Naar bed gaan......ik HAAATTT het!!!!!!

A

ANONYMOUS_USERNAME

Mijn zoon van bijna 4 jaar doet iedere avond weer dramatisch met naar bed gaan. Elke dag zie ik er tegen op om hem naar bed te brengen omdat hij zo vervelend is. Als hij op bed ligt moet hij plassen, hij heeft dorst of moet poepen. Het toilet wordt echt als machtswapen gebruikt met alle drift/huilbuien erbij. Eerst namen mijn man en ik het wel serieus omdat hij misschien toch wel echt nodig moest maar nu heeft hij er een machtsspelletje van gemaakt wat niet te doorbreken is. We hebben echt van alles geprobeerd, rustig praten, boos worden, straffen, gedrag/huilen negeren etc. Maar hij houd niet op en maakt tot overmaat van ramp zijn jongere broertje wakker die dan ook compleet van de kaart is. Dit duurt nu al een half jaar en ik ben er op zijn zachtst gezegd echt helemaal klaar mee!!! Ik ben strontchagrijnig en vreselijk geïritteerd en ook vreselijk moe, letterlijk en figuurlijk. De laatste maanden vind ik het moederschap echt geen hol meer aan en soms wou ik echt dat ik nooit geen kinderen had gekregen. Dat voelt mijn oudste zoon natuurlijk ook wel maar ik ben zo radeloos en weet niet meer hoe ik het moet handelen. Ik heb een tijdje een pedagoge via het CB gehad maar eerlijk gezegd heb ik er helaas niet erg veel aan gehad. Haar tips en adviezen heb ik braaf opgevolgd maar helaas zonder resultaat. Wie heeft bruikbare tips? Alles is welkom!!!

Een radeloze/moedeloze Puck
 
Wat vreselijk voor je! Wat kan ik zeggen, je hebt het wrs al gehoord:
- aankondigen bijv "als de grote wijzer boven staat, ga je naar bed",
- vast ritueel, naar boven, plassen, uitkleden, in bad, tandenpoetsen, boekje lezen, slapen
- stickers als hij goed gaat slapen, met kadootje na bijv. 3 keer goed slapen
- belonen ipv straffen
- stuur hem uit logeren!! Wat gebeurt er dan? Wie weet doorbreek je het ritme.
Succes ermee!
 
Ik kan me heel goed voorstellen dat je deze taferelen zat bent. Die continue strijd kan zo vermoeiend zijn. En juist die vermoeidheid maakt het soms zo lastig om duidelijk en consequent te blijven. Het belangrijkste lijkt mij dat je zelf weer energie krijgt. Je zoontje voelt waarschijnlijk haarfijn aan dat je geen voet bij stuk kunt houden nu. Maak duidelijke afspraken met je man dat jullie om de beurt het avondritueel voor je rekening nemen. Spreek ook af hoe jullie het gaan doen en hou dit zeker een maand vol. Veranderen gaat nou eenmaal langzaam. Zorg verder op allerlei manieren dat jij weer toekomt aan jezelf en aan je eigen rust en ontspanning zodat je het moederschap weer kunt gaan waarderen. Als je moe bent, is niks leuk. Ik wens je heel veel sterkte, ik weet uit ervaring hoe lastig het is om uit deze spiraal te komen maar het begint echt met goed voor jezelf zorgen.
 
Mijn zoon van net 4 heeft hetzelfde gehad.
Nu laten we de deur van zijn slaapkamer een beetje open en laten een nachtlampje branden.
Soms moet hij nog plassen. Dan moet hij ook echt een hele dikke plas doen, maar doet dit zelf en gaat daarna weer netjes in bed slapen.
Ook had hij het over monsters en spoken. Ik heb er iemand bij gehaald en er bleek veel negatieve energie te zijn. Dit heeft de mevrouw verwijderd en ze heeft plaatsgemaakt voor positieve energie.Nu is er niks meer aan de hand.
Gelukkig hebben mijn man en ik er snel iets mee gedaan. De problemen waren binnen een paar weken voorbij.
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan