ik hem dan zelf goed neer maar soms huilt hij dan zo intens dat mijn moeder hart breekt. Ik voel mij dan zo verdrietig.
Als hij eenmaal goed ligt met zijn knuffel is het ook weer klaar met zijn verdriet.
Meestal gaat hij dan nog wel een half uur kletsen voor hij echt gaat slapen.
Heeft iemand tips hoe ik het naar bed brengen rustiger kan laten verlopen?
Ik word er zo verdrietig van.
Hij wil savonds ook heel graag naar bed want dat vind hij ook een groot spel lijkt het.
Eerder brachten wij hem samen naar bed maar daardoor zag hij het helemaal als een pretpakket.
Hij gaat om 19 uur naar bed. In bed mag hij kiezen welk boekje hij gaat lezen. Een boekje voorlezen heeft hij totaal geen geduld voor. Na het boekje stoppen wij hem in vragen of hij een leuke dag heeft gehad en dan geven wij een kus en gaan van de kamer.
Dat is ons ritueel.
Alleen nu komt toch echt de realiteit. Tijdens het lezen van het boekje gaat hij al
een aantal staan. Wij waarschuwen 2 keer en als hij dan weer gaat staan gaat het boekje weg. Als het boekje uit is begint het uitdagen. Hij wil niet gaan liggen, gaat dan snel
aan het einde van het bed liggen met de benen omhoog. We vragen het hem 2 keer en als hij dan niet goed wil gaan liggen onder de deken wensen we hem een fijne nacht en gaan van de kamer. Dan breekt de paniek uit want dat wil hij toch ook niet. We laten hem dan even een minuut of 2 huilen voor we terug komen. Als we hem getroost hebben en dan willen instoppen begint het overnieuw. Meestal leg ik hem dan zelf goed neer maar soms huilt hij dan zo intens dat mijn moeder hart breekt. Ik voel mij dan zo verdrietig.
Als hij eenmaal goed ligt met zijn knuffel is het ook weer klaar met zijn verdriet.
Meestal gaat hij dan nog wel een half uur kletsen voor hij echt gaat slapen.
Heeft iemand tips hoe ik het naar bed brengen rustiger kan laten verlopen?
Ik word er zo verdrietig van.